drogbaformalı
Decapat
- Katılım
- 20 Ocak 2019
- Mesajlar
- 194
12 yıllık arkadaşlarımla artık konuşmuyorum. Yabancıdan farkı yok artık gözlerimde, ben de onların gözlerinde böyleyim. Sebebi ise 1 insandan dolayı: 1 insan, 1 velet.
1 velet nasıl hayatımı değiştiriyor anlatayım; benim 4 arkadaşlı 8-9 yıllık bir arkadaş grubum vardı. Bu arkadaşlarla yapmadığımız yemediğimiz halt yoktu: torpil atmak, camlara etik atıp kaçmak, zillere basıp kaçmak, küpecik yapmak, küpecik yaptıktan sonra karanlık yere saklanıp kapşonları giyip camlara lazer tutmak vs.
Böyle bir arkadaş grubum vardı. O kadar eğlenirdik ki eğlenceden kalbim duracakmış gibi hissederdim. Şimdi ise bir birimizi görünce yabancıymış gibi, aramız merhaba merhaba. Bunun sebebi o velet. İlkokulu aynı okuduk, orta okullarda dağıldık. Biz 2 kişi aynı okula, diğerleri ise farklı okullara dağıldı. Aynı okulda olduğum arkadaş bir kişi ile tanıştı. Sonra ise bu veletle takılmaya başladığından beri sigara ve alkol kullanmaya başladı bad boy takılmalar vs., keşke tek kendisi kullansaydı da arkadaşlarıma da bulaştırmasaydı. Arkadaşlarıma da bulaştırınca bir ben kaldım kullanmayan. Ben de alışamadım sigaraya ailemden korktuğum için.
Doğal olarak da beni yanlarında istemediler. Şimdi onlarla konuşamıyorum bile. Çeşit çeşit giyiniyorlar, 7/24 kafe, nargile takılıyorlar. Nereden buluyorlar bu parayı? Onların babaları asgari ücret çalışıyor benim babam gibi fakat neden ben böyle zor durumlar yaşıyorum? O kadar zorluktayız ki her lambayı yakışımda babam geliyor kapatıyor lambayı. 2 tane tişörtüm, 1 tane hem okul hem günlük hayatta giydiğim pantolon... Onların annesi babası sigara içtiğine laf etmiyor. (Arkadaşlar, şimdi demeyin sigara iyi bir şey değil, sigaraya ne taktın falan falan. Amacım burada sigara değil, sadece sigara bir örnek.)
Babam vurdum duymaz bir insandır, evi annem yönetir, abim zaten işe başlayalı keko oldu, eve hayrı yok, zararı var. Bir de askere gitti, telefonumu yanında götürdü. Her ay 1000 TL masraf. Bir de makam şoförü oldu, masraf üstüne masraf. Hadi tamam, ben çok para harcayan bir insan olsam para yetmiyor diyeceğim ama nereye gidiyor bu para? Babamlar sırf sıkışmasın diye hiç telefon alın diye zırlamadım. Kendileri 17 yaşımda aldılar daha yeni. Dışarda arkadaşlarla dolaşıyoruz, sürekli yiyecek içecek alıyorlar. Ben de utanmamak için 1-2 bir şey alıyorum. Zaten verdikleri para 5 TL. Tutarlı olmaya çalışıyorum fakat 3500 TL nereye gidiyor nereye kayboluyor?
3 yıldır düzgünce konuşamıyorum eski arkadaşlarımla. Adamlar kızlarla takılıyorlar, özgüvenleri tavan zaten. Ben neden böyle olamıyorum diyeceğim. En büyük etken paradan dolayı özgüvenli bir insan değilim, son sıralar açılmaya başladım. İşe gittim, işten kovuldum agresif birisi olduğum için. Sırf bu durumlar yüzünden geceleri uyamıyorum, o kadar çok derdimiz var ki anlatsam boş olur. Yatakta 2-3 saat düşündüğümü, duvarları yumrukladığımı bilirim. Unut geç, onlar seni unutmuş zaten diyorlar ama kolay olmuyor. Ben aptal birisiyim, o kadar anıyı 10 yıllık anıları unutamıyorum. O kadar güzel anılarımız geçti ki unutulmuyor.
Özgüvenin olmamasının sebebi parasızlıktan olduğunu düşünüyorum, benim şahsi görüşüm bu. Şimdi bakıyorum, parası olan veletlere takır takır konuşuyorlar, abisi yaşıtlarına neler diyorlar. Bir de benim kuzen var, onların durumu kötü. Çocuk utangaç, özgüvensiz aynı ben gibi. Tabii ki özgüvenli insanlar oluyor durumu kötü olsa da fakat benim babam beni hala çocuk gibi görüyor. Kıyafet bakmaya gidiyoruz, hangisi iyi diyorum, hangisini beğenirsen onu al diyor. Şimdiye kadar her şeyimle annem ilgilendi. Babam hep sessizdir. Yanlış anlaşılmasın, babamı çok seviyorum ama birazcık vurdum duymaz olmasa birazcık ses çıkarsa belki ben iyi yetişecektim, öz güvenli olacaktım. Size bunu anlatmamın sebebi nasıl başa çıkabilirim, nasıl mutlu olabilirim, nasıl şu eski arkadaşlarımı unutabilirim.
Arkadaşlarım var çok şükür ama yani o eski arkadaşlar benim için kardeş gibilerdi, unutulmuyor...
1 velet nasıl hayatımı değiştiriyor anlatayım; benim 4 arkadaşlı 8-9 yıllık bir arkadaş grubum vardı. Bu arkadaşlarla yapmadığımız yemediğimiz halt yoktu: torpil atmak, camlara etik atıp kaçmak, zillere basıp kaçmak, küpecik yapmak, küpecik yaptıktan sonra karanlık yere saklanıp kapşonları giyip camlara lazer tutmak vs.
Böyle bir arkadaş grubum vardı. O kadar eğlenirdik ki eğlenceden kalbim duracakmış gibi hissederdim. Şimdi ise bir birimizi görünce yabancıymış gibi, aramız merhaba merhaba. Bunun sebebi o velet. İlkokulu aynı okuduk, orta okullarda dağıldık. Biz 2 kişi aynı okula, diğerleri ise farklı okullara dağıldı. Aynı okulda olduğum arkadaş bir kişi ile tanıştı. Sonra ise bu veletle takılmaya başladığından beri sigara ve alkol kullanmaya başladı bad boy takılmalar vs., keşke tek kendisi kullansaydı da arkadaşlarıma da bulaştırmasaydı. Arkadaşlarıma da bulaştırınca bir ben kaldım kullanmayan. Ben de alışamadım sigaraya ailemden korktuğum için.
Doğal olarak da beni yanlarında istemediler. Şimdi onlarla konuşamıyorum bile. Çeşit çeşit giyiniyorlar, 7/24 kafe, nargile takılıyorlar. Nereden buluyorlar bu parayı? Onların babaları asgari ücret çalışıyor benim babam gibi fakat neden ben böyle zor durumlar yaşıyorum? O kadar zorluktayız ki her lambayı yakışımda babam geliyor kapatıyor lambayı. 2 tane tişörtüm, 1 tane hem okul hem günlük hayatta giydiğim pantolon... Onların annesi babası sigara içtiğine laf etmiyor. (Arkadaşlar, şimdi demeyin sigara iyi bir şey değil, sigaraya ne taktın falan falan. Amacım burada sigara değil, sadece sigara bir örnek.)Babam vurdum duymaz bir insandır, evi annem yönetir, abim zaten işe başlayalı keko oldu, eve hayrı yok, zararı var. Bir de askere gitti, telefonumu yanında götürdü. Her ay 1000 TL masraf. Bir de makam şoförü oldu, masraf üstüne masraf. Hadi tamam, ben çok para harcayan bir insan olsam para yetmiyor diyeceğim ama nereye gidiyor bu para? Babamlar sırf sıkışmasın diye hiç telefon alın diye zırlamadım. Kendileri 17 yaşımda aldılar daha yeni. Dışarda arkadaşlarla dolaşıyoruz, sürekli yiyecek içecek alıyorlar. Ben de utanmamak için 1-2 bir şey alıyorum. Zaten verdikleri para 5 TL. Tutarlı olmaya çalışıyorum fakat 3500 TL nereye gidiyor nereye kayboluyor?
3 yıldır düzgünce konuşamıyorum eski arkadaşlarımla. Adamlar kızlarla takılıyorlar, özgüvenleri tavan zaten. Ben neden böyle olamıyorum diyeceğim. En büyük etken paradan dolayı özgüvenli bir insan değilim, son sıralar açılmaya başladım. İşe gittim, işten kovuldum agresif birisi olduğum için. Sırf bu durumlar yüzünden geceleri uyamıyorum, o kadar çok derdimiz var ki anlatsam boş olur. Yatakta 2-3 saat düşündüğümü, duvarları yumrukladığımı bilirim. Unut geç, onlar seni unutmuş zaten diyorlar ama kolay olmuyor. Ben aptal birisiyim, o kadar anıyı 10 yıllık anıları unutamıyorum. O kadar güzel anılarımız geçti ki unutulmuyor.
Özgüvenin olmamasının sebebi parasızlıktan olduğunu düşünüyorum, benim şahsi görüşüm bu. Şimdi bakıyorum, parası olan veletlere takır takır konuşuyorlar, abisi yaşıtlarına neler diyorlar. Bir de benim kuzen var, onların durumu kötü. Çocuk utangaç, özgüvensiz aynı ben gibi. Tabii ki özgüvenli insanlar oluyor durumu kötü olsa da fakat benim babam beni hala çocuk gibi görüyor. Kıyafet bakmaya gidiyoruz, hangisi iyi diyorum, hangisini beğenirsen onu al diyor. Şimdiye kadar her şeyimle annem ilgilendi. Babam hep sessizdir. Yanlış anlaşılmasın, babamı çok seviyorum ama birazcık vurdum duymaz olmasa birazcık ses çıkarsa belki ben iyi yetişecektim, öz güvenli olacaktım. Size bunu anlatmamın sebebi nasıl başa çıkabilirim, nasıl mutlu olabilirim, nasıl şu eski arkadaşlarımı unutabilirim.
Arkadaşlarım var çok şükür ama yani o eski arkadaşlar benim için kardeş gibilerdi, unutulmuyor...
Son düzenleyen: Moderatör:
