İnsan, doğa ve evrene aykırı bir varoluştur. Varoluşun ilk evrelerinde insan en temel içgüdüsü olan yaşama tutunma ve ölümden kaçma eğilimini baz alarak metabolik eylemlerinin sürekliliğini sağlamıştır. Doğa, insanların ilk evrelerinde, tüm canlıların varlığını sürdürebilmesi için her canlının eşit oranda faaliyet göstermesini sağlayan metabolik faaliyetlerini sağladı ve uyguladığı bir konum olmaktadır. Bu noktada insan, varoluşsal olarak herhangi bir canlının doğada göstermiş olduğu denge ve süreklilik politikası ile paralel bir biçimde ilerlemektedir. İnsan iradesi ve zekasının, algılama ve uygulama kapasitesi evrimsel süreç boyunca başka içgüdüsel faaliyetlerinde oluşmasına vesile olmuştur. İlk oluşan zevk içgüdüsü, insanların temel faaliyetleri yerine başka faaliyetleri de yapmasına olanak sağlayan bir dürtü olmasından dolayı bencillik iç güdüsünü doğurmuştur. Bu noktada insan, bencilliği sebebi ile av olma eğilimini giderme ve dengeleri kendi lehine kulanımı öğrenmiş. Doğa ile sürekliliğini sağlamak yerine doğanın kendisi için bir süreklilik olmasını ön planda tutarak, doğanın her canlıya eşit dağıtımı artık insanlığın sömürgesi altında işleyişi değişti. İnsan, kendi faaliyetlerini arttırmak için canlıların yaşamsal bölgelerini yok etmiş ve metabolik besinlerine el koymuştur. Diğer canlılar bu sebepten ötürü yaşamsal faaliyetlerini sürdürmekte zorlandı ve faaliyetleri sürdüremeyen canlılar yok oldu. İnsanlık uzunca bir süre bu tutumuna devam etti. Elinin değdiği herşey insanoğlunda olsada insanlar açgözlülük içgüdüsü nedeniyle daha fazlasını istedi. Bunun üzerine araştırıp aletler ürettiler. Elinin bile değemeyeceği noktaları ele geçirdiler. İnsanoğlu yeryüzü, yeraltı ve yerüstündeki herşeyi elde etse bile daha fazlasını istedi. Bulunduğu dünya dışındaki yerleride elinde tutmak istiyor. Ne yazık ki insanoğlu evrenin büyüklüğünün farkına vardı. Bu yüzden yalınzca etrafındaki odaklandı. İnsanlık doğada oluşturduğu sonuçların farkına varsa da kendilerini avutmaktan ve bünyevi zevklerinden dolayı ciddi adımlar atamamışlardır. Hala doğaya zarar vermekte ve geri dönüşü olmayan hasar bırakmaktadırlar. İnsan, doğanın işleyişini bozan ve elinde tutmak isteyen evrendeki ufak bir kanser hücresinden farksızdır.
Vallaha kısa kısa kafamdan ne geçtiyse yazdım. Kendi içerisinde tutarlı olduğunu düşünüyorum. Yazım yanlışı olabilir veya anlam bozukluğu olabilir. Tabii sonlara doğru hızlıca oldu da bitti gibi oldu.
