14 yaşında ailevi sorunlar hakkında ne yapılabilir?

Furkann368

Femtopat
Katılım
20 Ocak 2024
Mesajlar
0
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Ailem son zamanlarda gerçekten çok moralimi bozuyor ve beni etkiliyor. Annem ile babam ayrılma sürecindeler babam farklı bir yerde kalıyor ve bizim bir bakkal dükkanımız var babam olmayınca dükkan annemle bana kaldı. Sabah 12 de okula gidiyorum akşam 7 de geliyorum geldikten sonra annem eve gidiyor ve kapatana kadar dükkanda duruyorum.

Sonra annem gelip yaptığım işleri beğenmiyor ve beni fena şekilde azarlıyor. Sinirlenince niye sinirlendin oluyor, bu beni gerçekten içime kapanık biri yaptı ve derslerimi etkiledi. Mesela bir örnek vereyim, eskiden okuldaki en başarılı 10 kişiden biriydim ve hocalarım beni neşeli, arkadaş canlısı bir kişilik olarak görürdü. Şimdi ise sınavlardan düşük notlar almaya başladım, okuldaki hocalarım bana acıyarak bakıyor, derslere katılımım yok.

Biz 2 kardeşiz bir ablam var oda yatılı olarak bir fen lisesinde kalıyor. Ablam desem bazı hafta sonları geliyor ve annem ona aşırı değer veriyor bunu ona söyleyince de bana kızıyor. Eğer babamla ayrılırsa beni onunla bırakacağını söylüyor. Babam desem gerçekten asabi bir adam oda her hatama fena derecede kızıyor. Üstüne bir de dükkanda çalışmayı kaldıramıyorum.

Arkadaş çevrem yok, kız arkadaşım yok, sosyalleşme yeteneğim kalmadı, kısacası içimi dökeceğim kimsem yok. Her gece gizli gizli ağlıyorum ve kimsenin haberi yok. Annem büyük ihtimal ergenliğin etkisi olduğunu düşünüyor fakat alakası yok. Ya da benim bir psikolojik sorunum var ve bunlar bana anormal geliyor başka bir ihtimali yok.

Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum yardımcı olabilir misiniz, yaşım 14. konuşacak kimsem olmadığı için buraya yazdım yanlış anlaşılmasın.
 
Ailem son zamanlarda gerçekten çok moralimi bozuyor ve beni etkiliyor. Annem ile babam ayrılma sürecindeler babam farklı bir yerde kalıyor ve bizim bir bakkal dükkanımız var babam olmayınca dükkan annemle bana kaldı. Sabah 12 de okula gidiyorum akşam 7 de geliyorum geldikten sonra annem eve gidiyor ve kapatana kadar dükkanda duruyorum.

Sonra annem gelip yaptığım işleri beğenmiyor ve beni fena şekilde azarlıyor. Sinirlenince niye sinirlendin oluyor, bu beni gerçekten içime kapanık biri yaptı ve derslerimi etkiledi. Mesela bir örnek vereyim, eskiden okuldaki en başarılı 10 kişiden biriydim ve hocalarım beni neşeli, arkadaş canlısı bir kişilik olarak görürdü. Şimdi ise sınavlardan düşük notlar almaya başladım, okuldaki hocalarım bana acıyarak bakıyor, derslere katılımım yok.

Biz 2 kardeşiz bir ablam var oda yatılı olarak bir fen lisesinde kalıyor. Ablam desem bazı hafta sonları geliyor ve annem ona aşırı değer veriyor bunu ona söyleyince de bana kızıyor. Eğer babamla ayrılırsa beni onunla bırakacağını söylüyor. Babam desem gerçekten asabi bir adam oda her hatama fena derecede kızıyor. Üstüne bir de dükkanda çalışmayı kaldıramıyorum.

Arkadaş çevrem yok, kız arkadaşım yok, sosyalleşme yeteneğim kalmadı, kısacası içimi dökeceğim kimsem yok. Her gece gizli gizli ağlıyorum ve kimsenin haberi yok. Annem büyük ihtimal ergenliğin etkisi olduğunu düşünüyor fakat alakası yok. Ya da benim bir psikolojik sorunum var ve bunlar bana anormal geliyor başka bir ihtimali yok.

Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum yardımcı olabilir misiniz, yaşım 14. konuşacak kimsem olmadığı için buraya yazdım yanlış anlaşılmasın.
Bu ileriki hayatınızı etkileyebilir. Anneniz şimdiden sizi babanıza bırakacağını söylerken, sizden kolayca vazgeçtiğini, size kendinizi değersiz hissettirdiğinin farkında olmayabilir . Kendinizi üzmeyin, henüz yaşınız küçük. Hayatinizi etkileyebilir , biriyle konuşmaya doğru yönlendirmelere ihtiyacınız olabilir . Devlet hastahanelerinde psikiyatrist ilaç tedavisi veriyor, psikiyatriste randevu alın ama ilaç kullanmak istemediğinizi, psikolog ile görüşüp psikoterapi desteği almak istediğinizi söyleyin. Bu insanların işi bu, konuşarak destek alın. Daha dogru yönlendirmeler yapar. Derslerinizde düşüş var, sizin yaşadıklarınızı anlayamayız, ama geleceğinizi karartmayın. Biran önce randevu alın, gidin . Psikolog ile sadece konuşarak destek alın. Sıkmayın caninizi .
 
Elbet herşey yoluna girer umarım.Bende sosyalleşme konusunda sorunlarım var yavaş yavaş çözmeye çalışıyorum.
 
Lanet kadınlar. Hiçbir şekilde ne yaparsan yap yaranamazsın. Bir de ablan ve kız kardeşin varsa, tadından yenmez. Gelsin evlat kayırmalar, gelsin aşağılamalar, gelsin saygısızlıklar, gelsin kıyaslamalar... Hem okula gidip, hem de kendi işinizi yapıyorsun, öküz gibi emek veriyorsun ama yine de bu kancıklara yaranamazsın.

15 yaşından beri hep bir şeyler için çabalarım. Hem çalıştım, hem okudum... Annem babam da ayrılmıştı, ve kız kardeşim var. Ben de senin yaşadığın şeyleri yaşadım ve seni bu forumda en iyi anlayanlardan biri olabilirim. Şuan 24 yaşındayım, askerliğimi yaptım ve çalışıyorum. Geçmişte yaşadığım hiçbir şeyi şuan yaşamıyorum. Sıkıysa da yaşatsınlar, bekliyorum.

Senin de yaşamaman için 18 yaşını bekleyip, liseyi bitirip biran önce ekonomik özgürlüğe sahip olman lazım. Kendi işinizi yapıyormuşsun, ama bu sefer de annen senin önüne çok taş koymaya çalışacak, ve kişisel gelişimini baltalayacak. O sebeple, 18'ine gelip, diplomanı aldığında düzgün bir iş bulmaya çalış. Bir miktar birikim yaptıktan sonra da derhal o evi ve insanları terket. Biraz zor olacak, ama kendi hayatın ve geleceğin için yapmak zorundasın.

Özgüven ve sosyalleşmeye gelirsek, onlar 19-20 yaşına geldiğinde azalacak. Özellikle bu dediğim şeyleri gerçekleştirip bir sorumluluk sahibi olursan. Askerliğini yaptıktan sonra da neredeyse tamamen bitecek. Etkileri kalır, ama hayat kaliteni etkilemez. Kendine değer ver, saygı duy. Ve 18'ine kadar her daik güçlü ol. Hatta her daim güçlü ol!

Başarılar!
 
Lanet kadınlar. Hiçbir şekilde ne yaparsan yap yaranamazsın. Bir de ablan ve kız kardeşin varsa, tadından yenmez. Gelsin evlat kayırmalar, gelsin aşağılamalar, gelsin saygısızlıklar, gelsin kıyaslamalar... Hem okula gidip, hem de kendi işinizi yapıyorsun, öküz gibi emek veriyorsun ama yine de bu kancıklara yaranamazsın.

15 yaşından beri hep bir şeyler için çabalarım. Hem çalıştım, hem okudum... Annem babam da ayrılmıştı, ve kız kardeşim var. Ben de senin yaşadığın şeyleri yaşadım ve seni bu forumda en iyi anlayanlardan biri olabilirim. Şuan 24 yaşındayım, askerliğimi yaptım ve çalışıyorum. Geçmişte yaşadığım hiçbir şeyi şuan yaşamıyorum. Sıkıysa da yaşatsınlar, bekliyorum.

Senin de yaşamaman için 18 yaşını bekleyip, liseyi bitirip biran önce ekonomik özgürlüğe sahip olman lazım. Kendi işinizi yapıyormuşsun, ama bu sefer de annen senin önüne çok taş koymaya çalışacak, ve kişisel gelişimini baltalayacak. O sebeple, 18'ine gelip, diplomanı aldığında düzgün bir iş bulmaya çalış. Bir miktar birikim yaptıktan sonra da derhal o evi ve insanları terket. Biraz zor olacak, ama kendi hayatın ve geleceğin için yapmak zorundasın.

Özgüven ve sosyalleşmeye gelirsek, onlar 19-20 yaşına geldiğinde azalacak. Özellikle bu dediğim şeyleri gerçekleştirip bir sorumluluk sahibi olursan. Askerliğini yaptıktan sonra da neredeyse tamamen bitecek. Etkileri kalır, ama hayat kaliteni etkilemez. Kendine değer ver, saygı duy. Ve 18'ine kadar her daik güçlü ol. Hatta her daim güçlü ol!

Başarılar!
Tavsiyelerin için teşekkür ederim abi.

Bu ileriki hayatınızı etkileyebilir. Anneniz şimdiden sizi babanıza bırakacağını söylerken, sizden kolayca vazgeçtiğini, size kendinizi değersiz hissettirdiğinin farkında olmayabilir . Kendinizi üzmeyin, henüz yaşınız küçük. Hayatinizi etkileyebilir , biriyle konuşmaya doğru yönlendirmelere ihtiyacınız olabilir . Devlet hastahanelerinde psikiyatrist ilaç tedavisi veriyor, psikiyatriste randevu alın ama ilaç kullanmak istemediğinizi, psikolog ile görüşüp psikoterapi desteği almak istediğinizi söyleyin. Bu insanların işi bu, konuşarak destek alın. Daha dogru yönlendirmeler yapar. Derslerinizde düşüş var, sizin yaşadıklarınızı anlayamayız, ama geleceğinizi karartmayın. Biran önce randevu alın, gidin . Psikolog ile sadece konuşarak destek alın. Sıkmayın caninizi .
Psikolog ile destek alacak zamanım yok ve annem öğrenirse gerçekten beni daha fazla yıpratır.

Liseyi yatılı bir okulda oku derim. Başarılar kardeşim, güçlü ol.
Mantıklı, teşekkür ederim.
 
Tavsiyelerin için teşekkür ederim abi.


Psikolog ile destek alacak zamanım yok ve annem öğrenirse gerçekten beni daha fazla yıpratır.
Sırf psikolojik destek aldığın için seni yıpratıyorsa, ondan anne manne olmaz. Bu hayatta tek değerli olan şey sensin, bunu unutma. İhtiyacın varsa git al.
 
Ailem son zamanlarda gerçekten çok moralimi bozuyor ve beni etkiliyor. Annem ile babam ayrılma sürecindeler babam farklı bir yerde kalıyor ve bizim bir bakkal dükkanımız var babam olmayınca dükkan annemle bana kaldı. Sabah 12 de okula gidiyorum akşam 7 de geliyorum geldikten sonra annem eve gidiyor ve kapatana kadar dükkanda duruyorum.

Sonra annem gelip yaptığım işleri beğenmiyor ve beni fena şekilde azarlıyor. Sinirlenince niye sinirlendin oluyor, bu beni gerçekten içime kapanık biri yaptı ve derslerimi etkiledi. Mesela bir örnek vereyim, eskiden okuldaki en başarılı 10 kişiden biriydim ve hocalarım beni neşeli, arkadaş canlısı bir kişilik olarak görürdü. Şimdi ise sınavlardan düşük notlar almaya başladım, okuldaki hocalarım bana acıyarak bakıyor, derslere katılımım yok.

Biz 2 kardeşiz bir ablam var oda yatılı olarak bir fen lisesinde kalıyor. Ablam desem bazı hafta sonları geliyor ve annem ona aşırı değer veriyor bunu ona söyleyince de bana kızıyor. Eğer babamla ayrılırsa beni onunla bırakacağını söylüyor. Babam desem gerçekten asabi bir adam oda her hatama fena derecede kızıyor. Üstüne bir de dükkanda çalışmayı kaldıramıyorum.

Arkadaş çevrem yok, kız arkadaşım yok, sosyalleşme yeteneğim kalmadı, kısacası içimi dökeceğim kimsem yok. Her gece gizli gizli ağlıyorum ve kimsenin haberi yok. Annem büyük ihtimal ergenliğin etkisi olduğunu düşünüyor fakat alakası yok. Ya da benim bir psikolojik sorunum var ve bunlar bana anormal geliyor başka bir ihtimali yok.

Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum yardımcı olabilir misiniz, yaşım 14. konuşacak kimsem olmadığı için buraya yazdım yanlış anlaşılmasın.
Enerjik şarkılar dinle. Lise 1'sin sanırım benimde lise 1'de notlarım 1.dönem tavan 2.dönem dip yaptı, sınavları fazla kafaya takma ama geleceğe yönelik için 11.sınıfını iyi değerlendir.

Okuldaki hocaların acıyarak bakmıyordur sana öyle geliyordur, sülalemde fazla eğitimci var ve eğitimciler gerçekten herkesi eşit değerlendirirler. Devamı için diyebileceğim birşey yok ama takma kafana akışına bırak, yukarıda arkadaşın dediği gibi yatılı okula gidebiliyorsan gitmeye çalış ve tak kulaklığı fulle sesi. En iyi psikolog şarkılardır.
 
Tavsiyelerin için teşekkür ederim abi.


Psikolog ile destek alacak zamanım yok ve annem öğrenirse gerçekten beni daha fazla yıpratır.
Anladım, psikoloğa gitmek ayıp değil. Bence gidin . Çünkü kız arkadaşım yok dediniz, içinizi dökmek istiyorsunuz. Sizi anlayacak birine ihtiyacınız var. Bence bir psikologtan destek almanız daha doğru olur. Çünkü başkası size haklı olduğunuzu söyler, psikolog ise daha farklı yaklaşmaniza katkıda bulunur. Zaten yiprandiginiz için gidin . O öfke patlamaları sizi daha çok yoracak, henüz yaşınız genç. İsterseniz sizi anlayacak en yakınınızla paylaşın, belki ablanız destek olur. Sizinle gelir, imkanı varsa. Yaşınız küçük olduğu için bilgim yok, belki bir yetişkinin bulunması uygun olabilir . Yine gidemeyecekseniz eğer başka şekilde üstesinden gelin. Olabildiğince birarada durmayın , odanıza çekilin . Münakaşaya girmeyin , uzak durun, tartışmayın kendinizi daha çok yipratirsiniz. Öfke beslemeyin, bu duygular size yuk olur. Hayatinizi daha iyi hale getirmek için derse daha çok asılın, yakınınızda varsa bir kütüphane okul çıkışı geç olmayacaksa uğrayın, birkaç saat ders çalışın, eve geçin. Durumunuzu bilmiyorum, zor az çok anlayabiliyorum, tamamen anlamam mümkün değil, ama çözüm üretin. Hayatinizi en iyi hale getirecek kararları alin. Dikkat edin.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı