14 yaşında ailevi sorunlar hakkında ne yapılabilir?

berild dedi:

Anladım, psikoloğa gitmek ayıp değil. Bence gidin . Çünkü kız arkadaşım yok dediniz, içinizi dökmek istiyorsunuz. Sizi anlayacak birine ihtiyacınız var. Bence bir psikologtan destek almanız daha doğru olur. Çünkü başkası size haklı olduğunuzu söyler, psikolog ise daha farklı yaklaşmaniza katkıda bulunur. Zaten yiprandiginiz için gidin . O öfke patlamaları sizi daha çok yoracak, henüz yaşınız genç. İsterseniz sizi anlayacak en yakınınızla paylaşın, belki ablanız destek olur. Sizinle gelir, imkanı varsa. Yaşınız küçük olduğu için bilgim yok, belki bir yetişkinin bulunması uygun olabilir . Yine gidemeyecekseniz eğer başka şekilde üstesinden gelin. Olabildiğince birarada durmayın , odanıza çekilin . Münakaşaya girmeyin , uzak durun, tartışmayın kendinizi daha çok yipratirsiniz. Öfke beslemeyin, bu duygular size yuk olur. Hayatinizi daha iyi hale getirmek için derse daha çok asılın, yakınınızda varsa bir kütüphane okul çıkışı geç olmayacaksa uğrayın, birkaç saat ders çalışın, eve geçin. Durumunuzu bilmiyorum, zor az çok anlayabiliyorum, tamamen anlamam mümkün değil, ama çözüm üretin. Hayatinizi en iyi hale getirecek kararları alin. Dikkat edin.

Genişletmek için tıkla...

Furkann368 dedi:

Ailem son zamanlarda gerçekten çok moralimi bozuyor ve beni etkiliyor. Annem ile babam ayrılma sürecindeler babam farklı bir yerde kalıyor ve bizim bir bakkal dükkanımız var babam olmayınca dükkan annemle bana kaldı. Sabah 12 de okula gidiyorum akşam 7 de geliyorum geldikten sonra annem eve gidiyor ve kapatana kadar dükkanda duruyorum.

Sonra annem gelip yaptığım işleri beğenmiyor ve beni fena şekilde azarlıyor. Sinirlenince niye sinirlendin oluyor, bu beni gerçekten içime kapanık biri yaptı ve derslerimi etkiledi. Mesela bir örnek vereyim, eskiden okuldaki en başarılı 10 kişiden biriydim ve hocalarım beni neşeli, arkadaş canlısı bir kişilik olarak görürdü. Şimdi ise sınavlardan düşük notlar almaya başladım, okuldaki hocalarım bana acıyarak bakıyor, derslere katılımım yok.

Biz 2 kardeşiz bir ablam var oda yatılı olarak bir fen lisesinde kalıyor. Ablam desem bazı hafta sonları geliyor ve annem ona aşırı değer veriyor bunu ona söyleyince de bana kızıyor. Eğer babamla ayrılırsa beni onunla bırakacağını söylüyor. Babam desem gerçekten asabi bir adam oda her hatama fena derecede kızıyor. Üstüne bir de dükkanda çalışmayı kaldıramıyorum.

Arkadaş çevrem yok, kız arkadaşım yok, sosyalleşme yeteneğim kalmadı, kısacası içimi dökeceğim kimsem yok. Her gece gizli gizli ağlıyorum ve kimsenin haberi yok. Annem büyük ihtimal ergenliğin etkisi olduğunu düşünüyor fakat alakası yok. Ya da benim bir psikolojik sorunum var ve bunlar bana anormal geliyor başka bir ihtimali yok.

Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum yardımcı olabilir misiniz, yaşım 14. konuşacak kimsem olmadığı için buraya yazdım yanlış anlaşılmasın.

Genişletmek için tıkla...