22 yaşındayım diplejik cp(serablal palsi) hastasıyım-yani beyin felci) bana 3 yaşında omurilikten ameliyat yaptıkları için hastalığımın herhangi bir defektini taşımıyorum vücudumda kasılma gerilme yok, lakin kasa giden bağlantılar sinirler kesildiği için yürümek bağımsız bir hayat sürmek için çalışmam gerekiyor. Fizyoterapistlerim bu sene sonuna kadar tedavinin biteceğini söylüyorlar. Hayatımda hiç tek başıma dışarı çıkmadım. Bunun düşüncesi bile beni geriyor. Ama hayat olarak hiçbir şeyden geç kalmamak kendim gidip bir üniversite okumak istiyorum. 23 yaş çok mu geç bunun için? Durumumun pik noktasında fiziksel olarak diğer insanlardan hiçbir farkım kalmayacak. Sadece yaş ortam psikoloji bu tip faktörler beni çok zorluyor. Sürekli bunu düşünüyorum.