Furkan AKBEY
Femtopat
- Katılım
- 11 Ekim 2023
- Mesajlar
- 17
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
(Arkadaşlar merhaba aşırı duygusal boşlukta olduğum ve içimi dökecek kimse olmadığı için buraya yazmak istedim. Tavsiyeleriniz için şimdiden teşekkürler.)
Öncelikle 8 aylık bir uzak mesafe ilişkimiz vardı aramızda 800kilometre var ben 16 yaşındayım ilişkimiz o kadar iyi gidiyordu ki 5. ayında yanına gitmeyi planladım hatta profilimden bakarsanız 15 yaşında otobus bileti alırsak aileye haber gidiyor mu diye bir konu açmıştım. Ondan 15 gun sonra aileme durumu açıkladım ve beni normal karşıladılar ilk başta habersiz gitmeyi dusunuyordum ve yaklasık 1 ay onceden okul harçlıklarımı biriktirmeye başladım. Yemeğimi bazen yemiyor bazen evden götürüyordum. Sonrasında her şeyi toparladım fakat giderken elim boş gitmemek için 2 tane hediye almıştım. Onun parasını da sıra arkadaşıma boçlanarak çıkarttım ve tek başıma gitmeye açıkçası korktum ve yakın arkadasımla anlaşıp gittik. Onun annesi de izin verdi gezmeye gideceğimizi söyleyerek bir tek benim ailem biliyordu.
Olayın aslını ve gittim yaklasık 14 saatlik bir yol geçirdik otobus ile. Ailem normalde böyle seylere izin vermez gittiğim şehir 6 sene öncesinde yaşadığımız şehir ve akraba, komuşumuz çok otelde kalamadık belge olmasına rağmen her neyse komşuda kaldık ve 1 gun geçirip sonrasında yola tekrar çıktık şehrime döndüm falan o gun yasadığım şehir o kadar boş geldi ki 1 hafta boyunca hayat siyah beyaz gibi geldi bana giderken duyugularıma hakim olamayıp fotoğraflara bakıp içten içe sessizce ağladım gedlim ve yine gitmek istedim. Bu kez yaklasık 3 ay para biriktirdim normalde bayramda gidecektim yanına fakat olaylarımız oldu telefona bakamadığımdan bana guven sorunları olustu. 1 saat bile bakmasam kafasında kurup kavga çıkartıyordu ve onu o kadar seviyordum ki her gun sesini dinlemeden uyuyamazdım o derece bağlandım birlikte film izler oyun oynar goruntulu konusarak uyudurduk o dereceydi hatta bir uygulamadan bir oyuncağı repostladığını görmüştüm ve yaklasık 3 hafta yemek yemeyip o hediyeyi kargolamıştım ona regl donemlerinde falan en sevdiği çikolatadan 2 koli yolladığımı bilirim. O hastayken evde tek kaldığında veya okuldan yorgun geldiğinde defalarca yemek söylediğimi ve hasta iken evde kalıp sadece onunla saatlerce konusup ilgilendiğimi bilirim açıkça konuşmak gerekirse benim yaptıklarımın çoğunu yapmadı ve ben de karşılık beklemedim umurumda değildi. Yani yapmasını beklemedim de o derece sevdim ben bu kızı ve bir dahaki gidişimde ailem karşı geldi harçlık vermedi gitmem için bunu bildiğim için 3 aydır para biriktirdim. Yine gidecekken artık kavgalarımızda kendisinin çok saygısızlaştığını gördüm ve onun hayatını mahvettiğimi söyledi.
Kısaca mesafeler bunu yoruyormuş ve yıpratıyormuş beni de öyle yaptı yalan yok gençlik yıllarını bu şekilde mesajlaşarak geçirdiği için psikolojisi bozulduğunu söyledi hayatını zehir ettiğimi söyledi ve benden nefret ettiğimi dahi söyledi ama ben yine de devam etmeye çalıştım ve bir süreden sonra bitirdik. Çoğu zaman kavgalarda ben alttan aldım sinirlenip ağzına geleni sayıyordu ben yine de siniri geçince daha doğrusunu konsuruz diye alttan alıyordum o da özür diliyordu. Ben de pek takmıyordum sinirli diye ve ben buna bir keresinde senden nefret ediyorum dediğmde benden ayrıldı ve 9 saat boyunca yalvardım aralıklara ayrılmaması için beni arkadaşlarının yanında arayıp gülerek "sen rezilsin bu kadar yalvarıp gururunu yerlere serdin biraz erkek ol git denilince git çok rezilsin bu utanç verici" dedi ve ben o kadar yalvardım ki sonunda yine olduk ve artık bir sure sonra kafama tak etti. Bu kez ben haklıydım ve ayrılmak yerine ara verelim dedi ben de ayrılalım dedim ve ayrıldık ayrıldıktan sonra okulundan aylardır birisinden hoşlandığını öğrendim. Ama şu an hala seviyorum ne kadar akılsızım biliyorum ama durduramıyorum kendimi.
"Çok uzun yazdım umarım okuyup tavsiyede bulunursunuz"
Öncelikle 8 aylık bir uzak mesafe ilişkimiz vardı aramızda 800kilometre var ben 16 yaşındayım ilişkimiz o kadar iyi gidiyordu ki 5. ayında yanına gitmeyi planladım hatta profilimden bakarsanız 15 yaşında otobus bileti alırsak aileye haber gidiyor mu diye bir konu açmıştım. Ondan 15 gun sonra aileme durumu açıkladım ve beni normal karşıladılar ilk başta habersiz gitmeyi dusunuyordum ve yaklasık 1 ay onceden okul harçlıklarımı biriktirmeye başladım. Yemeğimi bazen yemiyor bazen evden götürüyordum. Sonrasında her şeyi toparladım fakat giderken elim boş gitmemek için 2 tane hediye almıştım. Onun parasını da sıra arkadaşıma boçlanarak çıkarttım ve tek başıma gitmeye açıkçası korktum ve yakın arkadasımla anlaşıp gittik. Onun annesi de izin verdi gezmeye gideceğimizi söyleyerek bir tek benim ailem biliyordu.
Olayın aslını ve gittim yaklasık 14 saatlik bir yol geçirdik otobus ile. Ailem normalde böyle seylere izin vermez gittiğim şehir 6 sene öncesinde yaşadığımız şehir ve akraba, komuşumuz çok otelde kalamadık belge olmasına rağmen her neyse komşuda kaldık ve 1 gun geçirip sonrasında yola tekrar çıktık şehrime döndüm falan o gun yasadığım şehir o kadar boş geldi ki 1 hafta boyunca hayat siyah beyaz gibi geldi bana giderken duyugularıma hakim olamayıp fotoğraflara bakıp içten içe sessizce ağladım gedlim ve yine gitmek istedim. Bu kez yaklasık 3 ay para biriktirdim normalde bayramda gidecektim yanına fakat olaylarımız oldu telefona bakamadığımdan bana guven sorunları olustu. 1 saat bile bakmasam kafasında kurup kavga çıkartıyordu ve onu o kadar seviyordum ki her gun sesini dinlemeden uyuyamazdım o derece bağlandım birlikte film izler oyun oynar goruntulu konusarak uyudurduk o dereceydi hatta bir uygulamadan bir oyuncağı repostladığını görmüştüm ve yaklasık 3 hafta yemek yemeyip o hediyeyi kargolamıştım ona regl donemlerinde falan en sevdiği çikolatadan 2 koli yolladığımı bilirim. O hastayken evde tek kaldığında veya okuldan yorgun geldiğinde defalarca yemek söylediğimi ve hasta iken evde kalıp sadece onunla saatlerce konusup ilgilendiğimi bilirim açıkça konuşmak gerekirse benim yaptıklarımın çoğunu yapmadı ve ben de karşılık beklemedim umurumda değildi. Yani yapmasını beklemedim de o derece sevdim ben bu kızı ve bir dahaki gidişimde ailem karşı geldi harçlık vermedi gitmem için bunu bildiğim için 3 aydır para biriktirdim. Yine gidecekken artık kavgalarımızda kendisinin çok saygısızlaştığını gördüm ve onun hayatını mahvettiğimi söyledi.
Kısaca mesafeler bunu yoruyormuş ve yıpratıyormuş beni de öyle yaptı yalan yok gençlik yıllarını bu şekilde mesajlaşarak geçirdiği için psikolojisi bozulduğunu söyledi hayatını zehir ettiğimi söyledi ve benden nefret ettiğimi dahi söyledi ama ben yine de devam etmeye çalıştım ve bir süreden sonra bitirdik. Çoğu zaman kavgalarda ben alttan aldım sinirlenip ağzına geleni sayıyordu ben yine de siniri geçince daha doğrusunu konsuruz diye alttan alıyordum o da özür diliyordu. Ben de pek takmıyordum sinirli diye ve ben buna bir keresinde senden nefret ediyorum dediğmde benden ayrıldı ve 9 saat boyunca yalvardım aralıklara ayrılmaması için beni arkadaşlarının yanında arayıp gülerek "sen rezilsin bu kadar yalvarıp gururunu yerlere serdin biraz erkek ol git denilince git çok rezilsin bu utanç verici" dedi ve ben o kadar yalvardım ki sonunda yine olduk ve artık bir sure sonra kafama tak etti. Bu kez ben haklıydım ve ayrılmak yerine ara verelim dedi ben de ayrılalım dedim ve ayrıldık ayrıldıktan sonra okulundan aylardır birisinden hoşlandığını öğrendim. Ama şu an hala seviyorum ne kadar akılsızım biliyorum ama durduramıyorum kendimi.
"Çok uzun yazdım umarım okuyup tavsiyede bulunursunuz"
