Agnostisizmin temeli; insanın, gerçekle olan ilişkisi üzerinedir. Gerceğin insan tarafından; duyuların aldatılabilirliği sebebi ile, algılanması mümkün degildir. Bu sebeple "gerçek" her ne ise bilinemez. Bunu Tanrı bilinemeze indirgemek, agnostisizmin anlamını daraltmaktır.
Bilinemezci, tanımlanamazcı yaklaşıma en belirgin örnek Hallac-ı Mansur'dan verilebilir. Özetle der ki; yaratılmış olanın sınırları vardır. Sınırsız yaratıcı ise bu sınırların dışındadır. Bu sebeple; insan, yaratıcıyı idrak edemez.
Ek not: "En el hak" söylemi, "ben Tanrı'yım" minvalinde değil, "ben gerçeğim" anlamındadır. Karıştırılması üzücü.