Kexer
Femtopat
- Katılım
- 16 Şubat 2023
- Mesajlar
- 7
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Merhaba. Bu yıl LGS'ye gireceğim, gireceğim ama bunu ilkokuldan beri duymaktan dolayı artık içimde ister istemez küçültülemez bir korku var.
Ailem köyde büyüdükleri için bu tür şeylerin nasıl olduğunu bilmiyorlar, LGS'den haberleri yoktu daha doğrusu benim kaçıncı sınıfta olduğumu bile unutuyorlar.
İlkokulda duymaya başlamıştım bu LGS'yi, bir ihtimal kafam almadı ya da boş vermiştim. Ailem ise kıskançlık kelimesini temsil ettikleri ve yetinmeyi bilmedikleri için zamanla beni unutup istemediler, sonra beğendikleri diğer insanlar gibi yapmaya çalıştılar (Mesela müzik, tekvando, basketbol, futbol, yüzme). Ben aile eğitimi neredeyse hiç almadım, ama en azından bazı durumlarda nasıl davranılacağını öğrenmek istediğim için kendi kendime ya da başka kaynaklardan öğrendim.
Ortaokula geçince LGS hakkında daha çok şey öğrendim, dolayısıyla üstümdeki baskının farkına vardım ve o noktadan sonra hayatım çok ağır gelmeye başladı.
Ailemi neredeyse tanımıyorum, onlarda tanımak istemiyor bu nedenle hep onlardan bağımsız hareket ettim ve onlar müdahale edip "o öyle olmaz böyle olur" gibi doğru bildiğim şeyleri yanlışladılar, bu nedenle bazı dönemlerim çok başarılı iken bazıları çok kötü. Sosyal çevreme de karıştıkları için bir zamanlar sahip olduğum bütün arkadaşlarımı kaybettim, şu an olanlar bir avucu geçmez sayıda ve benim kafamda değil. Harçlık vermediklerinden de arkadaşlarımla gezemiyorum, onlar takılıyorlar.
Ders çalışmayı seven birisi değilim bu nedenle anlatılanları unutmazdım, kitap yüzü açmadan 100 aldığım sınavlar var, bu dönem böyle değil ve anlatılanları rahatsızlıklarımdan dolayı anlayamıyorum, hatırlamıyorum ve bunlar dışında ders çalışan birisi olmadığım için bir şey yapamıyorum (kitaba alışık olmadığım için yapamıyorum).
Rahatsızlık dediklerim psikolojik rahatsızlıklar. Davranış bozukluklarım oluşmaya başladı, sosyalleşmede kötüleşmeye başladım ve bazen düz bir cümle bile kuramıyorum.
Ailem beni atamadıkları için benden faydalanmaya çalıştılar, annem kendi işlerini yaptırmaya başladı ve babamda hafta sonlarına kalan işini bana tamamlattırıyor.
Tüm bunları boş verip eğitimde iyi olamasam da işe odaklanırım diye düşünüyordum. En azından kodlama gibi basit bir şeyden başlayıp kendimi iş hayatıma yoğunlaştırıp alıştırır ve bir karar veririm diye düşünmüştüm, ama gene ailem işe karıştı. Ailem bırakın eğitim aldığımı bilmeyi, kodlamanın ne olduğunu bilmiyorlarmış. Anlattım, onlar da tamam deyip geçtiler, bende "oh, sonunda anlaştık" kafasındaydım hâlbuki onlar hâlen farklı dünyadalar. Fazla zaman geçmeden "Bilgisayardan hiç kalkmıyorsun, sevgilinle mi konuşuyorsun? Sevgilin var mı? Kiminle konuşuyorsun? Seni gebertirim kapat o bilgisayarı yoksa eve giremezsin." buna benzer özel hayatımı içeren bilgileri sormaya devam ettiler. Kendilerine göre özel hayat olmamalıymış, bu nedenle ev telefonunu açıp bilgilerimi kontrol ediyorlar galiba. Kendileriyle bin defa konuşup, tartışıp, anlatıp, ve gösterip çözmeye çalışınca durduk yere haksız çıkıyorum. LGS'den bir şey bekleyemiyorum çünkü bir şeyim kalmadı. Ailem insanlara "Notlarım kötü değil, ama çok iyi de değil." dediğim için sen bizi rezil ediyorsun işte, ben seni öyle böyle anlatıyorum diyorlar. LGS'den sonra sağ kalır mıyım bilmem.
Sizce bu durumdan nasıl kurtulabilirim?
Ailem köyde büyüdükleri için bu tür şeylerin nasıl olduğunu bilmiyorlar, LGS'den haberleri yoktu daha doğrusu benim kaçıncı sınıfta olduğumu bile unutuyorlar.
İlkokulda duymaya başlamıştım bu LGS'yi, bir ihtimal kafam almadı ya da boş vermiştim. Ailem ise kıskançlık kelimesini temsil ettikleri ve yetinmeyi bilmedikleri için zamanla beni unutup istemediler, sonra beğendikleri diğer insanlar gibi yapmaya çalıştılar (Mesela müzik, tekvando, basketbol, futbol, yüzme). Ben aile eğitimi neredeyse hiç almadım, ama en azından bazı durumlarda nasıl davranılacağını öğrenmek istediğim için kendi kendime ya da başka kaynaklardan öğrendim.
Ortaokula geçince LGS hakkında daha çok şey öğrendim, dolayısıyla üstümdeki baskının farkına vardım ve o noktadan sonra hayatım çok ağır gelmeye başladı.
Ailemi neredeyse tanımıyorum, onlarda tanımak istemiyor bu nedenle hep onlardan bağımsız hareket ettim ve onlar müdahale edip "o öyle olmaz böyle olur" gibi doğru bildiğim şeyleri yanlışladılar, bu nedenle bazı dönemlerim çok başarılı iken bazıları çok kötü. Sosyal çevreme de karıştıkları için bir zamanlar sahip olduğum bütün arkadaşlarımı kaybettim, şu an olanlar bir avucu geçmez sayıda ve benim kafamda değil. Harçlık vermediklerinden de arkadaşlarımla gezemiyorum, onlar takılıyorlar.
Ders çalışmayı seven birisi değilim bu nedenle anlatılanları unutmazdım, kitap yüzü açmadan 100 aldığım sınavlar var, bu dönem böyle değil ve anlatılanları rahatsızlıklarımdan dolayı anlayamıyorum, hatırlamıyorum ve bunlar dışında ders çalışan birisi olmadığım için bir şey yapamıyorum (kitaba alışık olmadığım için yapamıyorum).
Rahatsızlık dediklerim psikolojik rahatsızlıklar. Davranış bozukluklarım oluşmaya başladı, sosyalleşmede kötüleşmeye başladım ve bazen düz bir cümle bile kuramıyorum.
Ailem beni atamadıkları için benden faydalanmaya çalıştılar, annem kendi işlerini yaptırmaya başladı ve babamda hafta sonlarına kalan işini bana tamamlattırıyor.
Tüm bunları boş verip eğitimde iyi olamasam da işe odaklanırım diye düşünüyordum. En azından kodlama gibi basit bir şeyden başlayıp kendimi iş hayatıma yoğunlaştırıp alıştırır ve bir karar veririm diye düşünmüştüm, ama gene ailem işe karıştı. Ailem bırakın eğitim aldığımı bilmeyi, kodlamanın ne olduğunu bilmiyorlarmış. Anlattım, onlar da tamam deyip geçtiler, bende "oh, sonunda anlaştık" kafasındaydım hâlbuki onlar hâlen farklı dünyadalar. Fazla zaman geçmeden "Bilgisayardan hiç kalkmıyorsun, sevgilinle mi konuşuyorsun? Sevgilin var mı? Kiminle konuşuyorsun? Seni gebertirim kapat o bilgisayarı yoksa eve giremezsin." buna benzer özel hayatımı içeren bilgileri sormaya devam ettiler. Kendilerine göre özel hayat olmamalıymış, bu nedenle ev telefonunu açıp bilgilerimi kontrol ediyorlar galiba. Kendileriyle bin defa konuşup, tartışıp, anlatıp, ve gösterip çözmeye çalışınca durduk yere haksız çıkıyorum. LGS'den bir şey bekleyemiyorum çünkü bir şeyim kalmadı. Ailem insanlara "Notlarım kötü değil, ama çok iyi de değil." dediğim için sen bizi rezil ediyorsun işte, ben seni öyle böyle anlatıyorum diyorlar. LGS'den sonra sağ kalır mıyım bilmem.
Sizce bu durumdan nasıl kurtulabilirim?
Son düzenleyen: Moderatör:
