nazliiim
Centipat
- Katılım
- 9 Mayıs 2024
- Mesajlar
- 21
Daha fazla
- Cinsiyet
- Kadın
Merhaba dostlar, önerilerinize ihtiyacım var.
Bu sene 17 olacağım ve 2 yıl sonra üniversite için Antlaya'ya teyzemle yaşamaya gitmeyi planlıyordum ama bu sene ev içi durumlar alt üst oldu ve benim psikolojim kaldırmamaya başladı.
Babam akıl almaz şeyler yaptı şu an zaten aynı evde yaşasam da asla onunla konuşmuyorum hem bana ve kardeşlerime hem de anneme çok şey çektirdi. Sırf onunla aynı yerde bulunmamak için salona asla oturmuyorum yemek masasına oturmuyorum. İş bulunca evden gideceğine söz verdi ama iş falan aramıyor aylar geçti. Kardeşlerim bile bıktı artık onlara da kötü davranıyor. Neyse tüm bunlara rağmen annem bu adamı hala evden göndermiyor acıyor ona. Benim ne kadar kötü olduğumu görüyor sürekli panikatak geçiriyorum ama o yine de bizim tarafımızda değil. Kafayı yemek üzereyim hatta yedim belki de.
Bu durumlardan dolayı teyzemin yanına bu sene taşınmayı düşünüyorum ama tek çekincem kardeşlerim ben onların annesi gibi oldum ve böyle kendim için onları bırakmayı düşünmek vicdanımı rahatsız ediyor. Bana ihtiyaçları olduğunu düşünüyorum o yüzden ne kadar bu evde kalmaya dayanamasam da gidersem vicdanım rahat olur mu bilmiyorum.
İlkokula gidiyorlar ve bana çok bağlılar ama bir yandan ben onların annesi değilim ki diyorum ileride zaten her şekilde yollarımız ayrılacak ama yine de böyle düşünmek kendimi bencil hissettiriyor onlar için katlanmaya çalıştım ama gerçekten aklımı kaçıracak noktaya geldim. Nefret ettiğiniz biriyle aynı evde yaşamak gerçekten çok zor.
Bu arada evde de kendime ait özel bir alanım yok salonda uyuyorum yani ev gerçekten bana cehennem gibi gelmeye başladı teyzemde ise daha rahat edebilirim en azından bir odam olacak.
Neyse kafam çok karışık ne önerirsiniz?
Bu sene 17 olacağım ve 2 yıl sonra üniversite için Antlaya'ya teyzemle yaşamaya gitmeyi planlıyordum ama bu sene ev içi durumlar alt üst oldu ve benim psikolojim kaldırmamaya başladı.
Babam akıl almaz şeyler yaptı şu an zaten aynı evde yaşasam da asla onunla konuşmuyorum hem bana ve kardeşlerime hem de anneme çok şey çektirdi. Sırf onunla aynı yerde bulunmamak için salona asla oturmuyorum yemek masasına oturmuyorum. İş bulunca evden gideceğine söz verdi ama iş falan aramıyor aylar geçti. Kardeşlerim bile bıktı artık onlara da kötü davranıyor. Neyse tüm bunlara rağmen annem bu adamı hala evden göndermiyor acıyor ona. Benim ne kadar kötü olduğumu görüyor sürekli panikatak geçiriyorum ama o yine de bizim tarafımızda değil. Kafayı yemek üzereyim hatta yedim belki de.
Bu durumlardan dolayı teyzemin yanına bu sene taşınmayı düşünüyorum ama tek çekincem kardeşlerim ben onların annesi gibi oldum ve böyle kendim için onları bırakmayı düşünmek vicdanımı rahatsız ediyor. Bana ihtiyaçları olduğunu düşünüyorum o yüzden ne kadar bu evde kalmaya dayanamasam da gidersem vicdanım rahat olur mu bilmiyorum.
İlkokula gidiyorlar ve bana çok bağlılar ama bir yandan ben onların annesi değilim ki diyorum ileride zaten her şekilde yollarımız ayrılacak ama yine de böyle düşünmek kendimi bencil hissettiriyor onlar için katlanmaya çalıştım ama gerçekten aklımı kaçıracak noktaya geldim. Nefret ettiğiniz biriyle aynı evde yaşamak gerçekten çok zor.
Bu arada evde de kendime ait özel bir alanım yok salonda uyuyorum yani ev gerçekten bana cehennem gibi gelmeye başladı teyzemde ise daha rahat edebilirim en azından bir odam olacak.
Neyse kafam çok karışık ne önerirsiniz?