Merhaba arkadaşlar, 12 yaşındayım. 8 yaşından sonra ailem bana çok düşüncesiz ve asabi davranmaya başladı. 4 yıldır hep aynılar hiç değişmiyorlar. Mesela babam hakkında örnekler vereyim:
Babam: Bilgisayarı kapat.
Ben: Tamam baba, bağırma.
Babam: Sen kimsin? (hafif bir şekilde kafama vurur.)
Yani böyle bir şey olamaz diyebilirim, öyle kötü davranıyor ki. Ha bir de şunlar var:
Ben: Baba ne zaman yatacaksın?
Babam: Sen kimsin beni sorguluyorsun? (hafif bir şekilde kafama vurur.)
Tabii ki annem de hiç boş durur mu? Onun da davranışları şöyle:
Annem telefondan izlediğimiz dizinin fragmanını açar.
Ben: Anne sesi kıs.
Annem: Bağırma, sanki kendisi benim anam babam.
Artık gerçekten dayanamıyorum. 4 yıldır bunları çekiyorum. Annem kardeşlerime o kadar düzgün davranıyor ki fakat bana hiç öyle değil, söylediğim gibi çok kötü davranıyorlar. Babam çok asabidir, annem öyle değil fakat arada annem de öyle davranıyor. Ayrıca çok cahil, düşüncesiz ve eski kafalı insanlar, gerçekten dayanamıyorum. Ayrıca her rahatsızlığımı her konuyu bilgisayara bağlıyorlar. Bir de o kadar bilmiş konuşuyorlar ki dayanamazsınız. Mesela babama diyorum ki "baba karnım ağrıyor." babam da diyor ki: "hep o bilgisayara oturuyorsun ya, karnın katlanıyor, o yüzden." gerçekten o kadar bilmiş konuşan ve o kadar düşüncesizler ki. Dün gece artık dayanamayıp ağladım, annem de yanıma gelip "neden ağlıyorsun oğlum? Benim bir tanem." gerçekten her zaman çok asabi, düşüncesiz ve eski kafalılar ki. Yani sadece ağladığımda ve üzüldüğümde bana iyi ve düşünceli davranıyorlar. Bana böyle güzel düşünceli ve iyi davranmaları için hep ağlamam mı lazım? Abilerim ve ablalarım artık bıktım.