Ne olduğunu bilmeyiz. Nasıl kullanıldığını biliriz. Daha doğrusu temelini bilmeyiz. Göz iyi bir örnek olabilir. Kara deliğe benzer: göz bebeği. Kara deliğin etrafındaki ışıklara benzer: iris. Ama bu göz bebeği, kara delik gibi ışıkları dahil her şeyi yutmuyor. Tam tersi, değmesini bile istemiyor. İris de onun en iyi dostu. İstediği zaman büyüyor, istediği zaman küçülüyor. Belki istemiyor. Hala da onların ne olduğunu bilmiyoruz. Akıl da öyle.