Chester Bennington
Centipat
- Katılım
- 7 Eylül 2022
- Mesajlar
- 248
Öncelikle merhaba, annemle bu aralar sürekli tartışıyoruz. Sürekli durduk yere bir tartışma çıkıyor.
Sürekli bir tartışma, trip atma gerçekten çok sıkıldım. Normalde ailemle dertlerimi paylaşan birisi değilim, neden mi? Anneme bir şey anlattığım zaman ertesi gün halamlardan duyuyorum, üstü kapalı bir şekilde gönderme yapıyorlar. Bundan dolayı da muhabbeti kestim diyebilirim, Full odamdayım ve gerçekten tek olmaktan mutluyum. Muhabbeti kesmemden dolayı da annem tartışmaya meyilli. Mesela ufak bir olay olur, tartışmaya başlayıp beni sinir ediyor. Sonunda da hem o hem ben kırgın olarak kalıyoruz.
Son zamanlarda bu tartışmalar çok arttı. Ben annemle tartışmak istemiyorum, çünkü annemi çok seviyorum, onu kırmak istemiyorum. Ama gerçekten çok sinir ediyor, bir kere din konusunda muhabbet açıldı, kendi fikrimi söyleyince sanki birden düşman kesildi, kendimi açıklamaya çalışıyorum ama işe yaramıyor. Bende araştırmadım, anlamıyorum dedim, konuyu kapattım. Daha sonra halamlara gittik, durduk yere bir din konusu açıldı ve bana bir şeyler anlatmaya çalıştılar. Orada zaten annemin bunu da anlattığını anladım. Ya kardeşim niye her şeyi millete anlatıyorsun? Senle konuştuktan bir süre sonra başkasından duymak zorunda mıyım?
En ufak bir tartışmada bile aşırı toksik davranıyor (neredeyse tüm akrabalarımda bu sorun var, örneğin: Söz kesme, trip atma, vs.). Kendimi anlatırken haklı çıkacağımı görünce trip atıyor, ben daha çok sinir oluyorum. Bir şey dememek için kendimi odaya kapatıyorum. Bu sefer de evde yalnız kalıyor, ona üzülüyorum.
Beni en çok üzen şey annemin sağlığı pek iyi değil, bazı sorunları var ve stres olmaması lazım. Bazı sorunları onu stres ediyor. Elimden geldiğince ters bir şey söylememeye çalışıyorum ama bazen sinirliyken ağzımdan kaçıyor. Birkaç kere ağladığını fark ettim, bende ağladım. Ağlarken beni görüp üzülmesin diye hep odamda ağlıyorum.
Sürekli stresten dolayı başına bir şey gelecek diye çok korkuyorum. Bugün biyoloji dersi vardı okulda, hoca kansere neden olan etkenleri söylûyordu ve stres deyince direkt aklıma annem geldi ve çok kötü oldum. Eve gelincede ufak bir tartışma oldu. Bundan dolayı canım çok sıkıldı, üzgünüm. İçimi buraya dökmek istedim.
Bu kadar uzun yazıp zamanınızdan çaldıysam özür dilerim ama içimi dökecek başka kimsem yok. Sizce bu durumu nasıl düzeltebilirim?
Sürekli bir tartışma, trip atma gerçekten çok sıkıldım. Normalde ailemle dertlerimi paylaşan birisi değilim, neden mi? Anneme bir şey anlattığım zaman ertesi gün halamlardan duyuyorum, üstü kapalı bir şekilde gönderme yapıyorlar. Bundan dolayı da muhabbeti kestim diyebilirim, Full odamdayım ve gerçekten tek olmaktan mutluyum. Muhabbeti kesmemden dolayı da annem tartışmaya meyilli. Mesela ufak bir olay olur, tartışmaya başlayıp beni sinir ediyor. Sonunda da hem o hem ben kırgın olarak kalıyoruz.
Son zamanlarda bu tartışmalar çok arttı. Ben annemle tartışmak istemiyorum, çünkü annemi çok seviyorum, onu kırmak istemiyorum. Ama gerçekten çok sinir ediyor, bir kere din konusunda muhabbet açıldı, kendi fikrimi söyleyince sanki birden düşman kesildi, kendimi açıklamaya çalışıyorum ama işe yaramıyor. Bende araştırmadım, anlamıyorum dedim, konuyu kapattım. Daha sonra halamlara gittik, durduk yere bir din konusu açıldı ve bana bir şeyler anlatmaya çalıştılar. Orada zaten annemin bunu da anlattığını anladım. Ya kardeşim niye her şeyi millete anlatıyorsun? Senle konuştuktan bir süre sonra başkasından duymak zorunda mıyım?
En ufak bir tartışmada bile aşırı toksik davranıyor (neredeyse tüm akrabalarımda bu sorun var, örneğin: Söz kesme, trip atma, vs.). Kendimi anlatırken haklı çıkacağımı görünce trip atıyor, ben daha çok sinir oluyorum. Bir şey dememek için kendimi odaya kapatıyorum. Bu sefer de evde yalnız kalıyor, ona üzülüyorum.
Beni en çok üzen şey annemin sağlığı pek iyi değil, bazı sorunları var ve stres olmaması lazım. Bazı sorunları onu stres ediyor. Elimden geldiğince ters bir şey söylememeye çalışıyorum ama bazen sinirliyken ağzımdan kaçıyor. Birkaç kere ağladığını fark ettim, bende ağladım. Ağlarken beni görüp üzülmesin diye hep odamda ağlıyorum.
Sürekli stresten dolayı başına bir şey gelecek diye çok korkuyorum. Bugün biyoloji dersi vardı okulda, hoca kansere neden olan etkenleri söylûyordu ve stres deyince direkt aklıma annem geldi ve çok kötü oldum. Eve gelincede ufak bir tartışma oldu. Bundan dolayı canım çok sıkıldı, üzgünüm. İçimi buraya dökmek istedim.
Bu kadar uzun yazıp zamanınızdan çaldıysam özür dilerim ama içimi dökecek başka kimsem yok. Sizce bu durumu nasıl düzeltebilirim?
Son düzenleme:
. Çok teşekkür ederim.
