BizeBizdenYakın
Kilopat
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
- Meslek
- -
Değerli Zamanını Paylaşacak Herkese Merhaba
Başlıktaki duruma paldır küldür girişmeden önce kendimle ilgili önemli birkaç detay vermek istiyorum. Yirmi bir yaşında, 15 Temmuz Olayların'dan sonra OHAL KHK kapsamında kapatılan bir üniversitenin öğrencisi olarak 2. sınıfa geçmiş bulunmaktayım. Beklenmedik olarak yeniden tercih ve araştırma yapmak zorunda bırakıldım. Bunun sonucunda sıkıntılı bir zaman dilimini geride bıraktım. İnsan, bu ve buna benzer zor durumlarda ( en azından ben ) hayatına yönelik öz eleştiri yapabilecek durumlarda kendini bulabiliyor. Geride bıraktığım bu zaman diliminde, daha öncesinde ve hala devam etmekte olan düşüncelerimi sizlerle paylaşmak, sizlerin de düşüncelerinizi okumak isterim.
Üniversitem kapatılmadan önce siyaset bilimi ve uluslararası ilişkiler okuyordum. Tercihlerimde de yine sadece bu bölüm bulunmak zorundaydı. İşin problemli tarafı şu ki bölümümle uzaktan yakından hiçbir alakam, ilgim bulunmuyor. Fakat zaten herhangi bir bölüme yönelik ilgim bulunmadığı için, üniversiteye başlarken sadece kendi şehrimdeki opsiyonları tercih listesine eklemiştim. Çünkü gerçekten hiçbir bölüm veya içeriği beni heyecanlandırmıyor, merakımı çekmiyordu. Bu yüzden de şehir dışına çıkıp aileme sebepsiz yere harcama yaptırtmak istemiyordum. Son kapatılma olaylarından sonra da gerçekten dedikleri gibi, hedefsiz hareket eden bir gemiye rahatlıkla her türlü etkenin etki edebileceğini yaşayarak öğrenmiş oldum. Asıl meselenin ne olduğunu zaten az çok anladınız. Hayatımdaki hedefsizlikten ötürü genellikle depresyonda bulunan insanların davranışlarını sergilediğimi söyleyebilirim. En azından farklı tarafım, hasta sayılabilecek bir ruh halinde değil de arayış içinde bulunuyor olduğumu biliyor olmam. Bu arayış 5 senedir devam etmekte. Ne okuduğum/okuyacağım bölüme karşı ne de herhangi bir şey için mücadele sebebi görmüyorum. Düşünce yapımdan ötürü amacı olmayan bir yaşamın varlığı beni rahatsız ediyor. İleride bölümümden mezun olmuş ama yapmayı istemediğim, sırf para kazanmak ve hayata devam edebilmek için çalışan bir beni hayal edince bile tüylerim diken diken oluyor. Kendime ben bu olamam demekten dahi sıkıldım. Gerçek anlamda hobinin ötesinde spor yapmayı ve oyun oynamayı seven bir insanım. Bu ikisi her şeye rağmen hayatı bir şekilde yaşanılır kılıyordu. Eklem problemlerimden ötürü uzun zamandır spor yapamaz oldum. Gittiğim 7 farklı doktor ve onların verdikleri hiçbir şey de işe yaramadı. Nedense spor gidince oyun kısmı da beni tatmin etmez oldu. Çok uzun oldu biliyorum. Kim bilir belki bana benzer durumda olan kişi sayısı sandığımdan daha fazladır. Belki onlara da tercüman olmuşumdur.
Başlıktaki duruma paldır küldür girişmeden önce kendimle ilgili önemli birkaç detay vermek istiyorum. Yirmi bir yaşında, 15 Temmuz Olayların'dan sonra OHAL KHK kapsamında kapatılan bir üniversitenin öğrencisi olarak 2. sınıfa geçmiş bulunmaktayım. Beklenmedik olarak yeniden tercih ve araştırma yapmak zorunda bırakıldım. Bunun sonucunda sıkıntılı bir zaman dilimini geride bıraktım. İnsan, bu ve buna benzer zor durumlarda ( en azından ben ) hayatına yönelik öz eleştiri yapabilecek durumlarda kendini bulabiliyor. Geride bıraktığım bu zaman diliminde, daha öncesinde ve hala devam etmekte olan düşüncelerimi sizlerle paylaşmak, sizlerin de düşüncelerinizi okumak isterim.
Üniversitem kapatılmadan önce siyaset bilimi ve uluslararası ilişkiler okuyordum. Tercihlerimde de yine sadece bu bölüm bulunmak zorundaydı. İşin problemli tarafı şu ki bölümümle uzaktan yakından hiçbir alakam, ilgim bulunmuyor. Fakat zaten herhangi bir bölüme yönelik ilgim bulunmadığı için, üniversiteye başlarken sadece kendi şehrimdeki opsiyonları tercih listesine eklemiştim. Çünkü gerçekten hiçbir bölüm veya içeriği beni heyecanlandırmıyor, merakımı çekmiyordu. Bu yüzden de şehir dışına çıkıp aileme sebepsiz yere harcama yaptırtmak istemiyordum. Son kapatılma olaylarından sonra da gerçekten dedikleri gibi, hedefsiz hareket eden bir gemiye rahatlıkla her türlü etkenin etki edebileceğini yaşayarak öğrenmiş oldum. Asıl meselenin ne olduğunu zaten az çok anladınız. Hayatımdaki hedefsizlikten ötürü genellikle depresyonda bulunan insanların davranışlarını sergilediğimi söyleyebilirim. En azından farklı tarafım, hasta sayılabilecek bir ruh halinde değil de arayış içinde bulunuyor olduğumu biliyor olmam. Bu arayış 5 senedir devam etmekte. Ne okuduğum/okuyacağım bölüme karşı ne de herhangi bir şey için mücadele sebebi görmüyorum. Düşünce yapımdan ötürü amacı olmayan bir yaşamın varlığı beni rahatsız ediyor. İleride bölümümden mezun olmuş ama yapmayı istemediğim, sırf para kazanmak ve hayata devam edebilmek için çalışan bir beni hayal edince bile tüylerim diken diken oluyor. Kendime ben bu olamam demekten dahi sıkıldım. Gerçek anlamda hobinin ötesinde spor yapmayı ve oyun oynamayı seven bir insanım. Bu ikisi her şeye rağmen hayatı bir şekilde yaşanılır kılıyordu. Eklem problemlerimden ötürü uzun zamandır spor yapamaz oldum. Gittiğim 7 farklı doktor ve onların verdikleri hiçbir şey de işe yaramadı. Nedense spor gidince oyun kısmı da beni tatmin etmez oldu. Çok uzun oldu biliyorum. Kim bilir belki bana benzer durumda olan kişi sayısı sandığımdan daha fazladır. Belki onlara da tercüman olmuşumdur.
Son düzenleyen: Moderatör:
