Benim sıkıntım hak değil, benim sıkıntım ben eşcinselim diye sokağa çıkıp gösteri yapanlarda, ne zaman hetero birilerinin çıkıp gösteri yaptığını gördünüz?
Günün birinde heteroları anne babası, arkadaşları “sen hastasın iğrençsin” diye dışlar, odalara kilitler, döverse; günün birinde ülkenin bakanları, cumhurbaşkanı falan çıkıp “heteroseksüellik anormalliktir, hastalıktır” diye açıklama yaparsa, emin olun o gün heteroseksüellerden de aynı şekilde yürüyüşler, protestolar, aşırı davranışlar görürsünüz. Heteroseksüellerin bu konuda ne dertleri, savunacak ne hakları varmış da protesto düzenleyeceklermiş?
Baskı, her zaman tepkiyi doğurur. Toplum eşcinsel insanları baskılamaya, aşağılamaya, yok etmeye çalıştıkça aynı oranda tepki görür, bahsettiğiniz dikkat çekmeye yönelik davranışlar, yürüyüşler, protestolar yapılır.
Kimsenin amacı eşcinsel olduğunu dünyaya duyurmak değil. Amaç “ben normalim, beni kabul edeceksin” demek.
“Aşırılık yapmasalar toplum zaten kabul edecek, insanlar aşırılık sevmiyor” gibi bir argümanla gelmeyin, tamamen hatalı çünkü. Hiçbir aşırılık yapmayan küçücük çocuklar ailelerine eşcinsel olduğunu söyleyince aşağılanıyor, dövülüyor, öldürülüyor. İş arıyorlar, bulamıyorlar, birçok transseksüel iş bulamadıkları için seks işçiliği yapmak zorunda kalıyor hayatta kalabilmek için. Her gün hakaretlere ve şiddete maruz kalıyorlar. Durduk yerde ülkenin cumhurbaşkanı lanetliyor eşcinsel ilişkiyi. Toplum baya kabul ediyor(!) eşcinselliği gördüğünüz gibi sakin sakin.
İnsanların yaşadıklarını bilmiyorsunuz, olduğunuz yerden “aşırı oldukları için sevmiyorum” diyorsunuz. Üniversiteye geçip biraz farklı yaşamlara gözleriniz açılınca görürsünüz büyük ihtimalle, eşcinsellere, translara aileleri ve okul arkadaşları nasıl davranıyormuş, birçoğunun nasıl hayatları varmış.