Haklısın ama bak, hocaları da iyi olan okulmuş. Bu kadar kolay ele vermemeyi öğrenmeli. Birkaç acayip varlık için okul değiştiremez.Çocuk yaşadığı şeyleri içinde daha da büyütmüş aga başa çıkamıyor gibi. Ben olsam okul değiştirmezdim ama daha hassas birisi gibi o.
3-5 tane şahıs için deymez hocam hayatta keşfedilecek birçok şey var. değiştir sınıfını git ailenle konuş ben rahatsız oluyorum bunlardan falan de okulunu bırakma geleceğin söz konusu sonuçta. mutlaka bir gün birisi yanına gelir işi düşer , o zaman dersin ne oldu ne bu tavırlar diye. lisede bazı şahıslar böyle ucube triplerine giriyor özellikle 9 ve 10. sınıfta. zamanla hatalarının farkına varırlar diye düşünüyorum. kendine gerçek dost bulmaya çalış. demek ki gerçek dost onlar değilmiş , onlardan kurtuldun. bir de bu açıdan bakmalısınMerhaba, ben bir lise öğrencisiyim ve Gaziantep'te yaşıyorum. Liseye bu sene başladım lisem nitelikli ve yüksek puanlı olmasına rağmen arkadaşlarım beni dışlıyor. Olaylar şöyle başladı bir grubumuz vardı ve hatta grubu kuran ortaokul sınıf arkadaşımdı. Ben bir kaç kere şakasına grubumuz arasında arkadaşlarımın komik fotoğraflarını yolladım. Bundan sonra ise benim olmadığım bir grup kurmuşlar ve bu benim kulağıma geldi. Grubu kuran kişi ortaokul arkadaşım. Ben buna baya sinirlendim ve gruptan çıktım iletişimi kestim ama yazarlarsa veya okulda konuşurlarsa terslemezdim. Hatta benim olmadığım grupta topluca plan yapıp kafeye falan gitmişler. Karne gününde de hepsi anlaşıp gömlekle geldi ve oradan Playstation kafeye gittiler. Dilim bende gelebilir miyim cümlesini kurmaya ermedi. Bu ortam yüzünden okulumada gitmiyorum devam zorunluluğu olmadığı için. Ailemde sürekli üstüme iş yüklüyorlar bir şey diyince okula bile gitmiyorsun diyorlar. Ayakkabı istedim çakma Adidas kullanıyorum okula bile gitmiyorsun ne yapacaksın dedi. Okula gitmeme sebebimi söyleyemiyorum dışlanıyorum diyemiyorum. Bir gün içimi dökücem diyorum söyleyemiyorum. İnt*har eşiğine geldim yalnızlıktan ve ailemin bu tavırından. Elime evde yatağın altında olan t*bancayı aldım şarjörünü taktım devamına cesaret edemedim ve orda int*harın mantıksız olduğunu anladım. Ama yine de çok sıkılıyorum. Ne yapabilirim dostlar yazılıların zorunlu olup olmayacağı da belli değil yazılılar zorunlu olursa kalırım sınıfta. Çok sıkıcı geçiyor hayatım hep odama kapanığım. Yalnız olduğumu belli etmemeye çalışıyorum ufak bir yalnızlıkla ilgili video görünce bile ağlıyorum hatta bu yazıyı yazarken bir kaç gözyaşı damlattım. Yazım uzun olmuşsa kusuruma bakmayın.
.
Merhaba, ben bir lise öğrencisiyim ve Gaziantep'te yaşıyorum. Liseye bu sene başladım lisem nitelikli ve yüksek puanlı olmasına rağmen arkadaşlarım beni dışlıyor. Olaylar şöyle başladı bir grubumuz vardı ve hatta grubu kuran ortaokul sınıf arkadaşımdı. Ben birkaç kere şakasına grubumuz arasında arkadaşlarımın komik fotoğraflarını yolladım. Bundan sonra ise benim olmadığım bir grup kurmuşlar ve bu benim kulağıma geldi. Grubu kuran kişi ortaokul arkadaşım. Ben buna bayağı sinirlendim ve gruptan çıktım iletişimi kestim ama yazarlarsa veya okulda konuşurlarsa terslemezdim. Hatta benim olmadığım grupta topluca plan yapıp kafeye falan gitmişler. Karne gününde de hepsi anlaşıp gömlekle geldi ve oradan PlayStation kafeye gittiler. Dilim bende gelebilir miyim cümlesini kurmaya ermedi. Bu ortam yüzünden okulumada gitmiyorum devam zorunluluğu olmadığı için. Ailemde sürekli üstüme iş yüklüyorlar bir şey deyince okula bile gitmiyorsun diyorlar. Ayakkabı istedim çakma Adidas kullanıyorum okula bile gitmiyorsun ne yapacaksın dedi. Okula gitmeme sebebi mi söyleyemiyorum dışlanıyorum diyemiyorum. Bir gün içimi dökeceğim diyorum söyleyemiyorum. İnt*har eşiğine geldim yalnızlıktan ve ailemin bu tavırından. Elime evde yatağın altında olan t*bancayı aldım şarjörünü taktım devamına cesaret edemedim ve orada int*harın mantıksız olduğunu anladım. Ama yine de çok sıkılıyorum. Ne yapabilirim dostlar yazılıların zorunlu olup olmayacağı da belli değil yazılılar zorunlu olursa kalırım sınıfta. Çok sıkıcı geçiyor hayatım hep odama kapanığım. Yalnız olduğumu belli etmemeye çalışıyorum ufak bir yalnızlıkla ilgili video görünce bile ağlıyorum hatta bu yazıyı yazarken birkaç gözyaşı damlattım. Yazım uzun olmuşsa kusuruma bakmayın.
Merhaba, ben bir lise öğrencisiyim ve Gaziantep'te yaşıyorum. Liseye bu sene başladım lisem nitelikli ve yüksek puanlı olmasına rağmen arkadaşlarım beni dışlıyor. Olaylar şöyle başladı bir grubumuz vardı ve hatta grubu kuran ortaokul sınıf arkadaşımdı. Ben birkaç kere şakasına grubumuz arasında arkadaşlarımın komik fotoğraflarını yolladım. Bundan sonra ise benim olmadığım bir grup kurmuşlar ve bu benim kulağıma geldi. Grubu kuran kişi ortaokul arkadaşım. Ben buna bayağı sinirlendim ve gruptan çıktım iletişimi kestim ama yazarlarsa veya okulda konuşurlarsa terslemezdim. Hatta benim olmadığım grupta topluca plan yapıp kafeye falan gitmişler. Karne gününde de hepsi anlaşıp gömlekle geldi ve oradan PlayStation kafeye gittiler. Dilim bende gelebilir miyim cümlesini kurmaya ermedi. Bu ortam yüzünden okulumada gitmiyorum devam zorunluluğu olmadığı için. Ailemde sürekli üstüme iş yüklüyorlar bir şey deyince okula bile gitmiyorsun diyorlar. Ayakkabı istedim çakma Adidas kullanıyorum okula bile gitmiyorsun ne yapacaksın dedi. Okula gitmeme sebebi mi söyleyemiyorum dışlanıyorum diyemiyorum. Bir gün içimi dökeceğim diyorum söyleyemiyorum. İnt*har eşiğine geldim yalnızlıktan ve ailemin bu tavırından. Elime evde yatağın altında olan t*bancayı aldım şarjörünü taktım devamına cesaret edemedim ve orada int*harın mantıksız olduğunu anladım. Ama yine de çok sıkılıyorum. Ne yapabilirim dostlar yazılıların zorunlu olup olmayacağı da belli değil yazılılar zorunlu olursa kalırım sınıfta. Çok sıkıcı geçiyor hayatım hep odama kapanığım. Yalnız olduğumu belli etmemeye çalışıyorum ufak bir yalnızlıkla ilgili video görünce bile ağlıyorum hatta bu yazıyı yazarken birkaç gözyaşı damlattım. Yazım uzun olmuşsa kusuruma bakmayın.
Merhaba, ben bir lise öğrencisiyim ve Gaziantep'te yaşıyorum. Liseye bu sene başladım lisem nitelikli ve yüksek puanlı olmasına rağmen arkadaşlarım beni dışlıyor. Olaylar şöyle başladı bir grubumuz vardı ve hatta grubu kuran ortaokul sınıf arkadaşımdı. Ben birkaç kere şakasına grubumuz arasında arkadaşlarımın komik fotoğraflarını yolladım. Bundan sonra ise benim olmadığım bir grup kurmuşlar ve bu benim kulağıma geldi. Grubu kuran kişi ortaokul arkadaşım. Ben buna bayağı sinirlendim ve gruptan çıktım iletişimi kestim ama yazarlarsa veya okulda konuşurlarsa terslemezdim. Hatta benim olmadığım grupta topluca plan yapıp kafeye falan gitmişler. Karne gününde de hepsi anlaşıp gömlekle geldi ve oradan PlayStation kafeye gittiler. Dilim bende gelebilir miyim cümlesini kurmaya ermedi. Bu ortam yüzünden okulumada gitmiyorum devam zorunluluğu olmadığı için. Ailemde sürekli üstüme iş yüklüyorlar bir şey deyince okula bile gitmiyorsun diyorlar. Ayakkabı istedim çakma Adidas kullanıyorum okula bile gitmiyorsun ne yapacaksın dedi. Okula gitmeme sebebi mi söyleyemiyorum dışlanıyorum diyemiyorum. Bir gün içimi dökeceğim diyorum söyleyemiyorum. İnt*har eşiğine geldim yalnızlıktan ve ailemin bu tavırından. Elime evde yatağın altında olan t*bancayı aldım şarjörünü taktım devamına cesaret edemedim ve orada int*harın mantıksız olduğunu anladım. Ama yine de çok sıkılıyorum. Ne yapabilirim dostlar yazılıların zorunlu olup olmayacağı da belli değil yazılılar zorunlu olursa kalırım sınıfta. Çok sıkıcı geçiyor hayatım hep odama kapanığım. Yalnız olduğumu belli etmemeye çalışıyorum ufak bir yalnızlıkla ilgili video görünce bile ağlıyorum hatta bu yazıyı yazarken birkaç gözyaşı damlattım. Yazım uzun olmuşsa kusuruma bakmayın.
Ana bacı küfür yemek/etmekten yeni bir seviyeye sıçrar, doğru diyorsunuzLoL oynamıyorsan başla. Emin olabilirsin artık böyle sorunların kalmayacak.
Kesinlikle. LoL şartAna bacı küfür yemek/etmekten yeni bir seviyeye sıçrar, doğru diyorsunuz