Aşırı aile baskısı

Hocam harçlık veriyorlar mı? Okulunuza nasıl gidiyorsunuz?

Babam bırakıyor. Biraz arkadaşlarımla sohbet etmek için erken gitmek istesem bu saatte okulda ne işin var diyor. Okul 16.30 da bitiyor o genelde 16.00 civarı gelip ben çıkana kadar okulda bekliyor. Düzenli harçlık veriyorlar. Onda sıkıntı yok.
Ders çalışacağım ama çalışacağım sitelere giremiyorum diyerekten sınırlı interneti kaldırtabilirsin belki. ya da burada yazdıklarını aç aileni odana çağır (veya bilgisayar neredeyse oraya) siz bunu okuyun de kendin de odadan çık. 10 dakika sonra gir ve okudunuz mu de. Belki seni anlarlar. Çekinmeyin bunu yapın. Yapmazsanız lise de daha da zorlanacaksınız.

Hocam bizim zamanımızda internet mi vardı diyor. Kendisi ilçe şartlarında tıpı kazanmış bir insan. Benden de aynı şeyi bekliyor. Varlık içinde yokluk çektiriyor.
 
Yerinde olsam her gün kavga ederdim ailemle. Bence aileni bir karşına al anlat derdini. Bende bir bireyim benim de özgürlüklerim var... Diye başla cümleye.

Hocam ailemi artık az çok tanıdım. Bir tartışmaya girdikleri anda kulaklarını tıkıyorlar. Senin söylediğin hiçbir şeyin önemi kalmıyor.
 
Liseyi şehir dışında oku. Onlardan da para dilenme. Bursluluğa da çalışıp kazan. Ben olsam böyle yapardım. Öyle bir aileden uzaklaşmak için ta Sinop'ta okurdum ben liseyi ve üniversiteyi.
Hocam burs almayı isterim ama maddi durumumuz iyi olduğu için sınava giremiyorum.
 
@nana49 yatılı okula gidin veya üniversiteye gidene kadar dayanın. Başka yapabileceğiniz bir şey yok.

Ders çalışmamda tek motive kaynağım o. Yatılı okumak istiyorum. Ama ailem illa yanında olmak istiyor. Babam mazeret tayinlerini şimdiden araştırmaya başladı. Adam bu yaşında üniversiteye hazırlanmaya kalktı eğitim için tayin çıkarabilirim diye. Allah'tan kabul tayin için gerekçe olarak kabul edilmiyormuş.
@nana49
Siz görene kadar fikrimi söyleyeyim.

Eğer yürüyerek gidiyorsanız ya da dışarıda müsait olduğunuz bir zaman varsa harçlık biriktirip arkadaşlarınız ile döner gömmeye gidin. İyi olur.

Maalesef babam bırakıyor. Okul saatlerinde de çarşıya çıkmamıza izin verilmiyor. Hafta sonu desen tüm arkadaşlarım köyde oturuyor.
Okuyarak adam olunmuyor. Önemli olan insan kalabilmek. Ailenizin yaptığını hiç doğru bulmuyorum ileride sizin de istemeden ona benzeyen yönleriniz olacaktır. Eğer teknoloji çağında yaşıyorsanız teknolojiye adapte olmanız gerekir.

Çok haklısınız. Kendi zamanında çıkan hiçbir teknolojiden mahrum kalmamış. TV ilk çıktığı sırada kimsede yokken onların evinde varmış. Her türlü dizi çizgi film vs. izlemiş. Kendi zamanının teknolojisini sonuna kadar kullanmış ama şu an eve TV bile sokmuyorlar. Evde teknoloji namına bir modem(kendine hayrı yok ) bir bilgisayar var.
@Yszuf, konuyu açanın babası zaten doktor olduğu için bunu gayet iyi biliyor. Bugün taviz vermezse ve çalışmazsa ileride üzüleceğini biliyor. Yönetenleri veya sebepleri eleştirmenin bir getirisi yok. Hayat bu şekilde ve her geçen gün rekabet artıyor. İnsanlık çok üstün bir düzeye gelirse belki düşünülebilir ancak günümüzdeki koşullarda mümkün değil.

Hocam ben dersimden taviz vermiyorum zaten. Saatlerimi internet başında geçirmek gibi bir isteğim yok. Ama ders molalarında o dersin sıkkınlığını, bunalmışlığını atmak istiyorsunuz. Birileriyle sohbet etmek, en azından müzik dinlemek istiyorsunuz. Tamam çalışmak önemli ama bunu aralarda kendine ödüller vererek (müzik, sohbet vs.) Yapsak daha verimli olmaz mı sizce. Benim kendime hakim olamayacağımı düşünseler o molalarda verip çalışırken alsalar ona bile razıyım.
 
Son düzenleme:
Merhabalar. Artık sabrım tükendi. Cümle devrikliği, anlatım bozukluğu vs. şeyler için şimdiden özür dilerim. Ailem çok baskıcı. Yaz tatilinde karşı cinsten bir arkadaşım küfürlü konuştu diye bana 1 yıllık telefon yasağı geldi. Ben asla küfreden bir insan değilim. O küfretti cezayı ben yedim. Uzaktan eğitim sırasında evde kotalı internet vardı. (20 GB.) Günde 4.5-5 saat canlı ders oluyordu. İnternet yetmeyince bana kızıyorlardı. Sonunda internete kısıtlama getirdiler. Sadece birkaç siteye girebiliyorum. YouTube dahil pek çok yeri açmıyor. Buna rağmen saat sekiz dokuz gibi interneti kapatırlar genelde. Unuttukları günler hariç. Evet kısıtlı internetin zamanı da kısıtlı.

8. sınıfım sınava hazırlanıyorum. Okuldan çok yorgun geliyorum. Biraz ayıltsın diye kahve içiyorum ona da kızıyorlar kendini kahve içince ayılıyorum diye şartlıyorsun yoksa kahvenin ayıltması saçma, sen çalışmak istesen hiç uykun gelmez, ben tüm gece sınava hazırlanırdım hiç uyumazdım diye. Bunu söyleyen insan doktor. Yaptığım her şey gözlerine batıyor. Okuduğum kitaplar bile. Onlara göre polisiye kanlı dehşetli, fantastik öcülü böcülü (efsanelerdeki yaratıklara verdikleri isim), aksiyon macera kitaplarında örnek veriyorum bir suçlunun hayatını anlatıyorsa suçlularla ne işin var, adam gibi şeyler okusana, psikoloji, kişisel gelişim kitapları için de yaşım uygun değil... (bunu diyen insanın eline bir kitap aldığını bile görmedim hayatımda.)

Ev benim için bir işkence. Bugün de yine çok bunalttılar, arkadaşımla konuşup rahatlamak istedim, akşam vakti ben annemi babamı aramaya bile utanırım diye vermedi telefonu. (saat 20.40'ta gecenin bir vakti yani (!).) Ha konuşmak için aldığım (daha doğrusu alamadığım) telefon da tuşlu. Evet, ailem tam bir teknoloji düşmanı. Babam kendi telefonuna hiçbir şey yüklemez bilgilerim çalınmasın diye. Zaten sırf meslek icabı akıllı telefon kullanıyor. Annem direkt tuşlu kullanıyor. Müzik dinleyeceğim, modem kısıtlı, açmıyor. Babamın telefonunda 8 GB var, onu da kardeşim bitiriyor. Rahatlamak için yapabileceğim hiçbir şey bırakmadılar. Bir de bu psikolojiyle ders çalışmaya çalışıyorum. İnsanlar bu yaşlarda gülüp eğlenirken, sohbet ederken, hayatın tadını çıkarırken ben şu gün bitse de kurtulsam diyorum. İnsanın ağırına gidiyor. Sırf saçma sapan kısıtlamalar ve geri kafalılıklar yüzünden hayatım zehir oluyor. (çok uzun olmuş kusura bakmayın. Biraz içimi dökmek istedim.)

Bak şimdi herkesin ailesi farklı herkesin memnun olmadığı bazı durumlar var kiminin fazla kiminin az ama herkes de var senin yapman gereken şey bence bunlara alışmaya çalışman ya da alışmış gibi gösterip kendi ayaklarının üzerinde durana kadar sabredeceksin belki bunlara yapmaya hiç gerek kalmaz belki ailenle konuşsan anlayış gösterirler kim bilir bir de empati kurmanı öneririm mesela ben ailem bir şeye izin vermezse kendimi onların yerine koyuyorum ben olsam ne yapardım diyorum ki genelde onlarla aynı şeyi yaparım diye düşünüyorum ama empati yaparken de onların büyüdüğü ortamı kafa yapılarını göz önünde bulundurmanı öneririm hiçbirini yapmak istemiyorsan eğer pencereye çok ve gökyüzüne bakıp derin nefes al ve her şey daha güzel olacak diye düşün aralarında en etkilisi bu ben daralınca böyle yaparım bayapı da etkili olur bunun dışında kendini daha kötü insanları düşünerek avutabilirsin mesela içkici birinin kızı da olabilirdin ya da şikayet ettiğin babanı hiç görmemişte olabilirdin yani demek istediğim herkesin bir sınavı vardır senin ki de buymuş demek.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı