Askeriye düşünüyorum seneye. Duyduğuma göre alım yapılırken psikolojik durum de öneml bir faktörmüş. Yani psikologa başvuranlar, orada kaydı gözükenler daha geri sıraya alınıyormuş. Okul değiştirmeyi düşündüm. Ben 3 sene önce 431 puanla (taban puan 414) bu okula geldim. Fakat okuluma en yakın düzeydeki bir başka okul 380 puanlık bir Anadolu lisesi. Sırf bu yüzden de okul değiştirmek istemiyorum açıkçası. Aktivite çok aradım. Fakat çevrem olmadığı için kimseyle bir şey yapamadım. Kodlama işine atıldım, fakat bilgisayarda çok vakit geçirmeye başladım bu sefer de. Seneye üniversite sınavım var. Ne yapacağım bilmiyorum.Merhabalar dostum. Durumun ciddi görünüyor. Psikoloğa danışmanı ve mümkünse okul değiştirmeni öneririm çünkü durumun daha da kötüye gidecek (yakın arkadaşım aynısını yaşadı). Mümkünse bir aktivite veya spor (basketbol,futbol,resim çizme,hızlı okuma,kodlama vb.) ile uğraş. En azından kafanı dağıtmanı ve arkadaş bulmana olanak tanıyacaktır.
Moral bozukluğundan dolayı ders çalışamıyorum. Çalışmaya hevesliyim, çalışmak istiyorum. Fakat kafam başka yerlere kayıyor. İnsanlara ne yaptım da beni istemiyorlar düşüncelerine kapılıyorum. Koskoca sınıfta, sınıfı geçtim okulda konuştuğum bir kişi bile yok. Tenefüslerde bile yatıyorum.Üniversite sınavına hazırlan. Biliyorum, yaşadıkların kolay değil ama bu seni hedeflerinden alıkoymamalıdır. Üniversiteye gittikten sonra rahatlıyacaksın.
Instagram'ı kapattım. Yakında Whatsapp'ı da silerim herhalde. Kaç gündür ben kimseye yazmasam kimse bana yazmıyor bile. Hatta "İbrahim'le muhabbeti bitirmek için ben yatıyorum diyip çıkıyorum" diyenler bile var.Aynı sorunu ben de yaşadım. Sonra da basketbola başladım. Yavaş yavaş kendimi toparladım ve artık çoğu şeyi yalnız yapabiliyorum. Ailem bunu garip karşılasa da başka çarem yok. Ben de isterdim telefonuma arkadaşlarımdan mesaj gelmesini, her sabah birinden mesaj gelmiştir umuduyla telefonumu açıyorum; 0 yeni bildirim. Yalnızlığı benimsediğim için de artık garip karşılamıyorum.
Bir aktiviteye başlamak için çevrenizin olmasını beklememelisiniz. Seveceğiniz bir aktivite veya hobi edinin, sizinle aynı aktiviteyi paylaşan insanlarla istemeseniz bile çevre edinmiş olursunuz.Aktivite çok aradım. Fakat çevrem olmadığı için kimseyle bir şey yapamadım.
Her şeyi çok güzel izah etmişsiniz. Fakat birisi gidip voleybol oynarken istenmediğim halde gidip oyuna nasıl girebilirim ki ? Aynısı diğer sporlar için de geçerli. Tutunacak en küçük bir dalım bile yok. 19 kişinin istemediği bir sınıfta kendimi kafasını kuma gömmüş devekuşu gibi hissediyorum.Bir aktiviteye başlamak için çevrenizin olmasını beklememelisiniz. Seveceğiniz bir aktivite veya hobi edinin, sizinle aynı aktiviteyi paylaşan insanlarla istemeseniz bile çevre edinmiş olursunuz.
İlkokula başlayana kadar sadece bir arkadaşım vardı. İlkokula başladıktan sonra, ortaokula kadar arkadaş sayım ikiye çıktı. Ortaokulda tekrar bire düştü. Liseyi ve üniversiteyi açıktan okuduğum için ikisinde de arkadaş edinme şansım olmadı. Şu an düzenli görüşebildiğim hiç arkadaşım yok diyebilirim. Fiziksel engelim sebebiyle, size önerdiğim gibi bir aktiviteye katılma şansım da olmadı. Yalnızlık konusunda yüksek lisans yapmış sayılırım yaniVe size şunu söyleyebilirim; sürekli birilerine ihtiyaç hissetmek de, yalnızlık kadar tüketici bir durum. Evet, herkesin birilerine ihtiyacı vardır dönem dönem, ancak bazı şeylerle tek başımıza başa çıkmayı öğrenmemiz lazım. Yalnız kalmamızda bizim de hatamız vardır elbet -benim içine kapanıklığı tercih etmem gibi, sizin ilk kız arkadaşınıza önce 'geçmişinle sorunum yok' deyip, sonra diğer insanların gazına gelip, istemediğiniz halde ayrılmış olmanız gibi- ancak bunlar geri döndürülemeyecek hatalar değil. Benim dışa dönük olmayı öğrenmem lazım misal, sizin, geçmişte yaptığınız hataları, gelecek hayatınızda tekrar etmemeye çabalamanız lazım. Benim bu olaylar arasında tek takıldığım nokta, ailenizle de aranızın bozulmuş olması. Seneye lise bitecek ve üniversitede yeni insanlar tanıyacaksınız, yeni arkadaşlarınız olacak. Ancak yeni bir aileniz olmayacak. Ailenizle aranızı düzeltmeye çalışmanızı öneririm. Siz içinizi dökecektiniz ben döktüm kusura bakmayın Kendinize güvenin, siz, arkadaşlarınız yokken de vardınız.
Okulunuzun dışında bir aktiviteden bahsetmiştimHer şeyi çok güzel izah etmişsiniz. Fakat birisi gidip voleybol oynarken istenmediğim halde gidip oyuna nasıl girebilirim ki ? Aynısı diğer sporlar için de geçerli. Tutunacak en küçük bir dalım bile yok. 19 kişinin istemediği bir sınıfta kendimi kafasını kuma gömmüş devekuşu gibi hissediyorum.