Merhabalar. İçimi anlatmak istediğim için buraya bir kaç şey yazacağım. Okuyan, okumayan herkese teşekkürler.
Her şey 11.sınıfa başlamamla baş gösterdi. Benle aynı sınıfta olan ve bir buçuk ay tanıdığım bir kız benden hoşlandığını söyledi ve ben de ondan hoşlandığım için hemen atladım ve çıkma teklifi ettim. Aslında ben sevgili işlerinden fazla anlamam. Fakat bir anlık kalbimi dinledim ve böyle oldu. Yaklaşık 2-3 ay boyunca mutluyduk, arada küçük sorunlarımız olsa da. Ardından bir gece itiraflara başladık ve kız benden önceki iki sevgilisiyle de öpüştüğünü itiraf etti. Ben o güne kadar hiçbir kızın elini bile tutmamıştım. Ancak o ben dahil olmak üzere 3 kişiyle öpüşmüş, ki benden önceki sevgilisini sevmemiş bile. Sonraki gün bir yerde oturmaya gittiğimizde bana "beni böyle kabul ediyor musun" dediğinde ben de yine sevdiğim için kabul ettim ve yaklaşık 1 ay daha devam ettik. Ardından bir gün ortaokuldan beri yakın olduğum bir kıza sordum, "sevgilim ve ben hakkında ne düşünüyorsun" dediğimde kızın sevgisi yapmacık, seni kullanıyor gibisinden şeyler söyledi. Sonra gittim ve başka bir kıza daha sorduğumda benzer şeyleri söylediler ve çok sevdiğim kızdan "o kızın geçmişini" bahane ederek ayrılalım dedim. Kız gösteri olarak intihar etmeye çalıştı. Kuzenleri (biraz keko tipler) beni arayıp "sen karaktersizsin, senin yüzünden oldu" gibisinden laflar ettiler. Doğal olarak benim de moralim bozuldu. Aslında ayrılmaya pek de niyetim yoktu, kıza da eskisi gibi olacağız gibisinden şeyler söylüyordum. Çünkü cidden seviyordum. Sonra bir gün yine geçmiş mevzusu açılınca canıma tak etti ve sinirlenip "konuşmayalım" dedim. O da "beni engellediğin gün her şey biter" diyince her yerden engelledim. Aynı sınıfta olduğumuzu söylemiştim. Sonra bir gün sınıfta "benim sana verdiklerimi geri ver" dedi ve yine sinirlendirdi beni. Ardından bağrışmaya başladık ve ben sinirlenince bileğinden tuttum ve "her şeyini çöpe attım" dedim. Ardından sınıf benim tarafımda olanlar ve onun tarafında olanlar olarak ikiye bölündü. Herkese ayrılma sebebimizi "benim için harcadığı paraları geri istedi" diye anlatınca adım karaktersize çıktı. Kimsenin yüzüne bakamıyorum. Sonra sınıftaki bazı kızlar benim haklı olduğumu savunanlara "İbrahimle konuşursan hayatında ben yokum" gibisinden şeyler söylemişler ve sınıfta hiçbir kimsem yok şu an. Günler geçti, ortaokul arkadaşımın birisini gördüğümde selam verdim. Akşam gidip herkesin ortasında "İbrahimin bana bir faydası yok, ben onla arkadaş olmak istemiyorum, ben onunla niye arkadaşım ki" gibisinden şeyler söylemiş ve bu beni daha da çok bitirdi. Ailemin güveni tamamen silindi, ders çalışamadığım için matematik sınavından ben 35, o gayet normal bir şekilde hayatına devam edip çalıştığı için 75 aldı. Arkadaşlarımı bir bir kaybettim. Ardından tutunacak bir yer aradığım için geçen sene benden hoşlanan bir kızla konuşmaya başladım. Başta çok güzel konuşuyorduk ve artık bende bir şeyler değişmişti ve kıza açıldım. Kız ilk başta olumlu yaklaştı, fakat dün bana "beni geçen sene kabul etmiyordun, şimdi neden yürüyorsun" diyerek arkadaş kalmak istedi. Fakat ben onla konuşurken mutlu oluyordum. Maalesef o kızı da kaybettim. Sağlık sorunlarım başladı. Ritim bozukluğu çıktı. Kendimi aşırı yalnız hissediyorum. Okulda herkesim gözünde karaktersiz olduğum için kimse bana yaklaşmıyor. 20 kişilik sınıfta benimle konuşan kimse yok. Ders çalışamıyorum. Sosyal hayatım sıfıra indi. Mesela bugün Playstation'a gidecektim. Gidecek arkadaş bulamadığım için tüm gün evde yattım. Yalnızlıktan arada sırada ağlıyorum. Hayatım berbat oldu.
İçimi buraya dökmek istedim. Okuyanların zamanını aldım. Haklarını helal etsinler. İyi günler dilerim.
Her şey 11.sınıfa başlamamla baş gösterdi. Benle aynı sınıfta olan ve bir buçuk ay tanıdığım bir kız benden hoşlandığını söyledi ve ben de ondan hoşlandığım için hemen atladım ve çıkma teklifi ettim. Aslında ben sevgili işlerinden fazla anlamam. Fakat bir anlık kalbimi dinledim ve böyle oldu. Yaklaşık 2-3 ay boyunca mutluyduk, arada küçük sorunlarımız olsa da. Ardından bir gece itiraflara başladık ve kız benden önceki iki sevgilisiyle de öpüştüğünü itiraf etti. Ben o güne kadar hiçbir kızın elini bile tutmamıştım. Ancak o ben dahil olmak üzere 3 kişiyle öpüşmüş, ki benden önceki sevgilisini sevmemiş bile. Sonraki gün bir yerde oturmaya gittiğimizde bana "beni böyle kabul ediyor musun" dediğinde ben de yine sevdiğim için kabul ettim ve yaklaşık 1 ay daha devam ettik. Ardından bir gün ortaokuldan beri yakın olduğum bir kıza sordum, "sevgilim ve ben hakkında ne düşünüyorsun" dediğimde kızın sevgisi yapmacık, seni kullanıyor gibisinden şeyler söyledi. Sonra gittim ve başka bir kıza daha sorduğumda benzer şeyleri söylediler ve çok sevdiğim kızdan "o kızın geçmişini" bahane ederek ayrılalım dedim. Kız gösteri olarak intihar etmeye çalıştı. Kuzenleri (biraz keko tipler) beni arayıp "sen karaktersizsin, senin yüzünden oldu" gibisinden laflar ettiler. Doğal olarak benim de moralim bozuldu. Aslında ayrılmaya pek de niyetim yoktu, kıza da eskisi gibi olacağız gibisinden şeyler söylüyordum. Çünkü cidden seviyordum. Sonra bir gün yine geçmiş mevzusu açılınca canıma tak etti ve sinirlenip "konuşmayalım" dedim. O da "beni engellediğin gün her şey biter" diyince her yerden engelledim. Aynı sınıfta olduğumuzu söylemiştim. Sonra bir gün sınıfta "benim sana verdiklerimi geri ver" dedi ve yine sinirlendirdi beni. Ardından bağrışmaya başladık ve ben sinirlenince bileğinden tuttum ve "her şeyini çöpe attım" dedim. Ardından sınıf benim tarafımda olanlar ve onun tarafında olanlar olarak ikiye bölündü. Herkese ayrılma sebebimizi "benim için harcadığı paraları geri istedi" diye anlatınca adım karaktersize çıktı. Kimsenin yüzüne bakamıyorum. Sonra sınıftaki bazı kızlar benim haklı olduğumu savunanlara "İbrahimle konuşursan hayatında ben yokum" gibisinden şeyler söylemişler ve sınıfta hiçbir kimsem yok şu an. Günler geçti, ortaokul arkadaşımın birisini gördüğümde selam verdim. Akşam gidip herkesin ortasında "İbrahimin bana bir faydası yok, ben onla arkadaş olmak istemiyorum, ben onunla niye arkadaşım ki" gibisinden şeyler söylemiş ve bu beni daha da çok bitirdi. Ailemin güveni tamamen silindi, ders çalışamadığım için matematik sınavından ben 35, o gayet normal bir şekilde hayatına devam edip çalıştığı için 75 aldı. Arkadaşlarımı bir bir kaybettim. Ardından tutunacak bir yer aradığım için geçen sene benden hoşlanan bir kızla konuşmaya başladım. Başta çok güzel konuşuyorduk ve artık bende bir şeyler değişmişti ve kıza açıldım. Kız ilk başta olumlu yaklaştı, fakat dün bana "beni geçen sene kabul etmiyordun, şimdi neden yürüyorsun" diyerek arkadaş kalmak istedi. Fakat ben onla konuşurken mutlu oluyordum. Maalesef o kızı da kaybettim. Sağlık sorunlarım başladı. Ritim bozukluğu çıktı. Kendimi aşırı yalnız hissediyorum. Okulda herkesim gözünde karaktersiz olduğum için kimse bana yaklaşmıyor. 20 kişilik sınıfta benimle konuşan kimse yok. Ders çalışamıyorum. Sosyal hayatım sıfıra indi. Mesela bugün Playstation'a gidecektim. Gidecek arkadaş bulamadığım için tüm gün evde yattım. Yalnızlıktan arada sırada ağlıyorum. Hayatım berbat oldu.
İçimi buraya dökmek istedim. Okuyanların zamanını aldım. Haklarını helal etsinler. İyi günler dilerim.
Ve size şunu söyleyebilirim; sürekli birilerine ihtiyaç hissetmek de, yalnızlık kadar tüketici bir durum. Evet, herkesin birilerine ihtiyacı vardır dönem dönem, ancak bazı şeylerle tek başımıza başa çıkmayı öğrenmemiz lazım. Yalnız kalmamızda bizim de hatamız vardır elbet -benim içine kapanıklığı tercih etmem gibi, sizin ilk kız arkadaşınıza önce 'geçmişinle sorunum yok' deyip, sonra diğer insanların gazına gelip, istemediğiniz halde ayrılmış olmanız gibi- ancak bunlar geri döndürülemeyecek hatalar değil. Benim dışa dönük olmayı öğrenmem lazım misal, sizin, geçmişte yaptığınız hataları, gelecek hayatınızda tekrar etmemeye çabalamanız lazım. Benim bu olaylar arasında tek takıldığım nokta, ailenizle de aranızın bozulmuş olması. Seneye lise bitecek ve üniversitede yeni insanlar tanıyacaksınız, yeni arkadaşlarınız olacak. Ancak yeni bir aileniz olmayacak. Ailenizle aranızı düzeltmeye çalışmanızı öneririm. Siz içinizi dökecektiniz ben döktüm kusura bakmayın 
