Bundan sonra kız işine gireceğimi pek sanmıyorum. Sağlam arkadaş olduğu sürece ben ona her türlü bağlanırım. Ama sağlam olması gerekiyor.Okul değiştireceksin o zaman güven kolay kaybedilir o okuldan sana daha hayır gelmez yada paşa paşa gideceksin katlanacaksın. Neyse zaten üniversiteye başladın mı rahat durmazsın sen dursanda kızlar durmaz.
Maalesef 23.000 nüfuslu bir ilçede yaşadığım için stadyum (küçücük bir yer) haricinde hiçbir yer yok. Canım sıkıldıkça çekiyorum şapkayı, takıyorum kulaklığı ve yol nereye ben oraya yapıyordum. Havaların ısınmasıyla o da olmayacak. Kişisel gelişim kitapları alıp okumayı düşünüyorum şimdi. Arada kütüphaneye uğrarım, ders çalışırım, vakit geçiririm, değişiklik olur benim için de. Yalnızlığı biraz fırsata, kafa dinlemek için kullanmaya çalışıyorum.Okulunuzun dışında bir aktiviteden bahsetmiştimHayat, sınıfınızdan veya okulunuzdan ibaret değil, dışarıda kocaman bir dünya var. Eğer bahsettiğiniz gibi, sizinle konuşmamak için 'yatıyorum' yalanına sığınan insanlarsa o 19 kişi, sizi sevseler de onlardan arkadaş olmaz zaten. Sizi karaktersiz olmakla eleştirirken, kendileri görüşlerini açık açık savunamayıp yalan söylemeye başvuruyorlarsa, kimin karaktersiz olduğunu oturup düşünmek lazım
Ben yalnızlıkla ilk baş başa kaldığımda, elime bir ajanda almıştım ve gazetede gördüğüm haberleri ajandaya yazmaya başlamıştım. Sanki kendim gazete çıkarıyormuş gibi. Ve inanır mısınız, hiç mutsuz değildim. Evet, belki uzun vadede beni asosyalliğe itti bu huyum ama mutluydum. Diyeceğim o ki, kendinizi mutlu edecek bir şey eninde sonunda bulacaksınız. Yeter ki, değmeyecek insanlar için kendinizi harcamayın.
Asla öyle bir düşüncem olmadı. Benim en yakın arkadaşım bir kızdı. O da gidince hiçbir şeyim kalmadı.
11.sınıf eşit ağırlık bölümü öğrencisiyim. Çok fazla eksiğim var. Aslında ders çalışma hevesim de var ama kafam çok çabuk dağılıyor.
Kitap okuyun, günlük tutun, yazı yazın, resim yapın, spor yapın (bunlar için dışarı çıkmanıza da gerek yok, odanızda bile yapabilirsiniz.) Beyniniz boş durdukça, sizi yıpratacak şeyler düşünmeye devam edersiniz. Ne yaptığınız önemli değil, yeter ki beyninizi meşgul edecek ve ilginizi çekecek bir şey yapın
Bir büyüğümüz bize arkadaş kıl gibidir, kesersin yerine yenisi çıkar, sağlığınıza ve ailenize bakın gerisi boş demişti bende sana büyüğün olarak yazayım.Yardımın için çok teşekkür ederim. Bana aşırı derecede özgüven aşıladın. Ben de ilkokulda çok sağlam iftiralar yedim, anlatamam. Ben de biraz erken büyüdüm sayılır. Ama ilk kez böyle yalnız kalınca kafayı iyice sıyırdım.Lise 1 etrafımda 100 arkadaş var düşün benimle takılmak için ne rezillikler yapıyorlardı, lise 2 güzel devam, kızlar ortamlar iyi, lise 3 oldu aynı sınıftan kızla çıktım hayatımda yediğim en büyük boku yedim ama haberim yok tabi. Ve konunun 1. yıldız fahişesi; 'mahalle arkadaşım' benim telefonumu istedi birisine mesaj atacağım kontörüm yok diye, bende verdim. Kız beni eve çağırmıştı ders çalışmak için tabi başka şey içinde var ama neyse oralara girmeyelim. Bu şerefsiz arkadaşım benle aynı yerde büyümüş ve ekmeğimi yemiş ama kansızlık yapıp gidip beni eve çağırdığını benim manitanın peşinde koşan kekolara söylemiş bende bunlardan haberim bile yok. Ondan sonra başladı karakter mevzuları ve kavga gürültü.
1 çocuk vardı onla arada eve gidiyordum başka kimse yok. Lise 3 ortasından bitene kadar yalnız devam ettim. Eve geliyorum kulaklığı takıyorum müzik dinliyorum, gece çıkıyorum kar yağıyor buralar buz gibi gidip mahalledeki okulun bahçesinde aldığım dal sigaraları içiyorum kimse yok zifir karanlık hem komik hemde zor günlerdi.
Sonra üniversiteye gittim yeni ortam, yeni kültür, yeni insanlar öyle devam ettim yani lise bitiyor önemli olan ondan sonrası. Şimdi üniversite bitti yine yalnızım, 2 tane sağlam arkadaşım var onlarda yurt dışında okuyor. Yani anlayacağın bu kodumun ülkesinde herkes cahil, düzgün insan zor bulursun. Kafana fazla takma bunlar gelip geçer, önemli olan iş, aile ve ve gerçek dostlar. Daha yaşın küçük sen ergenlik çağında birisin gelip geçer. Her şerde bir hayır var derler, okulunu batırmışsın işte düzeltme fırsatı. Keşke bende başından beri yalnız olsaydım da derse çalışıp daha iyi yerlere gitseydim. Çünkü olay üniversitede başlıyor. Bu kadar çok yazdım ne için? bunları herkesin yaşadığını görmen için. Bunlar boş işler git parayı kovala ve parayı bul gerisi geliyor. Lise 3'e gidiyorsun o kadarda çocuk değilsin. Ben ortaokulda hayatın bana yaşattığı düşmanıma vermesin diyeceğim olaylarla 20 yaşına atladım şimdi 24 yaşındayım 34 hissediyorum ve keşke tek derdim seninki gibi olsa.
Dediğim gibi daha dün arkadaş kalalım dedi. Bugün salak gibi oturdum yazmasını bekledim. Yazmadı... Demek ki ben yazmasam o da yazmayacak.
Özgüven aşıladıysam güzel. işine odaklan yol uzun, gelecekte neler göreceğiz meçhul gerisi elbet gelir.
