Ben 9. Sinifta olmustum en son, 12 yil gecti onun kadar sarsici şekilde aşık olmadim. Dersteyken yanimdaki çocuk ""oglum şu kiz sana bakiyor"" diye ortada oturan nispeten celimsiz sayilabilecek bir kizi gosterdi, o an kizla goz goze geldim. Hem pek begenmedim hem de disari bakiyordur, bana bakti sanmissizdir dedim, boş verdim. Bu çocuk her ders, her gün bunu demeye devam etti, benden cok o kiza bakiyordu, aha bakti, aha bakiyor diye deyip durdu. Bu yavas yavas aliskanlik haline geldi, artik hosuma gitmeye baslamisti, bir de celimsiz dedim ama gülünce tatli oluyordu kız, sonraları gülmeye de basladi. 1 kelime bile konusmuyoruz ama derste bakisip duruyoruz. Öylesine hosuma gitmeye basladi ki sabah alarm calmadan uyanirdim, buyuk bir hevesle okula gelirdim, yagmur yagip beden dersinde sinifta kalınca sevinirdim, 2 ders fazladan bakisacagiz derdim.
Sonra ben bu kızın okulun keko grubuyla takildigini, keko grubu erkeklerle kanka oldugunu gorunce aniden icimdeki tüm masum aşk sönmeye basladi, kiza sinirlendim, 1-2 gün hiç donüp bakmadim, yanimdaki cocuga da söyledim, kekoyla takilan kiza bakmam, sen de artik boş ver, arada çöp çatanlik yapma dedim. Neyse bu kiza bakmadigimin 2. Günü falandi, inatla kiza bakmiyorum ama yanimdaki cocuga bir olayi anlatirken kulagina uzanmistim ve sinifa dogru donmustum, o sirada bu kiz 2 gün sonra ilk kez benimle göz göze geldi, ""ne bakiyorsun, bakma banaa!"" diye bir kizdi, ben hiç tinlamadim, duymamazliktan geldim. Bir sonraki teneffüs yanindaki erkek Fatma kizla birlikte masamiza gelip benim arkadasa dogru "" bir daha sakin bize bakmayin, cok kotu olur"" diye kizip gittiler. O kadar saçma bir olaydi ki sirf kiza bakmayi biraktim diye elinden gelse sapik damgasi vuracakti kezban.
O dönem bu absürt olaya sinirim haftalarca geçmedi, yahu neden, tüm gün bana saatlerce bakip ben bakmayi kesince bu kadar zalimce ve acimasizca nefret edilir mi? 4 yil o kizla 0 muhabbetle ayni sinifta okuduk.
Komik bir detay olarak 11. Sinifin ilk günlerinde ben eşit agirlik sinifindaydim ve bu kiz, keko kankalari dil sinifina gecmislerdi. Okul bahcesinde bir bankta herkes topluca otururken " ben de dil sinifina gececegim" demistim, bu ve bir kezban arkadaşi ""+çok zor, bu yapabilir mi yahu? -Bilmem belki yapar"" tarzı konuştular, dile geçtim. Bu ikisi dil okuyamayip üniversite okuduk diyebilmek icin 2 yillik bir şeyler okudu, ben öğretmen oldum.
Daha daha komigi, calistigim bir kurumda şans eseri bu kızın bir kuzeniyle tanıştım, meğerse ailesine ve akrabalarina karşi da çok sıkıntılı, kezban bir tipmiş. Yani ilk aşkım bayağı zor oldu benim icin ama iyi ki de ilerlemeden, sadece bakışma döneminde bitmiş. Özetlemek gerekirse aşk var ama herkes yaşar mı yaşamaz mı orası kader işte
