Aşk, hata ve pişmanlık?

Arkadaşlar çok uzatmadan elimden geldiğince kısaca yazacağım. Biliyorum, içinde olduğum durum pek içinden çıkılacak gibi değil, o yüzden üzerinden 1 ay geçtikten sonra artık içimi dökmek istedim.
Üniversitede hoşlandığım bir kız vardı, hiç tanımam etmem. Nasıl ve ne şekilde olduğunu anlamadığım bir şekilde aşık oldum. Bir kez bile konuşmuşluğum olmayan kıza kırk senedir konuşuyormuşuz gibi kendimce güzel olabileceğini düşündüğüm bir fikirle tanışmaya karar verdim. Ardından bu fikri icraate geçirdim. (Okuma ihtimaline karşın tekrar rahatsızlık vermemek adına ne yaptığımı ayrıntılarıyla yazmayacağım, ona hatırlatmamak adına) ve tabii ki elimde patladı. Bir yandan da aramızda geçen kısa konuşmada verdiği cevaplara bakıyorum da, bir insan neden bu kadar acımasız olabilir bilemiyorum. Her neyse, daha sonra en başından beri kendi kendime defalarca böyle yapmasan daha iyi olur dediğim bu fikri neden uyguladığım için çok kızdım. Çünkü beni ben olarak tanımadan yanlış anladı. Bir insan en fazla kendini bu kadar yanlış bir şekilde izah edebilirdi. Belki de böyle yapmasam farklı olacaktı ama neyse, hayat devam ediyor bir şekilde. Bazen belki olumlu bir şey olursa diye düşünüyorum istemsizce, sizce olabilir mi ya da tamamen nasıl kurtulacağım bu düşünceden? Tavsiyeleriniz var mı? Çünkü artık belki olumlu bir şey olur düşüncesinden bıkmaya başladım. Böyle diken üstünde yaşıyor gibiyim. Bıktım.

No contact teknigini uygula, baska turlu cozulmez bu is.

Kendine biraz zaman tani, bir sure sonra yeni yelkenlere acilmaya baslarsin.