Asosyallikten bıktım

Lisede, üniversitede çevresi dolu dolu olan bir insandım. Eğlendim, yedim, içtim, gezdim, tozdum. Aklına gelebilecek her şeyi yaşadım, her ortama girip çıktım. Keşlerle, alkoliklerle bir arada oldum hep. İkinci Üniversiteme başladığımda hızlı geçen son 5-6 yıldan çok bunalmıştım ve kabuğuma çekilme kararı aldım. İkinci üniversitemden kemik bir arkadaşım grubum kaldı, dışında kalanlarla (ilk üniv., lise, ortamlar vs) görüşmeyi bıraktım. Bir de Knight Online' dan tanıştığım samimi dostum var. Şu sıralar tek yaptığım sabah işe gidip akşam eve gelip bilgisayar başında vakit geçirmek ve hafta sonları kız arkadaşımla buluşmak. Dışarıdan şaşalı gözüken, eğlenen tayfa herkese tabi ki çekici geliyor ancak içerisinde bulunduğunda gerçeklikten uzak sahte hayatlar yaşayan insanlarla dolu. Artık her şey maddi yaşantılara dayalı. Eski arkadaşlarımla evde buluşup hala kola-çekirdek yapabiliyoruz 30 yaşımıza merdiven dayamamıza rağmen. Az ama gerçek arkadaşlıklar edinmelisin, kadınların olduğu arkadaş gruplarından her zaman uzak durmalısın ve en önemlisi ne kadar çevren olursa olsun yalnız kalmanın tadını bulamayacaksın Bu yüzden sosyalleşmek için çabalama, içine sinen bir yer olduğunda zaten seni içine çekecektir.

Hayat bazı şeyleri takmak için çok kısa mutlu olmanın birçok yolu var , fakat bir yol çizmeden bodoslama gitmek için çok uzun aman dikkat et

Seni dışlamaları iyice bir çığır açmış. Bana en son bunu 6.sınıfta karşılık gelmiştim. Sınıfta benle beraber 7 erkek vardı 6 arkadaş beni dışladı ben onlar ile arkadaşlığımı kestim. Yan sınıf ile arkadaşlık kurdum. Bazen iyi dostuk kendi sınıfında değildir şuna bak 6.sınıfta aralarına alan yan sınıftan 4 kişi ile hala görüşüyoruz. Ben fazla ortamı sevmem eski sınıfındakiler sürekli beni çağırıyor ama 13 kişi oldukları için ben tercih etmiyorum. Bence yan sınıflar ile bağ kurmaya çalış insan zaten kendi sınıfını sevmez iyi anlaştığı bir arkadaşı olmayınca.
Bu dışlayan insanların sana yolu düşerse ama yardımcı olma, doğruya doğru serte sert,.

CSB sezdim.

Bende bir dönem bu bahsettiğin şeyleri yaşıyordum.Kendimi geliştirerek başladım işe.Sonra kendime değer verdiğim için etrafımda olan insanlar da arttı haliyle.Kasma bu kadar.Tanışmak istersen mesaj yazabilirsin.

bear.psd dedi:

Evet bıktım artık, asosyallikten. Kendimi açıp anlatabileceğim sadece 1-2 arkadaşım var. Onların dışında arkadaş diyebileceğim kimsem yok. Topluluğa çıkma korkum yok fakat dışarı çıkıp arkadaşlarımla vakit geçiremiyorum çünkü yoklar. Dahil olduğum bir arkadaş çevresi yok. Derslerim iyi fakat umutsuzum. Bir hedefim yok. Okulda dışlandığım zamanlar oluyor. Hayattan bir beklentim yok. Fiziksel görünüşüm de çok iyi değil zaten. Oyun oynayamıyorum kendimi grafik ve teknolojiye verdim. Önceden böyle bir problemim yoktu fakat dersleri takmamaya başladım bu sene. Discord'tan birkaç tane arkadaşım vardı fakat bilgisayarım zaten kötü olduğu için onlarla vakit geçiremiyorum. Bazen her şey üstüme geliyormuş gibi hissediyorum. Sanki bu hayatta hiçbir vasıfım yokmuş gibi. Diğer insanlara karşı sürekli gülüyorum fakat içten içe yanıyorum. Arkadaşlarıyla eğlenip zaman geçiren insanları görünce çok kıskanıyorum. Var mıdır bu problemime bir çözüm? Ne yapmam gerekiyor? Düşünceleriniz çok önemli, teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Burada olduğuna göre asosyal olamazsın. Çünkü burası Technopat Sosyal.

Sık dişini üniversiteye geçince arkadaş ortamının kralını buluyorsun inan bana. Bende senin gibiydim okuldan eve gelince değil evden çıkmak odamdan mutfağa gitmeye üşeniyordum. Şimdi her akşam kahvede okey oynayıp yaşlı amcalara hesap kitliyoruz.

bear.psd dedi:

Evet bıktım artık, asosyallikten. Kendimi açıp anlatabileceğim sadece 1-2 arkadaşım var. Onların dışında arkadaş diyebileceğim kimsem yok. Topluluğa çıkma korkum yok fakat dışarı çıkıp arkadaşlarımla vakit geçiremiyorum çünkü yoklar. Dahil olduğum bir arkadaş çevresi yok. Derslerim iyi fakat umutsuzum. Bir hedefim yok. Okulda dışlandığım zamanlar oluyor. Hayattan bir beklentim yok. Fiziksel görünüşüm de çok iyi değil zaten. Oyun oynayamıyorum kendimi grafik ve teknolojiye verdim. Önceden böyle bir problemim yoktu fakat dersleri takmamaya başladım bu sene. Discord'tan birkaç tane arkadaşım vardı fakat bilgisayarım zaten kötü olduğu için onlarla vakit geçiremiyorum. Bazen her şey üstüme geliyormuş gibi hissediyorum. Sanki bu hayatta hiçbir vasıfım yokmuş gibi. Diğer insanlara karşı sürekli gülüyorum fakat içten içe yanıyorum. Arkadaşlarıyla eğlenip zaman geçiren insanları görünce çok kıskanıyorum. Var mıdır bu problemime bir çözüm? Ne yapmam gerekiyor? Düşünceleriniz çok önemli, teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Klasik asosyallik daha doğrusu sosyallik işini becerememe. Tavsiyem roman hikaye araştırma gibi konularda kitap okumaya başla. Günlük 20 sayfa okusan bile yeter. Spora başla. İster ağırlık antrenmanı ister basketbol. Yeter ki birisi olsun. Cep telefonun varsa bir iki küçük mercek alıp parklarda çiçekleri çekerek insanlar içinde rahat takılabilirisin. Bende senin gibiydim. Durumunu anlayabiliyorum. olaya sadece manita açısından bakma. O zaman işler daha rahat olacak. Ve en önemlisi vazgeçmeyi anla. Kendinle zaman geçirmeyi öğren. İstersen psikiyatriste de gidebilirsin. İlaç tedavisine başlayacaktır.

Kitap senin sosyal becerilerini geliştirmez. Kitap kurdu olup da, halen sosyal beceriye sahip olamamaktan asosyal yaşayan insanların yazılarını okumuştum. Ben onların yalancısıyım.

Özgüvenini ve sosyal ilişkilere alışıklığını arttırman gerek. Verilen öneriler zaten hep bu şekildedir. Eğer olmuyorsa da zorlamaya gerek yok bence.

acv dedi:

Kitap senin sosyal becerilerini geliştirmez. Kitap kurdu olup da, halen sosyal beceriye sahip olamamaktan asosyal yaşayan insanların yazılarını okumuştum. Ben onların yalancısıyım.

Özgüvenini ve sosyal ilişkilere alışıklığını arttırman gerek. Verilen öneriler zaten hep bu şekildedir. Eğer olmuyorsa da zorlamaya gerek yok bence.

Genişletmek için tıkla...

Şekil olarak kitap okursan tabi bir işe yaramaz. Başka bir forumda okumuştum. Çocuk instagramdan kitapları takip ediyor, arkadaş istekleri alıyor derken buluşma ayarlanıyor...Hobilerin hiçbirisi size arkadaş kazandırmaz. Bunu hiç bir şey yapamaz. Ancak kendiniz gibi olduğunu gördüğünüz kişilerle daha kolay iletişime geçip en azından ilk sohbet konusunu ortak hobinizden açabilirsiniz.