Babama dayanamıyorum artık

Baban kötü biri değil, sürekli iyiliğini istemiş. Bazı şeyler şu an anlamsız geliyor olabilir ama 1-2 sene sonra sende anlayacaksın ne demek istediğimi. Sana tek tavsiyem git babanın elini öp, ona iyi davran. Ben lisenin ilk 2 senesi boyunca yemeği bugün evden götürsem suyu evden götürsem kenara kaç para atarım, şu telefonu alsam şu kadara satsam cebime ne kadar kalır diye hesaplar yapıyordum. Ve aileminde ufak destekleri ile 10. sınıfın yaz tatili o çok istediğim bilgisayarın tüm parçalarını toplayabildim. Her şeyi aileden beklemektense kendin bir şeyler için fedakarlık yapıp elde ettiğinde daha bir keyifli oluyor.
 
Derdini buraya yazarsan daha çok dertlenir çıkarsın benden söylemesi :) Biraz daha büyüyene kadar sabret, bilmediğin mevzular olabilir, anlatamayacakları sıkıntıları olabilir, veya gerçekten baban anlattığın gibi bir adam da olabilir ama sen sabret ve bekle.
 
İnsanların birbirini tam anlamıyla, mutlak şekilde anlayabilmesi (varsayımlardan hoşlanmasam da) maalesef ki çok da mümkün değil. Değinmek istediğin kadarıyla yazıya döktüğün olayları ve aralarına yorum olarak eklediğin düşünceleri az/çok anlayabiliyorum; bu doğrultuda da cidden nasıl bir karmaşıklık içerisinde kısıldığını hissedebiliyorum.

Ne olursa olsun karamsar olmamaya çalış ve insanların (özellikle böyle bir devirde) her olumsuz tavırlarını da ciddiye almaman gerektiğinin, mental açıdan düzende kalabilmen adına ne denli önem arz ettiğinin bilincinde ol çünkü bu karmaşa dolu (özellikle ülkemizdeki oturtulamayan ve bir türlü rasyonelliği sağlanamayan) sosyal hayat; irili ufaklı her sınıftan kimsenin davranışına, lisanına, sözüne, eylemlerine, isteklerine, yoluna, ideallerine, standartlarına yansımış ve yer edinmiş halde; kişinin yanı başında ikinci bir insan gibi (her ne kadar fark etmesen de) vücut bulmuş halde direkt yoldan her şeyine, benliğine bile etki ediyor. Babanın bu durumlardan dolayı davranışlarının neden kaynaklandığını anlayabilmek, biraz empati kurduğumuzda aslında zor değil. Niyetinin kötü olduğunu sanmıyorum.

İnsanları her konuda da ciddiye almamayı öğrenmen lazım. Özellikle mantık erdirmeye çalışıp bir uğraş içerisine girerek zaman harcamanın, aslında ne denli saçma olduğunu zor yollarla da olsa anlayacağımız durumlarla ve o durumların senaryolarıyla, hayatta çokça kez karşılaşacak olduğumuzun gerçeğiyle illaki yüzleşeceğimizden ötürü buna önceden hazırlı olmamız gerekiyor.

Bu durumlarla sadece sen karşılaşmıyorsun; bundan dolayı da rahat olmaya, bu durumlara birer "tecrübe" olarak bakıp, uzun vadede hayatında yer ayırıp (ne yapıp yapmaman gerektiğine karar vereceğin yol haritası olarak) yararına olacak şekilde nasıl değerlendireceğini düşünmen gerekiyor. Bunu yaparsan, ardından da bu bağlamda cidden tecrübe sahibi bir birey olursan; istemediğin, yanlış davranışları sergileyen ve hayatını olumsuz yönde etkileyen kişiler gibi olmamayı öğrenmiş olursun. İleride de o kişilerin hatalarını tekrarlayacak bir kimse olmamayı öğrenirsin.

İleride bir gün hayata atılınca istemediğin davranışları sergileyen insanların; takındığı tutumları olduğu gibi devam ettireceğin bir zinciri yaratmamış, ne yapıp ne yapmaması gerektiğinin bilincine geçmişten sahip olduğundan ötürü sınıflandırmasını bilmiş bilinçli bir birey olursun.
Hocam diksiyonunuza aşık olmamak elde değil, elinize sağlık :)
 
Bir gün gelecek anneni ve babanı kaybedeceksin işte o zaman onları özleyeceksin ve değerlerini anlayacaksın. Ayrıca baban bence normal. Tüm babalar böyle değil mi zaten?
 
Babasıyla düzgün geçinebilen var mı ki eğer varsa komandodur. Boş ver takma kafana bunlar basit şeyler bende babamla neredeyse her gün tartışıyorum. Fakat yapacak bir şey yok baba yani yine eninde sonun da en iyisini o ister.
 

Geri
Yukarı