Neredeyse tapıyorum diyebilirim. Babam kadar anlayışlı, dürüst, kendine hakim, ailesini seven, rehberlik eden, karakter sahibi bir kişi daha görmedim. 31 yaşındayım, babama yalan söylemek zorunda hissettiğim bir an olmadı çünkü yaptığım şeyin sonucunun ne fiziksel ne psikolojik bir şiddet olmayacağını biliyorum.
Lisedeyken o gün okula gitmek istemediğimde söylüyordum, haberinin olduğu bir yere gidiyordum ya da evde oturuyordum. Ehliyetimi almadan önce araba kullanmak istediğimde üşenmiyordu, geliyordu yanımda hem güvenli yere götürüyordu hem öğretiyordu. Sırf Eskişehir'de üniversite okumak istediğim için Koç/Bilkent gibi okullara gidebilecekken Eskişehir'e gittim, en ufak bir eleştirisi olmadı. Aile şirketimizdeki 3. jenerasyon yönetici durumundayız kız kardeşimle, hata yaptığımızda emekli haliyle gelip kız kardeşimle bana destek olmaya devam ediyor. Şu ana kadar ne bana ne kardeşime ne anneme karşı en ufak bir kötü davranışına şahit olmadım.