(Arkadaşlar bütün hikayeyi okumak isteyenler okusun, sadece talihsizlik yaşadığım kısımı okumak isteyenler sonlara baksın) (Hikayeyi metin 2 enter the east dinlerken okursanız daha iyi olur
) Şimdi ben bu yıl bir olay yaşadım. Bizim sınıfta bir kız var, bu kızla bizim ufak muhabbetlerimiz oluyordu. Konuşurduk, sohbet ederdik. Ama bir gün, o kıza karşı aşırı garip şeyler hissettim. Ne oluyor ya falan diyorum, nasıl oluyor diyorum. Sanırım ilk defa birini seviyordum. Ama acayip değişik bir duyguydu, anlatılamaz. Eskiden nefret ettiğim, zerre gitmek istemediğim okula seve seve gitmeye başlamıştım. Hafta sonu gelince çok mutsuz oluyordum, 2 gün çok yavaş geçiyordu. Okula giderken aşırı heyecanlanıyordum. Yani bilmiyorum, çok garip bir heyecan ve değişik bir şeyler hissediyorum titreme yapıyordu resmen yani bu garip heyecan. Onu görünce inanılmaz mutlu oluyordum. En son onu sevdiğimi anladım. Artık çatlıyordum, patlıyordum. Kendime inanamıyordum, benim gibi birisinin birini sevdiğine asla inanamıyordum. Bunu kesinlikle kimseye söylememe taraftarıydım. Çünkü benim yaşım daha küçük. Şuan 8.sınıfım ve bu olayı 8.sınıfın ilk dönemlerinde yaşamıştım. Dediğim gibi yaşım küçük olduğu için, sevgili yapacak yaşa gelmediğim için söylememe taraftarıydım. Ama içimde var ya fırtınalar kopuyor tutamıyorum, aşırı zor. Sonra dayanamayıp en azından yüküm hafifler diye bunu arkadaşıma söyledim. Arkadaşım onunla sevgili olmamızı istiyordu ve git söyle diyordu. Ama ben kararlıydım, asla söylemeyecektim. Ama bir gün, benim ilkokuldan olan arkadaşlara da söyledim. Eskiden çok samimi olduğum bir arkadaşım, "Sevgili olma tamam ama en azından git söyle, tutma böyle" dedi. Aşırı düşünceye kapıldım, benim gibi birisi nasıl böyle bir şey yapar diye düşünüyordum. Bir yandan bütün sınıfa yayılır ailemin kulağına gider diye ödüm kopuyordu. Bu olayı asla ailemin öğrenmesini istemiyordum, ve hala istemiyorum. Yok yani imkansız bilmemeleri gerekiyor kesinlikle. Çünkü bizim sınıfta bir çocuk vardı, bir kızla sevgili oldu, bu bütün okula yayıldı. Sonra öğretmenlerin kulağına gitti. Öğretmenler ise velilere yetiştirdi bu durumu. Ödüm aşırı derece kopuyordu ama bir yandan söylesem mi söylemesem mi diye çok çok arada kalmıştım. Ve en son....... Bu durumu ona anlatmaya karar verdim. Bu kararı gece yatarken verdim. Okula gittiğim zaman kalbim roket gibi hızlı atıyordu. Gebericektim resmen nefesim kesildi, titremeye başladım o derece. Nasıl yapacağım nasıl yapacağım diye düşünüyordum. Ama gittim karşısına. Teneffüste bir şey söylemem gerektiğini söyledim. O an hoca geliyordu. Aslında ilk teneffüs çoktan bitmişti ama ben ilk teneffüs söylemeye cesaret edemedim. 2. teneffüs söyleyecektim. 2. ders, matematik dersiydi. Bu ders en sevmediğim ders. Hep hızlı geçip bitmesini isterdim. Ama o gün o kadar kötü olmuştum ki dersin hiç bitmemesini dilemiştim resmen. Anlatılamaz bir şey. O an neler hissettiğimi böyle yazarak anlatamam doğru düzgün. Ve o an geldi :/ 2. teneffüs çaldı ve benim başım dönmeye başladı. Ya bakın troll değil aşırı ciddiyim çünkü ben kendimden beklemiyordum böyle şeyleri. Ve kimsenin bilmesini istemiyordum. Yanına gittim, sınıfta pek fazla kişi yoktu. Biz arka tarafa geçtik. Düzgün bir şekilde olayı anlattım, böyle böyle falan filan diye. Sevgili olma gibi bir amacım yok, sadece içimde tutamadığım için sana söyledim dedim. Kızın verdiği cevap ne biliyor musunuz? "He, he az salla ömer." Dedim ciddiyim, şaka yapmıyorum. Aynı şeyi tekrardan söyledi ve inanmadı. O gün bana değişik değişik bakıyordu. İnandı bence ama inanmak istemedi. Arkadaşıyla konuşurken duydum "Sen niye çocuğa az salla dedin, inanmadın?" gibi şeyler söylüyordu. Sevdiğim kız bir şey dedi ama tam duyamadım. İnanır mısınız? O günden sonra nedense arkadaşlığımız bile bitti sanırım. Önceden yine bir sohbet muhabbetimiz vardı. Konuşuyorduk. Ama yaklaşık 6-7 aydır bir günaydın bile demedim. O da bana demedi. Ama ben hala ve hala seviyordum. Çok garip bir histi. Onu hala görünce içim değişik oluyordu ve mutlu oluyordum. Ona teşekkür ederim. Neden mi? Çünkü ben sadece içimde tutamadığım için ona söylemiştim ve olayın büyümesini istememiştim. İstediğim şeyi yaptı çok şükür. Arkadaşı hariç kimse bilmedi bu durumu. Konu o gün kapandı. Ve bir daha hiç açılmadı. Şuan hala seviyorum evet. Ama nedense eskisi gibi değil. Yani, hala çok seviyorum ama nedense artık ilk sevdiğim zamanlar ki gibi okula seve seve gitmiyorum. Sürekli ona bakıyorum gözümü ondan ayıramıyorum. Etik mi değil mi bilmiyorum ama bir gün onu takip ettim evini görmek için. O bunu farketmedi bile yüksek ihtimal. Evini öğrendim. Ona bakmayı bırak, düşünmek bile beni mutlu ediyordu. Bir gün yine çıkışta ona bakacağım derken. Ona dalmışım ve bütün öğrencilerin kalabalığını unutmuşum. Arkadan itenler yüzünden güm diye merdivenlere düştüm. Çok fazla bir şey olmadı ama rezil oldum. Size rica ediyorum bunu okuyan arkadaşlar. Lütfen, ama lütfen bu mesajı alıntılamayın veya ifade bırakmayın. Çünkü aileden birisi bazen bu hesaba giriyor ve bildirim gelirse falan bakıyor bazen. Bu durumu kimsenin bilmesini istemiyorum. Burası anonim bir yer olduğu için içimi döktüm. Buraya kadar okuyanlara teşekkürler, buraya içimi dökebildiğim için sizleri seviyorum. Tekrar tekrar söylüyorum, lütfen bu mesajı okuduktan sonra görmezden gelin. Sakın alıntılamayın ve ifade bırakmayın. Bu mesaj sanki yokmuş gibi davranın. Sizden tek ricam bu. Saygılarla.......
