Boşuna Adam görün demedik..@Yol yaptı yol ile aramızda. O anladı beni...
Benim için farkı yok açıkçası. Yalnız olunca hayvanları sevmeye başladım bende, konuşamadıkları halde en iyi dost oluyorlar insana. Bazen bana da bakıp ''yahu koca adamsın, hayvanlarla uğraşıyorsun'' falan diyenler de oluyordu. Bu bahsettiğim kedicik hayvan sevmeyen tanıdıklarımı bile sevdirtmiş kendine aldığım duyumlara göre. Şimdi sorup duruyorlar kedi sahiplensek mi diye. Çok üzüldüm ama işte keşke evde bıraksaydım da sokakta kalmasaydı.
Kopek bile caliyorlarsa vah halimize. Gecmis olsun... Baglaninca bir insan nasil gidiyorsa kedi de gidince oyle hissettiriyor..."Artık bir kedim bile yok" dercesine üzüntülü gördüm
Aslında bu tarz bi üzüntüyü ben de yaşadım. Bi kaç yıl önceydi, sokakta olmasa da, Ordu'nun bi köyünde bir dost tarafından bana verilen bir yavru köpeğe aylarca bakıp hayli büyütmüştüm. Köpekçik artık bana ben de ona çok alışmıştık, çoğu gittiğim yere onu da götürüyordum. Sonra bir gün götürdüğüm yerde aniden kaybuldu, aslında çalındı. Yaklaşik bir ay boyunca bi yerlerde saklanmış ya da çalan kişi belki bırakır umuduyla arayıp durdum ama nafile.
