2000'li yılların başında uzun süreli bir dini bayram tatilinde yarım gün fazla mesai yaptığım iş yerimden evime dönüyordum arabamla Tem'den. Yollar bomboştu. Tam Mahmutbey köprüsü civarındayken ya o köprüden ya da bir sonrakinden 100 km ile gider haldeyken ön camıma beyaz boya bombası attılar. Camım tamamen beyaz boya kaplandı, hiçbir şey görünmüyordu. Her zaman gittiğim yol ve trafiğin bomboş olmasının da yardımıyla silecek sularına asıldım, kafamı da sol camdan dışarı çıkarıp tek el direksiyonda hiç durmadan devam ettim. Boya biraz açıldı, o sırada köprü gişelerine gelmiştim. Durdum. Polis var mı diye baktım ama bulamadım. Sonra camlar makul derecede açıldıktan sonra bastım eve gittim. Kaportadan kuruyan boyaların çıkması epey bir zaman ve uğraş aldı. O dönemde bu tarz soygun haberleri okuyorduk gazetelerden. Aracı kaza yaptıktan sonra soyuyorlardı veya araç durduysa yardım edelim bahanesiyle gelip soyuyorlardı sürücüyü.
Bu olayı o dönem kime anlattıysam soğuk kanlılığıma inanmadı, James Bond musun sen falan diyenler oldu. Ama gerçek. Normalde şehirler arası yolculukta otobüs mola verdiğinde otobüs beni almayı unutup gidecek diye panikle 2 dakikada bir otobüsü kontrol eden ben, böyle ani tehlikeli olaylar başıma geldiğinde acaip soğuk kanlı oluyorum, sonradan sinirim bozuluyor
Bu olayı o dönem kime anlattıysam soğuk kanlılığıma inanmadı, James Bond musun sen falan diyenler oldu. Ama gerçek. Normalde şehirler arası yolculukta otobüs mola verdiğinde otobüs beni almayı unutup gidecek diye panikle 2 dakikada bir otobüsü kontrol eden ben, böyle ani tehlikeli olaylar başıma geldiğinde acaip soğuk kanlı oluyorum, sonradan sinirim bozuluyor
Son düzenleme:
