ytwitchan
Hectopat
- Katılım
- 4 Ekim 2021
- Mesajlar
- 1.613
- Çözümler
- 16
Merhaba arkadaşlar.
Geçenlerde aklıma takılan bir soruydu bu, karakterimizi oluşturan yaşımız mıdır? Yoksa toplumun oluşturduğu saçma bir algı mıdır? Şahsi düşüncem bir insan çocukluğunu yaşayamamış olabilir, 50 yaşına gelmiştir ve çocukluğunda yaşayamadıklarını o yaşında deneyimlemek isteyebilir. Belki bunu bilinçsizce yapıyordur, ama halinden memnundur, ta ki toplum tarafından "yaşının adamı ol" lafını duyana kadar.
Toplumumuzda bu algı sürekli dillere dökülüyor. Karşımızdaki insanın geçmiş yaşantısını, ya da ne gibi sorunlarla mücadele ettiğini bilmeden onu yargılıyoruz. Her insanın belli bir yaşta belli bir olgunluğa erişmesini istiyoruz. Özgürlükte istiyoruz(özgür olduğumuzu düşünüyoruz) ama ayın zamanda başkalarının hangi yaşta nasıl davranması gerektiğine de karar veriyoruz. Elbette belli ortamlarda bir insan o ortama ayak uydurmalı.
Bu cümleyi ebeveynlerde çocuklarına çok kullanıyor. Çocuk ergenlik dönemindeyken sürekli ailesinden "artık sen büyüdün, adam ol, hareketlerine dikkat et" gibi cümleler duyuyor. Ergenlik dönemindeki bir çocuk için çok kısıtlayıcı bir hamle olabilir. Şahsen ailem bana karşı bu tarz yaklaşımlarda bulunmadı. Eğer aileniz size karşı bu yaklaşımlarda bulunduysa, o anda neler hissettiğinizi açıklayabilirsiniz.
Birazda bu konuda sizlerin düşüncesini merak ediyorum. Özellikle bizim toplumumuzda ciddiyet çok önemli. Belki bu algı yanlıştır, bir insan 70 yaşına da gelse 7 yaşındaki gibi davranmak isteyebilir. Siz bu durumu nasıl karşılıyorsunuz? Size karşı yapılan ya da çevrenizde tanık olduğunuz olaylara karşı tutumunuz nedir? Gerçekten 40 yaşındaki birey diğer 40 yaşındaki bireyler gibi mi hareket etmeli?
Teşekkürler.
Geçenlerde aklıma takılan bir soruydu bu, karakterimizi oluşturan yaşımız mıdır? Yoksa toplumun oluşturduğu saçma bir algı mıdır? Şahsi düşüncem bir insan çocukluğunu yaşayamamış olabilir, 50 yaşına gelmiştir ve çocukluğunda yaşayamadıklarını o yaşında deneyimlemek isteyebilir. Belki bunu bilinçsizce yapıyordur, ama halinden memnundur, ta ki toplum tarafından "yaşının adamı ol" lafını duyana kadar.
Toplumumuzda bu algı sürekli dillere dökülüyor. Karşımızdaki insanın geçmiş yaşantısını, ya da ne gibi sorunlarla mücadele ettiğini bilmeden onu yargılıyoruz. Her insanın belli bir yaşta belli bir olgunluğa erişmesini istiyoruz. Özgürlükte istiyoruz(özgür olduğumuzu düşünüyoruz) ama ayın zamanda başkalarının hangi yaşta nasıl davranması gerektiğine de karar veriyoruz. Elbette belli ortamlarda bir insan o ortama ayak uydurmalı.
Bu cümleyi ebeveynlerde çocuklarına çok kullanıyor. Çocuk ergenlik dönemindeyken sürekli ailesinden "artık sen büyüdün, adam ol, hareketlerine dikkat et" gibi cümleler duyuyor. Ergenlik dönemindeki bir çocuk için çok kısıtlayıcı bir hamle olabilir. Şahsen ailem bana karşı bu tarz yaklaşımlarda bulunmadı. Eğer aileniz size karşı bu yaklaşımlarda bulunduysa, o anda neler hissettiğinizi açıklayabilirsiniz.
Birazda bu konuda sizlerin düşüncesini merak ediyorum. Özellikle bizim toplumumuzda ciddiyet çok önemli. Belki bu algı yanlıştır, bir insan 70 yaşına da gelse 7 yaşındaki gibi davranmak isteyebilir. Siz bu durumu nasıl karşılıyorsunuz? Size karşı yapılan ya da çevrenizde tanık olduğunuz olaylara karşı tutumunuz nedir? Gerçekten 40 yaşındaki birey diğer 40 yaşındaki bireyler gibi mi hareket etmeli?
Teşekkürler.
