Bir şeyleri değiştirmem gerekiyor

Hocam deşarj olmanız lazım. Benzer durumları yaşıyoruz -ki ben 55 yaşındayım. Amaç bitince, "neden varız" sorusu başlıyor. Daha sonra ölüm korkusu. Ve "tamamen yok olmak" düşüncesi başlıyor. Bu tüyleri diken diken eden bir duygu. Toprağın altında iskelet olmak. Ve bir daha hiç olmamak. Ve bu duyguları anlatacak insan bulamamak. Kalabalıkta yapayalnız hissetmek. Belki tedaviye ihtiyacımız var. Ama gerçekler değişmedikçe, neyi tedavi edecekler?

Sorun derinlerde aranmalı bence. En derinde. Kaynağı bulunmalı. Belki yanlış şehirdeyiz. Yanlış mekan, yanlış okul, yanlış meslek, yanlış insanlar. Başka yerlerde, başka şartlarda yaşamalıydık belki de. Bir dağ başında mesela. Ya da bir sahil kasabasında. Pc'nin kölesi olmak yerine, bir gölde balık tutuyor olmalıydık belki de. Betonların arasına sıkışıp kalmak yerine, özgür ortamlarda yaşamadığımız için bedenin bir nevi isyanıdır belki şu anki halimiz.

Sorun derinlerde aranmalı bence. En derinde. Kaynağı bulunmalı. Belki yanlış şehirdeyiz. Yanlış mekan, yanlış okul, yanlış meslek, yanlış insanlar. Başka yerlerde, başka şartlarda yaşamalıydık belki de. Bir dağ başında mesela. Ya da bir sahil kasabasında. PC'nin kölesi olmak yerine, bir Gold'e balık tutuyor olmalıydık belki de. Betonların arasına sıkışıp kalmak yerine, özgür ortamlarda yaşamadığımız için bedenin bir nevi isyanıdır belki şu anki halimiz.

Sorun derinlerde aranmalı bence. En derinde. Kaynağı bulunmalı. Belki yanlış şehirdeyiz. Yanlış mekan, yanlış okul, yanlış meslek, yanlış insanlar. Başka yerlerde, başka şartlarda yaşamalıydık belki de. Bir dağ başında mesela. Ya da bir sahil kasabasında. Pc'nin kölesi olmak yerine, bir gölde balık tutuyor olmalıydık belki de. Betonların arasına sıkışıp kalmak yerine, özgür ortamlarda yaşamadığımız için bedenin bir nevi isyanıdır belki şu anki halimiz.

turko35408 dedi:

PC'nin kölesi olmak yerine, bir Gold'e balık tutuyor olmalıydık belki de. Betonların arasına sıkışıp kalmak yerine, özgür ortamlarda yaşamadığımız için bedenin bir nevi isyanıdır belki şu anki halimiz.

Genişletmek için tıkla...

Sonuna kadar katılıyorum. Bazı insanlar ben gibi bu yerleşik beton hayatı kaldıramıyor ve gerçekten bu hayatı yaşadığı için mutsuz. Ben kendime yakıştıramıyorum böyle bir hayatı bir ömrü teknoloji aletin başında geçirmek, doğayla hiç iç içe olamamak, ağaçtan böcekten uzak kalmak zor geliyor insana. Maalesef bu yerleşik hayattan kurtulmak da o kadar kolay değil.
Bir seferlik ömrümüzü böyle heba etmek insanı üzüyor.

Herkese cok teşekkürler.

Aynı yollardan geçiyoruz hocam. Yaptığınız ve yapacağınız her şey kendiniz için olsun. Hiçbir şeyden korkmanıza gerek yok. Ayrıca ileride düşünceleriniz değişecek. Dert etmeyin yani.