Bir Şiir Denemesi

Pili sökülmüş oyuncak bebek gibiyim,
Birine kalbimi açtığımda.
Biliyorum sana karşı kalbim kömürleşti,
Ne olur yontup elmas yapsan ey yâr?

Hep aşktan bahseder aşık Veysel?
Düşündün mü hiç yâr?
Kırmızıya küstüğündendir elbet,
Kalbin, çölün, gülün rengidir kırmızı.

O kırmızıyı bana açmayı bir öğretsen bir bir?
Sen gül olup ben dikenine katlansam?
Dokunsam çubuk parmaklarına,
Açsam gül rengi kırmızı kalbimi.

Limanın dev mıknatısa çevrildiği saatlerdeyim.
Boşluğumu ve kömür rengi yalnızlığımı,
Denizin sesiyle geçiştiriyorum.
Hani masallar kötü sonla bitmezdi hiç ey yâr?

Ahmet.

( divan edebiyatı'ndan uzak, modern şiire burada önem verdim. Tamamen doğaçlamadır.)
 

Geri
Yukarı