Bir zaman sonra yakınını kaybetme korkusu

Ölülere bağlılık tutmayın. Hepimiz bu dünyada geçiciyiz. 1 sene önce dedemi kaybettim. İlk başlarda yokluğu insana fena koyuyor ama sonra zaman geçince artık onun bir daha gelmeyeceğini kabullenince eskisi kadar düşünmüyorsun.
 
Selam, normalde yatmadan önce bu düşünceler aklıma gelirdş ve çok üzerdi beni, ancak şimdi çoğu zaman olmaya başladı ve hem dikkatimi dağıtıyor hem de beni üzüyor.
Annemin, babamın ölmesi, sonrasında yaşanacaklar, benim nasıl tepki vereceğim, evcil hayvanlarımın (kedim kuşum) ölmesi, babaannemin ölmesi, bu tarz düşünceler giriyor kafama ve çıkaramıyorum. Psikolojik olarak kötü bir durumda mıyım anlamıyorum ancak yazmak istedim, aranızda yaşayan varsa bunları, kafanızdan çıkarabilme yolu var mı? Her ne kadar istesem de yapamıyorum.

Her ihtimale karşı kendinizi ve psikolojinizi hazır tutun, düşünmek iyidir lakin çok fazla kafanıza takmayın. Elbet bir gün ölecekler bundan kurtuluş en azından şu anlık mümkün değil. Ölecekleri korkusu yerine onlar hala hayattayken iyi ve güzel vakit geçirmeye çalış. Annen veya babanın ölmesinden korkman doğal ve böyle bir durum hele hele küçük yaşlarda çok kötü bir durum Allah kimseyi böyle bir durumda bırakmasın. Eğer yaşınız çok küçük değilse 16 - 17 falansanız kendinizi geliştirin ve kimseye bağlı kalmadan yaşamak için bir şeyler öğrenin. Mesela hayatta sadece anne veya babasına bel bağlayan ve onlar olmadan maddi olarak yaşayamayacak insanlar var. Amacım moralini bozmak değil umarım anlamışsındır.

Ölülere bağlılık tutmayın. Hepimiz bu dünyada geçiciyiz. 1 sene önce dedemi kaybettim. İlk başlarda yokluğu insana fena koyuyor ama sonra zaman geçince artık onun bir daha gelmeyeceğini kabullenince eskisi kadar düşünmüyorsun.

Çok fazla değer verdiğin bir insanın ölmesi, mesela bende dedeme çok değer veririm ve cidden bir 1 yıl falan yokluğunu hissederim hayatımda çok önemli yeri var. Allah uzun ömürler versin herkesin yakınlarına ve kendisine.
 
Selam, normalde yatmadan önce bu düşünceler aklıma gelirdş ve çok üzerdi beni, ancak şimdi çoğu zaman olmaya başladı ve hem dikkatimi dağıtıyor hem de beni üzüyor.
Annemin, babamın ölmesi, sonrasında yaşanacaklar, benim nasıl tepki vereceğim, evcil hayvanlarımın (kedim kuşum) ölmesi, babaannemin ölmesi, bu tarz düşünceler giriyor kafama ve çıkaramıyorum. Psikolojik olarak kötü bir durumda mıyım anlamıyorum ancak yazmak istedim, aranızda yaşayan varsa bunları, kafanızdan çıkarabilme yolu var mı? Her ne kadar istesem de yapamıyorum.
Aynı durum bende de var. Çok kötü bir duygu. İlaçlık bir durum olarak görüyorum şahsen. Bende bu duygu gün içinde uyanıkken çok güçlü olmuyor, oysa uykudan uyanıklığa geçtiğim esnada çok kuvvetli. Bu esnada hızlı kalp atışları ve çarpıntı yaşıyorum. Kalp hastası olduğum için değil.
 
Her ihtimale karşı kendinizi ve psikolojinizi hazır tutun, düşünmek iyidir lakin çok fazla kafanıza takmayın. Elbet bir gün ölecekler bundan kurtuluş en azından şu anlık mümkün değil. Ölecekleri korkusu yerine onlar hala hayattayken iyi ve güzel vakit geçirmeye çalış. Annen veya babanın ölmesinden korkman doğal ve böyle bir durum hele hele küçük yaşlarda çok kötü bir durum Allah kimseyi böyle bir durumda bırakmasın. Eğer yaşınız çok küçük değilse 16 - 17 falansanız kendinizi geliştirin ve kimseye bağlı kalmadan yaşamak için bir şeyler öğrenin. Mesela hayatta sadece anne veya babasına bel bağlayan ve onlar olmadan maddi olarak yaşayamayacak insanlar var. Amacım moralini bozmak değil umarım anlamışsındır.



Çok fazla değer verdiğin bir insanın ölmesi, mesela bende dedeme çok değer veririm ve cidden bir 1 yıl falan yokluğunu hissederim hayatımda çok önemli yeri var. Allah uzun ömürler versin herkesin yakınlarına ve kendisine.
Amin hocam sizinde.
 

Geri
Yukarı