Büyüdükce hayattan soğumak

Büyüdükçe hayatın gerçeklerini, zorluğunu öğreniyor insan.

efemint dedi:

Var mı benim gibi hisseden? Balkona çıktığımda çocukların mahallede koşuşturup kovalamaca oynadığını gördüm, eski anılarım aklıma geldi. 20 yaşındayım, her geçen gün büyüdüğüm için pişmanlık yaşıyorum.

İş hayatına girmeye çalışmak, aileye kendini kanıtlamaya çalışmak, bir şekilde para kazanıp hayatını düzene sokmaya çalışmak, askerlik stresi gibi şeyler insanı yoruyor.

Hayatımı uzaklarda bir yerde paraya ihtiyaç duymadan tarım gibi şeyler yaparak sakin, huzurlu bir şekilde geçirmek için çok şey verirdim, nasıl böyle hayat kurabileceğimi de bilmediğim için bir adım da atamıyorum.

Bu düşünceler, bu yorgunluk insanı olumsuz, stresli, sıkıcı bir insan yapıyor ve diğer insanların sizden uzaklaşmasını; kısaca yalnız kalmanıza sebep oluyor.

Aynı şu an benim yalnız olduğum gibi.

Düşüncelerinizi, fikirlerinizi, derdi olanı/olmayanı yoruma davet ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Hayatta bir hedefin varsa soğumuyorsun 21 yaşindayim hayatı seviyorum bazen hedefine tam gelecekken kur dalgalanmalari izin vermesede absürt olaylar patlak versede hayat yaşamaya değer.

Aslında hayattan soğumuyoruz, hayattan soğutuyorlar

Büyümek zaten depresifliği yanında getiren bir olay. Bir de baktığınız her şeyin, bulunduğunuz konum ve coğrafya neticesinde değersiz ve soluk hissettirmesi üstüne biniyor. Şahsen kendim için mutlu bir an yaşasam bile aşırı kısa sürüyor. Kendi dertlerimi geçtim etrafımdaki sevdiğim insanların da dertleri bitmiyor.

Okan Bayülgen'e bayılmasam da güzel bir sözü vardı. "Mahallemizdeki bakkal amca, ailemiz, sevdiklerimiz, büyük-küçüklerimiz sağ ve sağlıklı oldukça mutluluk kaçınılmazdır aslında." diye. Hep çok doğru buldum ve kendimi bununla avutuyorum genelde. Üzücü kısım ise bazı sevdiklerimin GSS prim borcu var. Sağlıkları bir tık kötüye gitse devlet hastanesinde bakmıyorlar bile . Neresinden tutmaya çalışırsak çalışalım mutlu olmamızın önüne çit örülüyor bir şekilde.

Şaka bir yana işi olmadığı için sigortası olmayan adamdan "Genel Sağlık Sigortası Primi" adı altında ayda 90TL almak nedir ya? Aklım almıyor. Adamın zaten işi olmadığı (yani parası da yok) için sigortası yok! Sen para kazanamayan adamdan para istiyorsun?

Pitbull dedi:

Aslında hayattan soğumuyoruz, hayattan soğutuyorlar

Genişletmek için tıkla...

+1 hocam...

Turkiye'de yasarsan, hayattan sogursun tabii.

Daha iyi ülkelerde yaşaydık hayattan daha çok zevk alabilirdik.

Bu kaygıya sahip tek kişi olmadığınızı aklınızdan çıkarmayın. Günümüzde pek çok genç maalesef geleceğe dair kaygılara sahip. Geleceğe dair kaygıların olmasının en büyük nedeni belirsizliktir. Gerçekçi hedeflere giden bir yol haritan olsun ve bu yolda umudunu hiç yitirme ki belirsizlik ortadan kalksın. Gerçekçi olmayan hedefler yerine gerçekleştirmesi kolay olan hedeflerden başlarsan kendine olan güvenin artar. Böylece kaygını kontrol altına alman daha kolay olur. Hedeflediğin yolda yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunda hemen pes etme, üstesinden nasıl geleceğini düşün. Bunları yaparken iyi bir geleceğin bugünü yaşayarak inşa edileceğini unutma. Bu kaygıların hayatını daha fazla olumsuz etkilemesine izin verme. Baş edemiyorsan destek al.

3-4 yaşlarında iken kız arkadaşım vardı. Gitar çalardı balkonda. O günleri özlüyorum. En iyi arkadaşımdı. Komşumuz çocukluk arkadaşımı evlatlık edinmişlerdi. Taşındığımız zaman orada çok ağladım. Sonra onu 18 yaşında iken gördüm.

2017 yılında birisi karşıma çıktı ve hayatımı değiştirdi. Onu çok seviyorum. Onun sayesinde yağmurlu havayı sevdim, normalde sevmeyen birisiydim. Hâlâ ona aşığım. Kar yağdığında arabanın üstüne onun baş harfini yazdığım oldu.

18 Yaşındayım Şahsen insanı hep şüphe bozmuştur Sınav kaygısı,iş kaygısı,maddi durum kaygısı,sosyal ortam kaygısı bunların asıl sebeplerinden biri Türkiye'de doğmamızdır şahsen Amerika da aynı bu şekilde orta gelirli bir ailede doğsaydık bunların olacağını hiç sanmıyorum. Ve her geçen gün yaşlandığımız gerçeğinden çok beni hayattan soğumak üzüyor.

Hayatın toz pembesi silindikçe büyüyorsun ve pişmanlık o kadar da artıyor. İçindeki çocuk ne kadar büyümese de...