Çıkmaza girdim

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Melis_69

Femtopat
Katılım
4 Haziran 2023
Mesajlar
12
Neden böyle oldu bilmiyorum... Evet çıkmaza girdim, bunu hiç kimse ilgi çekme konusu olarak algılamasın lüften. O tarz yorumları kaldıracak durumda değilim şu anda gerçekten.

Benim için çok kıymetli olan birisi vardı, onu çok severdim. Yeri çok değerliydi benim için. Ancak evet, sorun yaşamayan sayısının çok çok az olduğu sanaldan tanışıyorduk. Keşke gerçekte tanışıyor olsaydık da bu duruma düşmeseydim. Ancak sanaldan tanışıyor olsak bile, bu kişi bana yaşadığım zorlukları unutturuyordu, yalnızlığımı unutturuyordu. O mutsuzluğumu unutuyordum resmen o kişiyle konuşurken, içimde kelebekler uçuşurdu. Onunla çok mutluydum, ama işte, sanal... İlla bir gün işler kötüye gidecekti değil mi? Benim bazı özel durumlarım olmuştu, yaklaşık 2-3 aydır yoktum. Bugün, uzun zaman sonra tekrardan döndüm. Ancak, karşılaştığım şeyler hiç hoş şeyler değildi. Yalancı çıkmıştım, detaylara hiç girmiyorum ancak bir troll olduğum ilan edildi. Bunu sözde bizzat ben yaptım, ama olaylarla en ufak alakam yoktu. Zaten 2-3 aydır yoktum dediğim gibi. Ancak şu an o kişi bana asla inanmıyor ve güvenmiyor. İnanamaz da zaten, bu imkansız. Yüzde 1 ihtimal bile göremiyorum artık inanması için. Çünkü elimde o kişinin ben olmadığıma dair hiçbir kanıt yok. Bunu tam bir şekilde kanıtlayamam asla, bu kişinin bana karşı tüm güveni, sevgisi, tamamen yok oldu. Bunu yapan kişinin tam olarak kim olduğunu ve amacını bilmiyorum, gerçekten çok berbat ve karmaşık bir durumun içine girdim. Ve ben karışıklığı hiç sevmem, çıkamıyorum bu kötü durumdan... Her şey çok güzel ilerliyordu, bir anda böyle olması... Beni çok derinden etkiledi. Sanırım her şey bitti, eğer bir şekilde bir kanıt bulamazsam sonsuza kadar bana bir daha inanmayacak o kişi. Çok ama çok zor olsa da bunu da kanıtlamanın bir yolunu bulmaya çalışacağım, tek umudum, bir yol bulmak, bir çıkış yolu bulmak...
Sanırım bir yol bulana kadar bir şarkının bağımlısı olacağım, bulamazsam ise sonsuza kadar...

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.


Biraz içimi dökmek istedim, okuduğunuz için teşekkürler...
 
Yaşadıklarımdan sonra, insanların kolayca silinebileceğini fark ettiğimde anladım o kadar takmamak gerektiğini.

Belki hayırlısı budur, sen yine de dene.
 
Herkesin hayatına öyle birisi girdi...

Fakat artık yol verme zamanı hocam.
 
O kişi size inanmıyorsa, zaten doğru kişi değildir. Yerinizde olsam kanıt aramaya bile uğraşmazdım. Artık o insanı hayatından silmen gerekli, zor gibi geliyor biliyorum. Ama böyle olaylar yaşadıkça bu kolaylaşacak. Diyelim ki kanıtladınız, tekrar birlikte oldunuz ne olacak sanıyorsun? Çok mu mutlu olacaksınız tabii ki de hayır. Zaten onun sana karşı güveni kırılmış olacak, senin de ona. 1 haftaya kalmaz yine bu durumda olursunuz. Şu an bırakın bitsin kurtulun. 1 ay içinde kendinize teşekkür edeceksiniz.
 
O kişi size inanmıyorsa, zaten doğru kişi değildir. Yerinizde olsam kanıt aramaya bile uğraşmazdım. Artık o insanı hayatından silmen gerekli, zor gibi geliyor biliyorum. Ama böyle olaylar yaşadıkça bu kolaylaşacak. Diyelim ki kanıtladınız, tekrar birlikte oldunuz ne olacak sanıyorsun? Çok mu mutlu olacaksınız tabii ki de hayır. Zaten onun sana karşı güveni kırılmış olacak, senin de ona. 1 haftaya kalmaz yine bu durumda olursunuz. Şu an bırakın bitsin kurtulun. 1 ay içinde kendinize teşekkür edeceksiniz.
Hocam ama o benim için çok değerliydi, o da gidince hiç kimsem kalmamış olacak. Onun bence çok suçu yoktu, detaylara girmek istemiyorum ama sanırım asıl haksız olan benim. Benim dikkatsizliğim ve ihmalkârlığım yüzünden oldu daha çok. Keşke böyle olmasaydı. Onun da pek yapacağı bir şey yok ki.

Artık her kim yaptıysa her şeyi o kadar inandırıcı yapmış ki gerçekten çok şaşırmıştım. Bir de üstüne kanıt da olmayınca, doğal olarak inanmak istemedi hiç. Çocuk olmadığını söyledi, işin en çok üzücü yanı bunu asla kanıtlayamayacak olmam. Ya gerçekten ne olursa olsun sanırım tamamen her şeyi uydurmaca olarak düşünecek. Ve o konuda haklısınız, bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Bir daha asla bana güvenmeyecek, yüksek ihtimalle konuşmak bile istemeyecek. Çok üzgünüm... Keşke bir yolu olsaydı, çıldırıyorum, kafayı yemek üzereyim. Bunu kanıtlayamama durumu aşırı içimi parçalıyor.

Bu hayat böyle. Yol vereceksin artık yapacak bir şey yok. Takmamayı insan yılları geçtikçe öğreniyor.
Çok zor geliyor hocam... Hayatımda daha kötülerini yaşayamam diyordum, sanırım bu sefer gerçekten daha kötüsü gelemez. Çıkmaza, karmaşıklığın ortasına girmek en nefret ettiğim şeydir. Artık tamamen bitti zaten yani farkındayım, ama gerçekten çok içim yanıyor, çok mutsuzum. Bu benim için bu kadar basit bir şey değildi, çok özel bir yeri vardı. En az annemi, babamı kaybetmişim gibi üzüyor beni bu durum. İçim içime sığmıyor, başım ağrıyor, ellerim titriyor. Kafayı yiyeceğim, nasıl aşacağım bu durumu bilemiyorum.
 
Son düzenleme:
@Melis_69 Öldürmeyen her darbe güçlendirir. Bence çok sevseydi dostluğunuz bitmezdi. Dediğim gibi yani artık üzülmeye değecek bir şey kalmamış. Her gün bu durumun yasını tutamazsın. Hayatına bak, boşver. Birisi gelir birisi gider :D
 
Hocam ama o benim için çok değerliydi, o da gidince hiç kimsem kalmamış olacak. Onun bence çok suçu yoktu, detaylara girmek istemiyorum ama sanırım asıl haksız olan benim. Benim dikkatsizliğim ve ihmalkârlığım yüzünden oldu daha çok. Keşke böyle olmasaydı. Onun da pek yapacağı bir şey yok ki.

Artık her kim yaptıysa her şeyi o kadar inandırıcı yapmış ki gerçekten çok şaşırmıştım. Bir de üstüne kanıt da olmayınca, doğal olarak inanmak istemedi hiç. Çocuk olmadığını söyledi, işin en çok üzücü yanı bunu asla kanıtlayamayacak olmam. Ya gerçekten ne olursa olsun sanırım tamamen her şeyi uydurmaca olarak düşünecek. Ve o konuda haklısınız, bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Bir daha asla bana güvenmeyecek, yüksek ihtimalle konuşmak bile istemeyecek. Çok üzgünüm... Keşke bir yolu olsaydı, çıldırıyorum, kafayı yemek üzereyim. Bunu kanıtlayamama durumu aşırı içimi parçalıyor.

Çok zor geliyor hocam... Hayatımda daha kötülerini yaşayamam diyordum, sanırım bu sefer gerçekten daha kötüsü gelemez. Çıkmaza, karmaşıklığın ortasına girmek en nefret ettiğim şeydir. Artık tamamen bitti zaten yani farkındayım, ama gerçekten çok içim yanıyor, çok mutsuzum. Bu benim için bu kadar basit bir şey değildi, çok özel bir yeri vardı. En az annemi, babamı kaybetmişim gibi üzüyor beni bu durum. İçim içime sığmıyor, başım ağrıyor, ellerim titriyor. Kafayı yiyeceğim, nasıl aşacağım bu durumu bilemiyorum.
Kimin haklı veya haksız olduğu önemli değil. Her türlü sonuç aynı olacaki haklı olsaydınız da aynı olacaktı. Daha ilk kez yaşadınız sanırım. İlk kez olduğu için zor gelmiştir. Benim de böyle çok anılarım olmuştu, çok, çok daha kötüsünü yaşadım. Tabii kimsenin derdini küçümsemiyorum.

Benim de açtığım konu buydu bakın isterseniz. Ben böyle durumlarda benden daha kötü şeyler yaşamış birilerinin anısını görünce şükrediyorum. Belki sizde öylesinizdir.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Technopat Haberler

Geri
Yukarı