Coğrafya kaderdir

4-5 kişi fatura bölüşülüyormuş, çadırda falan kalıyorsunuz sanırsam.
Mezun olduğum 2013 yılında kira 500 TL, 5 kişi kalınıyor. 100 TL kira kişi başı. Çoğu zaman dışarıda olan öğrenci grubunun aylık faturaları/5, bunun üzerine ulaşım ve barda yenilen 1 öğünü çıkar geri kalan 2 öğün. Part-time işten gelir 400 TL + 250 TL burs = 650 TL gelir, kitap için de sponsor aranıyor burs benzeri şekilde. 550 TL kira sonrası, 60-70 TL ortalama fatura giderleri. geri kalanı cepte, 100 TL civarı da ulaşım tutuyor. Hesap çok basit.

2009-2013 yılları arasında başka aile ile yaşayan Kütahya'da okuyan ortanca kız kardeşim de cebinde sadece 300 TL aylık harçlık ile okudu. O parayı al, bugünkü enflasyona göre hesapla.

Güzel bir söz var; kişi, en çok birlikte vakit geçirdiği 5 kişinin ortalamasıdır. Etrafında "imkanım" yok diye sızlanan 5 kişi yerine, bizim gibi 5 kişi olsaymış sana da bunlar imkansız gelmezdi. Hele hele laf altından yalancı demeye getiriyorsun, bu forumda beni bu kadar yıldır gerçek hayatımdan da tanıyan kişiler var. Ya bir şeyi doğru düzgün de ya da alttan alttan demeye çalışma. Benim yerime onlar sana anlatsın yıllardır olanları.

Senin gibi imkansız deyip, imkanım yok deyip her şeyi reddedenlere değil de dediğim şeyleri yaşayanlara yıllardır burs veriyorum. Onların da hikayelerini sana burada anlatsam neler dersin çok merak ediyorum. Daha geçen yıl 9 Eylül Tıp'tan mezun ettiğim kızın babası, 4 sene önce aileye çok büyük bir borç bırakıp hayatını kaybetti. Onun çektiği zorlukları, burs için kiracım olan öğrenci arkadaşı aracılığıyla bana gelene kadar yaşadıklarını da anlatayım istersen.

Senin "imkanım yok" dediğin imkanlara gıpta ederek bakıp (ben dahil) bir yerlere gelmiş o kadar çok kişi tanıdım, burs aracılığıyla da her yıl yeni birisini tanıyorum ki sizlerin bu "imkan yok" diye şikayet etmenize gülerek bakıyorum. Sizler şikayet ederken, sizlerden çok daha kötü şartlardaki kişiler atı alıp Üsküdar'ı geçiyor çünkü.
 
Son düzenleme:
Mezun olduğum 2013 yılında kira 500 TL, 5 kişi kalınıyor. 100 TL kira kişi başı. Çoğu zaman dışarıda olan öğrenci grubunun aylık faturaları/5, bunun üzerine ulaşım ve barda yenilen 1 öğünü çıkar geri kalan 2 öğün. Part-time işten gelir 400 TL + 250 TL burs = 650 TL gelir, kitap için de sponsor aranıyor burs benzeri şekilde. 550 TL kira sonrası, 60-70 TL ortalama fatura giderleri. geri kalanı cepte, 100 TL civarı da ulaşım tutuyor. Hesap çok basit.

2009-2013 yılları arasında başka aile ile yaşayan Kütahya'da okuyan ortanca kız kardeşim de cebinde sadece 300 TL aylık harçlık ile okudu. O parayı al, bugünkü enflasyona göre hesapla.
Bakın işte şartlar aynı değil diyorum. Siz ülkede kısmen refah olan bir zamanda mezun olmuşsunuz. Şu an büyükşehirlerde 1+1 daire bile en kötüsünden 1500 TL aşağısı değil. Bir de üniversite okumak için ev tutulacak diyorsunuz, beraber kalınacak diyorsunuz. 2000 TL aşağısı değildir. Evde 5 kişininde çalıştığını varsayıyoruz ayrıca, 5 kişinin iş bulmuş olması gerekki bu bile ayrı bir zorluk.
Güzel bir söz var; kişi, en çok birlikte vakit geçirdiği 5 kişinin ortalamasıdır. Etrafında "imkanım" yok diye sızlanan 5 kişi yerine, bizim gibi 5 kişi olsaymış sana da bunlar imkansız gelmezdi. Hele hele laf altından yalancı demeye getiriyorsun, bu forumda beni bu kadar yıldır gerçek hayatımdan da tanıyan kişiler var. Ya bir şeyi doğru düzgün de ya da alttan alttan demeye çalışma. Benim yerime onlar sana anlatsın yıllardır olanları.

Senin gibi imkansız deyip, imkanım yok deyip her şeyi reddedenlere değil de dediğim şeyleri yaşayanlara yıllardır burs veriyorum. Onların da hikayelerini sana burada anlatsam neler dersin çok merak ediyorum. Daha geçen yıl 9 Eylül Tıp'tan mezun ettiğim kızın babası, 4 sene önce aileye çok büyük bir borç bırakıp hayatını kaybetti. Onun çektiği zorlukları, burs için kiracım olan öğrenci arkadaşı aracılığıyla bana gelene kadar yaşadıklarını da anlatayım istersen.
Benim ailemde yokluktan geliyor, vaktinde çok çalışmış çabalamış insanlar. Her türlü çalıştılar, vergi ödediler, faturaları ödediler ama sonuç belli. Ezan seslerinin kulak patlattığı bir yerdeyiz, doğru düzgün tatile gidemiyoruz, taksit olmadan doğru düzgün hiçbir şey alamıyoruz. Ben kendi gördüklerim ve duyduklarımdan böyle anlatıyorum. Okulda öğretmenlerim, çevrem bile anladığım kadarıyla refah ve bolluk müjdeleyerek çalışın demiyor, en azından faturaları ödersiniz, geçiminizi sağlarsınız tarzı.
 
Son düzenleme:
Bakın işte şartlar aynı değil diyorum.
Balçova'da tam da Kipa'nın karşısında kiralık evim var, normalde 2000-2250 TL almam gerekirken 1150 TL'ye kiraladım en son. Kontratı da yüklerim buraya üşenmem. Bunu yapan tek kişi ben değilim, bir sürü yerde buna benzer şeyler yapan var. Daha 2 gün önce vefat eden üvey amcam Bornova Küçükpark'ta evini 1000 TL'ye kiralıyordu üstelik o ev 3+1.

Hadi bunları geçelim, böyle yapan kişilerin evlerine ulaşamadın ya da kiralandı diyelim. Şu anda İzmir'de 1000-1250 TL civarına Balçova'da 2+1 evler buluyorsun. Bu evlerde 4 kişi kalabilirsin, hadi hatırın için 1500 olsun kişi başı 375 TL kira oluyor. Okul yürüme mesafesinde, faturalar da aylık ortalama kişi başı 150 TL'den fazla olmaz günün yarısında evde kimse olmayacağı için. Ev + fatura giderleri 525 TL oluyor kişi başı ama hadi onu da yukarı yuvarlayalım ve kişi başı 600 TL yapalım. Olabilecek en kötü şartta bile aylık 1000 TL'ye part-time iş bulabilirsin burada, bunun üzerine bir de burs alacak durumdaki öğrenci olursan 350-600 TL arasında ek bir gelirin de olacak. Cebine "sosyal hayatından" fedakarlık ederek 750-1000 TL arası para bırakabiliyorsun. Şimdi söyle bakalım; imkansız mı yoksa sadece yapmak için gerçek anlamda sızlanmadan kendine güvenmen mi gerekiyor? Bu hesap sadece şu durumda bazı yıllarda sekteye uğrar; o da burs bulamazsan benim dediğim 10 boş poğaça ile 5 gün idare etme düzeyinde hayat kaliten düşer ya da ailenden istemek durumunda kalırsın.

Evde 5 kişininde çalıştığını varsayıyoruz ayrıca, 5 kişinin iş bulmuş olması gerek ki bu bile ayrı bir zorluk.
Zaten iş bulabilenler eve çıkmak için ev arkadaşı arıyorlar, herkes ne olacağını bilmeden 1 aylık kirayı verip geçmiyor ki bunu yapanlara da şahit oldum. Hesapsız hareketin sonucu olarak da 3 ay sonra çıkarıldılar.

Doğru düzgün tatile gidemiyoruz, taksit olmadan hiçbir şey alamıyoruz.
Bu ülkenin büyük bir kısmının gerçeği fakat bir "bireyin" bu duruma düşmemek için yapması gerekenlerden ve örneklerinden bahsediyoruz kaç mesajdır. Ben hiç 2-3 yabancı dil bilen, vasat üstü bir okuldan mezun olmuş, kendini geliştirmek için her fırsatı değerlendirmiş ve kendine şans yaratmak için gece gündüz şirketlerle iletişime geçip de yokluk çeken birini görmedim. Varsa bana bunların hepsini karşılayan birini göster, ilk olacak. Çünkü bu kişilerin kıymeti "bu ülkede" bilinmese bile yurt dışında açık kapı mutlaka buluyorlar. İlk denemede olmuyor, 5. denemede de olmuyor, 50. denemede bile olmayabiliyor ama mutlaka bir şekilde başarıyorlar. Yukarıda da yazdım, şu anda anlaştığım şirketlerle çalışana kadar 60+ şirketle temasa geçmem gerekti. Pes mi ettim? İmkan vermiyorlar diye mi sızlandım?

Burada tartışılması gereken konu imkansız mı yoksa yapılabilir mi konusu değil. Çünkü bunları zaten yapan binlerce öğrenci, geçmişte yapmış yüz binlerce insan var ve bir şeyler başarıyorlar. Şu tartışılmalı; bir ülkede insanlar bu kadar umutsuzluğa ve düşük hayat şartlarına göğüs gererek bir şeyler başarmak zorunda mı? Bence de insanlar benim ve bu binlerce kişinin karşılaştığı zorluklarla karşılaşmamalı ama maalesef bazı şeyleri kendimiz seçemiyoruz. Duruma göre yol planı oluşturmak zorundayız başarılı olmak için.
 
Son düzenleme:

Yeni konular

Geri
Yukarı