Çok ağır boşluktayım

T.E.Y.K

Centipat
Katılım
12 Ocak 2023
Mesajlar
18
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Ben annesi tarafından küçük yaşta terk edilmiş ve 5 yaşından 18 yaşına kadar babası ile yaşamakta olan bir arkadaşınızım. (ben okula 2 sene geç yazdırıldım) zamanında eğitim hayatında çok başarılı olmuş yatılı okula girmeye hak kazanmış fakat bazı sebeplerden ötürü gitmemiş, daha sonra bunun pişmanlığını aklım başıma erince çok çekmiş olan birisiyim. Hayatımda yaşadığım sıkıntılardan ötürü eğitim hayatımın son 4 senesinde okuldan yavaş yavaş kopmaya başlamış LGS sınavında anlık gelen bir duyguyla konu anlatım, test kitapları aldırmış fakat şu an dahi yüzlerini açıp bakmamış dolayısıyla sınava girmeyip ne iyi ne kötü bir Anadolu lisesine geçmiş ama gitmemiştim. Deprem olduğundan dolayı 9. sınıfı geçtim ve 10. sınıfta toparlandım okulun en başarılı 3-5 öğrencisinden birisiydim, 2. dönem olmuş 2. sınavlar başlamıştı fakat ne olduğunu bilmediğim şekilde ben okula yine gitmedim ve devamsızlıktan kaldım evet sadece okulun kapanmasına 2 ay vardı ve ben kaldım. Şu an hala 10. sınıfım okulun açıldığı ilk haftalarda yine gitmiyordum müdür, müdür yardımcısı, rehberlik öğretmeni geldi evime dinlemediler ancak gelmemi istediler ben dayanamadım gittiğimde daraldım ve yine gitmedim. Biraz zaman geçti sınıf öğretmenim aradı yardımcı olabileceğini söyledi gittim, daraldım ve şu an hala gitmemekteyim.

Asıl sorunuma gelecek olursak: ne hedefim var, ne amacım var, ne de bir hayalim var... Bir şey yapmak gelmiyor içimden, okumak için kitap aldım okumaya hevesim kalmadı, araştırmayı severdim araştırmaya hevesim kalmadı kısacası bir şey yaparken nasıl tarif edeceğim bilemiyorum ama "amaan neden yapayım elime ne geçecek" diyorum her gün aynı döngüde ilerliyorum eğer bir gün babam vefat ederse kimsem kalmayacak her şeyin farkındayım fakat bir şey yapasım gelmiyor içimden. Vaktinizi aldığım için özür dilerim öyle paylaşmak istedim içimdekileri.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Ben annesi tarafından küçük yaşta terk edilmiş ve 5 yaşından 18 yaşına kadar babası ile yaşamakta olan bir arkadaşınızım. (ben okula 2 sene geç yazdırıldım) zamanında eğitim hayatında çok başarılı olmuş yatılı okula girmeye hak kazanmış fakat bazı sebeplerden ötürü gitmemiş, daha sonra bunun pişmanlığını aklım başıma erince çok çekmiş olan birisiyim. Hayatımda yaşadığım sıkıntılardan ötürü eğitim hayatımın son 4 senesinde okuldan yavaş yavaş kopmaya başlamış LGS sınavında anlık gelen bir duyguyla konu anlatım, test kitapları aldırmış fakat şu an dahi yüzlerini açıp bakmamış dolayısıyla sınava girmeyip ne iyi ne kötü bir Anadolu lisesine geçmiş ama gitmemiştim. Deprem olduğundan dolayı 9. sınıfı geçtim ve 10. sınıfta toparlandım okulun en başarılı 3-5 öğrencisinden birisiydim, 2. dönem olmuş 2. sınavlar başlamıştı fakat ne olduğunu bilmediğim şekilde ben okula yine gitmedim ve devamsızlıktan kaldım evet sadece okulun kapanmasına 2 ay vardı ve ben kaldım. Şu an hala 10. sınıfım okulun açıldığı ilk haftalarda yine gitmiyordum müdür, müdür yardımcısı, rehberlik öğretmeni geldi evime dinlemediler ancak gelmemi istediler ben dayanamadım gittiğimde daraldım ve yine gitmedim. Biraz zaman geçti sınıf öğretmenim aradı yardımcı olabileceğini söyledi gittim, daraldım ve şu an hala gitmemekteyim.

Asıl sorunuma gelecek olursak: ne hedefim var, ne amacım var, ne de bir hayalim var... Bir şey yapmak gelmiyor içimden, okumak için kitap aldım okumaya hevesim kalmadı, araştırmayı severdim araştırmaya hevesim kalmadı kısacası bir şey yaparken nasıl tarif edeceğim bilemiyorum ama "amaan neden yapayım elime ne geçecek" diyorum her gün aynı döngüde ilerliyorum eğer bir gün babam vefat ederse kimsem kalmayacak her şeyin farkındayım fakat bir şey yapasım gelmiyor içimden. Vaktinizi aldığım için özür dilerim öyle paylaşmak istedim içimdekileri.
Hayat her ne olursa olsun yaşanmaya değer. Çünkü bir daha bu deneyimi yaşama fırsatın olmayacak. Neden için daralıyor dostum? Boşlukta olduğundan dolayı mı hayatta yapılacak çok fazla şey mevcut kendine mutlaka bir amaç bir hayal bulacaksın. En basitinden kendine ait bir araban olup gezmek bile seni mutlu edecektir. İleride bir kadın bulursun onunla yaşanabilecek anıları düşün en basitinden en iyi arkadaşın olacak sürekli yan yana olacağınız. Hayatta mutlaka sevdiğin kişileri kaybedeceksin bunun kaçarı yok. Eninde sonunda seni seven kişilerde seni kaybedecek nasıl olsa. Önemli olan onlarla nasıl vakit geçirdiğin. Sonuçta herkes bir gün ölecek fakat onlarla vakit geçirdiğin anlar altın değerinde. Sırf birisini kaybettin diye hayatı bırakmaya gerek yok çünkü o kişilerde sevdiği kişileri kaybettiler en basitinden Baban kendi babasını kaybetti ama bu zaten olacaktı. Böyle bir şey yaşandı diye hayatı neden durduruyorsun? Kendine bir amaç belirle dediğim gibi ne zaman yine böyle sorun olursa buradan yazabilirsin. @333365

Bu arada ben 12. sınıfım ve büyük ihtimalle bütün derslerim senden daha kötüdür :D. Dersleri de o kadar takma mutlaka oturtursun yavaş yavaş günde 1 saat bile çalışsan oturur.
 
@LuisB4y polyannacılık yapmışsın. Arkadaş anlattığına göre 18 yaşında, liseye gitmeyen ve evde oturan birisi. Önerim okumak istemiyorsa işe girip çalışması, boş oturmaktan iyidir.
 
@LuisB4y polyannacılık yapmışsın. Arkadaş anlattığına göre 18 yaşında, liseye gitmeyen ve evde oturan birisi. Önerim okumak istemiyorsa işe girip çalışması, boş oturmaktan iyidir.
bu arkadas muhtemelen bir iş bulsa bile işten de daralıp işe gitmeyecek diye düsünüyorum. sonucta belli bir amacı yok ve cogu seyden de bunalıp duruyor.
 
Kanka 31'i bırak kolay dpomin veren şeylerden uzak dur 1 haftaya düzelirsin, bir işe girip motor alıp gezmek bile bir amaç işte.
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı