Çok asosyal olmak

yanlızadam

Femtopat
Katılım
5 Kasım 2022
Mesajlar
33
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Selam, 16 yaşındayım yani lise 3'e gidiyorum. 16 yıllık hayatımda toplasanız 5-6 tane arkadaşım olmuştur. Arkadaş olduğum adamlar da benim gibi asosyal oldukları için onlarla da pek sağlıklı bir ilişkim yoktu. Çok öz güvensizim ve bu yüzden kimse benimle konuşmuyor. En arka sırada oturuyorum önümde oturanları arada bir dinliyorum. Hepsinin sevgilisi bir sürü dostu var her hafta geziyorlar. Benim bırakın sevgiliyi daha bir kızla iletişimim yok. Sınıfta herkes bir şeyler yapıyor ben ise sıramda boş boş oturuyorum. Her hafta bir yerde buluşuyorlar ve beni kimse çağırmıyor. Bir gazla konuşmalara dahil olmaya çalışıyorum kimse bana cevap dahi vermiyor. Bu durumu nasıl düzeltebilirim? Varsayalım düzeltemedim üniversitede de bunlar mı olacak? Psikoloğa falan gitmeli miyim?
 
Toplumda böyle bir yere sahibiz. Değişmeye çalıştım, değiştim ama yine aynı. Sınava gelince yardım istiyorlar çalışırken, derste konuşuyorlar, sonra tenefüste yanlarına gidiyorum bu sefer umursamıyorlar. Umursanmadığım için insan gözünden ezik gibi gözüküyorum, o yüzden onların yanından gidip tek başıma cama falan bakıyorum. Aptalın teki gelip alaycı şekilde hayat çok zor aga boşver diyor. Kızlar geliyor nereye bakıyorsun diyor bildiği halde, ben de ''hiç'' diyorum sonra kendi aralarında goy goy yapıyorlar. Sınıfa duygusuz bir yüz ifadesi takınarak gidince de ben problemli oluyorum. Hadi belki dış görünüşümden desem tipim iyi, boyum posum yerinde, son 6 aydır artık takıntı gibi kişisel bakım yapıyorum yani bir sorunum yok ama kimse benle konuşmuyor. Artık yalnızlığa o kadar alıştım ki konuşmayı unuttum. Spordaki arkadaşlarımı seviyorum antrenmanda konuşuyorlar falan ben 1-2 kelime söylüyorum aklıma söyleyecek hiç bir şey gelmiyor. Bana neden sessizsin diyorlar. Onlar da haklı, ne yapsam aklıma konuşacak bir şey gelmiyor. Sanırım biz ucubeyiz hocam, üzgünüm.
 
Selam, 16 yaşındayım yani lise 3'e gidiyorum. 16 yıllık hayatımda toplasanız 5-6 tane arkadaşım olmuştur. Arkadaş olduğum adamlar da benim gibi asosyal oldukları için onlarla da pek sağlıklı bir ilişkim yoktu. Çok öz güvensizim ve bu yüzden kimse benimle konuşmuyor. En arka sırada oturuyorum önümde oturanları arada bir dinliyorum. Hepsinin sevgilisi bir sürü dostu var her hafta geziyorlar. Benim bırakın sevgiliyi daha bir kızla iletişimim yok. Sınıfta herkes bir şeyler yapıyor ben ise sıramda boş boş oturuyorum. Her hafta bir yerde buluşuyorlar ve beni kimse çağırmıyor. Bir gazla konuşmalara dahil olmaya çalışıyorum kimse bana cevap dahi vermiyor. Bu durumu nasıl düzeltebilirim? Varsayalım düzeltemedim üniversitede de bunlar mı olacak? Psikoloğa falan gitmeli miyim?
Yani sosyalleşmek istiyorsun sonuç olarak değil mi?
 
Toplumda böyle bir yere sahibiz. Değişmeye çalıştım, değiştim ama yine aynı. Sınava gelince yardım istiyorlar çalışırken, derste konuşuyorlar, sonra tenefüste yanlarına gidiyorum bu sefer umursamıyorlar. Umursanmadığım için insan gözünden ezik gibi gözüküyorum, o yüzden onların yanından gidip tek başıma cama falan bakıyorum. Aptalın teki gelip alaycı şekilde hayat çok zor aga boşver diyor. Kızlar geliyor nereye bakıyorsun diyor bildiği halde, ben de ''hiç'' diyorum sonra kendi aralarında goy goy yapıyorlar. Sınıfa duygusuz bir yüz ifadesi takınarak gidince de ben problemli oluyorum. Hadi belki dış görünüşümden desem tipim iyi, boyum posum yerinde, son 6 aydır artık takıntı gibi kişisel bakım yapıyorum yani bir sorunum yok ama kimse benle konuşmuyor. Artık yalnızlığa o kadar alıştım ki konuşmayı unuttum. Spordaki arkadaşlarımı seviyorum antrenmanda konuşuyorlar falan ben 1-2 kelime söylüyorum aklıma söyleyecek hiç bir şey gelmiyor. Bana neden sessizsin diyorlar. Onlar da haklı, ne yapsam aklıma bir şey gelmiyor. Sanırım biz ucubeyiz hocam, üzgünüm.
Dostum bende senin gibiyim hatta senden daha kötü durumdayım adamlar ben yokmuşum gibi davranıyor seni en azından görüyorlarmış. Hemde ailem beni 8 tane kursa gönderiyor sosyalleşeyim diye ama hiçbirşey olmuyor sen birde beni düşün.

Basit bir mantık kur, hayatında bir daha görmeme ihtimalin olduğu bir adama "merhaba" demek çok zor olmamalı değil mi?
Diyorum hatta sohbete dahil olmayada çalışıyorum lakin beni ya geçiştiriyorlar ya da hiç cevap dahi vermiyorlar bu sefer ben rezil oluyorum. Düşünsene sınıfa herkese merhaba diyerek giriyorsun kimse cevap vermiyor.
 
Toplumda böyle bir yere sahibiz. Değişmeye çalıştım, değiştim ama yine aynı. Sınava gelince yardım istiyorlar çalışırken, derste konuşuyorlar, sonra tenefüste yanlarına gidiyorum bu sefer umursamıyorlar. Umursanmadığım için insan gözünden ezik gibi gözüküyorum, o yüzden onların yanından gidip tek başıma cama falan bakıyorum. Aptalın teki gelip alaycı şekilde hayat çok zor aga boşver diyor. Kızlar geliyor nereye bakıyorsun diyor bildiği halde, ben de ''hiç'' diyorum sonra kendi aralarında goy goy yapıyorlar. Sınıfa duygusuz bir yüz ifadesi takınarak gidince de ben problemli oluyorum. Hadi belki dış görünüşümden desem tipim iyi, boyum posum yerinde, son 6 aydır artık takıntı gibi kişisel bakım yapıyorum yani bir sorunum yok ama kimse benle konuşmuyor. Artık yalnızlığa o kadar alıştım ki konuşmayı unuttum. Spordaki arkadaşlarımı seviyorum antrenmanda konuşuyorlar falan ben 1-2 kelime söylüyorum aklıma söyleyecek hiç bir şey gelmiyor. Bana neden sessizsin diyorlar. Onlar da haklı, ne yapsam aklıma konuşacak bir şey gelmiyor. Sanırım biz ucubeyiz hocam, üzgünüm.
Sizin sınıf arap dolu değil miydi hocam en son :D?
Ayrıca ucube olan biz değiliz, onlar asıl ucube olanlar. Ergence sa*ak saçma hareketler yapmayan düzgün terbiyeli insanları yanlarına almıyorlar.
 
Sizin sınıf Arap dolu değil miydi hocam en son :D?
Ayrıca ucube olan biz değiliz, onlar asıl ucube olanlar. Ergence sa*ak saçma hareketler yapmayan düzgün terbiyeli insanları yanlarına almıyorlar.

Haklısınız çocuk ne haber bir şeylerine bir şey yaptıklarım diye giriyor sınıfa ve adamlar gülüp cevap veriyor. Özel okula gidiyorum belki de bu yüzden bendeki adamlar böyledir.
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı