Merhaba. Aslında bir teknoloji forumuna bunun gibi bir konu açmak istemezdim ancak artık çok çaresiz kaldığımı hissetmeye başladım. Çok stres oluyorum. Her şeyi kafaya takıyorum. Örneğin, bir kişiye eleştiri yaparken "ya kalbini kırarsam, ya beni dava ederse" gibi şeyler hep aklımdan geçiyor ve aklımdan çıkmıyor. Ya da durduk yere strese girip bunalıyorum. Duygusal biri olmamama rağmen durduk yere ağlayasım geliyor. Ancak hiçbir zaman bunu dışarıya yansıtmıyorum. Ailem ve sevdiklerim üzülmesin istiyorum. Bu yazdıklarım garip gelebilir ama durum bu. Psikolojik destek al diyebilirsiniz ancak bu durumu anneme söyleyip onu üzmek istemiyorum. Ne yapabilirim? Şimdiden teşekkürler.
Alkol ve sigara kullanmayan birisiyim.Çok tasvip etmiyorum ama sarhoş olup tek başına aglayarak içini boşaltabilirsin geçiçi bir çözüm onun dışında ne yapabilirsin bilmiyorum ama sen yine de dene.
Bende takmak istemiyorum ancak olmuyor.Fazla kafaya takmayın hocam.
Hocam büyüdükçe az çok dünyanın işleyişini çözüyorsunuz. "Lan bu kadar takmaya gerek yokmuş meğersem" diyorsun.Alkol ve sigara kullanmayan birisiyim.
Bende takmak istemiyorum ancak olmuyor.
İyi bir insan olmaya çalışmanın nesi kötü? empati yeteneğiniz gelişmiş. Ben de sizin gibi önceden bu şekilde ne yazacağımı sürekli düşünür öyle yazardım. Hayatın gerçeklerini ve insanların size karşı olan tavrını gördükçe nefret ettiğiniz insana dönüşüyorsunuz. Zaman her şeyin ilacıdır. O kadar ilerliyor ki, bir seviyeden sonra olur olmadık şeylere tahammülünüz kalmıyor. Kendimden örnek verecek olursam her sabah kalkıp okula gitmekten çok, başka insanların yüzünü görmekten nefret etmeye başladım. Varlıklarından rahatsız oluyorum. Neden her sabah bunları görüyorum? bir kere de sokak boş olsa da kafa dinlesem deyip nefret hissi geliyor içimden. İyi ebeveynlerin yoksa aynısı ebeveynlere karşı da oluyor. Okulda iyi niyetle cümleye başlayıp her gün aynı nasihati veren rahatsız edici hocalar da aynı şekilde. İnsana varlığını sorgulatıyor, ''ben neden her gün bu adamı dinliyorum? bıktım artık'' diyorsun.Örneğin, bir kişiye eleştiri yaparken "ya kalbini kırarsam, ya beni dava ederse" gibi şeyler hep aklımdan geçiyor ve aklımdan çıkmıyor. Ailem ve sevdiklerim üzülmesin istiyorum.
Merhaba. Aslında bir teknoloji forumuna bunun gibi bir konu açmak istemezdim ancak artık çok çaresiz kaldığımı hissetmeye başladım. Çok stres oluyorum. Her şeyi kafaya takıyorum. Örneğin, bir kişiye eleştiri yaparken "ya kalbini kırarsam, ya beni dava ederse" gibi şeyler hep aklımdan geçiyor ve aklımdan çıkmıyor. Ya da durduk yere strese girip bunalıyorum. Duygusal biri olmamama rağmen durduk yere ağlayasım geliyor. Ancak hiçbir zaman bunu dışarıya yansıtmıyorum. Ailem ve sevdiklerim üzülmesin istiyorum. Bu yazdıklarım garip gelebilir ama durum bu. Psikolojik destek al diyebilirsiniz ancak bu durumu anneme söyleyip onu üzmek istemiyorum. Ne yapabilirim? Şimdiden teşekkürler.
Merhaba. Aslında bir teknoloji forumuna bunun gibi bir konu açmak istemezdim ancak artık çok çaresiz kaldığımı hissetmeye başladım. Çok stres oluyorum. Her şeyi kafaya takıyorum. Örneğin, bir kişiye eleştiri yaparken "ya kalbini kırarsam, ya beni dava ederse" gibi şeyler hep aklımdan geçiyor ve aklımdan çıkmıyor. Ya da durduk yere strese girip bunalıyorum. Duygusal biri olmamama rağmen durduk yere ağlayasım geliyor. Ancak hiçbir zaman bunu dışarıya yansıtmıyorum. Ailem ve sevdiklerim üzülmesin istiyorum. Bu yazdıklarım garip gelebilir ama durum bu. Psikolojik destek al diyebilirsiniz ancak bu durumu anneme söyleyip onu üzmek istemiyorum. Ne yapabilirim? Şimdiden teşekkürler.