Dedemin vefatına nasıl alışabilirim?

Arkadaşlar bu sene 23 Ağustos'ta diğer dedemi kaybettim. İlk ölen dedemin ölümüne alıştım ama yeni ölen dedemin ölümüne halen daha alışamadım. Hayatimda ilk defa bir sevdiğimin cenazesine katılmıştım. Onceki dedemi daha küçükken kaybettiğimiz için cenazesine gitmeme izin vermemislerdi. Yeni ölen dedemin cenazesine ısrar ettiğim için katılmama izin verdiler ama hayatımda ilk defa sevdiğim bir insanı kefenli tabutta ceset torbasında görünce bayağı üzüldüm. Onceki dedemde bu halde gormedigim için onun ölümüne çok çabuk alıştım 1 2 seneyi buldu ama yeni ölen dedemin o anki anları gözümden gitmiyor. Ölmeden 1.5 ay önce durumu kötüde olsa canlı bir vaziyette gördüğüm adamı o şekilde görünce bayağı üzülmüştüm. Birkaç saat önce aklıma küçükken bana aldığı ve çok sevdiğim oyuncaklar geldi. Google'dan o oyuncakları arattım sırf eski zamanlara dönmek için resimlerine baktıkça halen daha üzülüyorum çünkü o zamanlar çok mutluydum şu an elimde PlayStation telefon bilgisayar akıllı saat olsa bile o zaman dedemin bana aldığı oyuncaklarin verdiği keyfi PlayStation filan vermezdi. O oyuncaklarin yeri ayrı benim için. Şu an o oyuncakların birini bile bulamıyorum hepsi kayboldu. Ama gördükçe halen daha üzülüyorum. Alismaya çalışıyorum ama olmuyor. 4 ay geçti halen daha gözümün önünde canlanıyor. O oyuncakların heyecanı dedemr karşı olan ve onun bana olan sevgisi

Hocam başınız sağ olsun öncelikle. Size tavsiyem sadece zamana bırakın zaman her şeyin ilacıdır yani bunun dışında bir de kafanı dağıtacak şeylerle uğraşabilirsin.

Hayat bu dostum, ölenle ölünmez diye bir söz bile var. Üzülsen de kendini yırtarak ağlasan da hiçbir şey değişmeyecek, deden hayatta olsaydı senin üzülmeni mi isterdi yoksa onu unutmamanı ama arkasından da ağlamamanı mı? Bunu biraz düşünürsen alışma sürecin ve bakış açın değişecektir, maalesef dedeni kaybetmiş olman başkasını da kaybetmeyeceğin anlamına gelmiyor bir süre sonra seve seve alışırsın en kötü.

Öncelikle acınız için üzgünüm, başınız sağ olsun. Birinin vefatını maalesef unutamazsınız, onsuz hayata alışırsınız. Alışmanız için de yapabileceğiniz çok bir şey yok. Elbette ara ara görünce hüzünleneceksiniz veya ağlayacaksınız belki de. Fakat hayat devam ediyor ve giden geri gelmiyor. Zaman geçtikçe kendiliğinden alışmış olacaksınız. Umarım atlatabilirsin bu durumu.

Hocam çok klişe olacak fakat hayat devam ediyor. İyi de olsa kötü de olsa geçmişe takılı kalarak yaşamak insanı ruhen çok yorar. Bir şekilde bu durumu kabullenmeniz gerek artık.

Öncelikle çok geçmiş olsun, başınız sağ olsun. Bu süreçte ebeveynlerinize durumu anlatmak, onlara sarılmak size iyi gelecektir. Bence annenizle konuşup ona sarılmak bu acıyı daha kolay atlatmanızı sağlar

lisra dedi:

Öncelikle çok geçmiş olsun, başınız sağ olsun. Bu süreçte ebeveynlerinize durumu anlatmak, onlara sarılmak size iyi gelecektir. Bence annenizle konuşup ona sarılmak bu acıyı daha kolay atlatmanızı sağlar

Genişletmek için tıkla...

Hocam annemle ablamla daha demin konuştum sarıldım ama yanlız kaldığım zaman hep aklıma düşüyor tekrar tekrar geliyor.Beni en çok bu oyuncakları görmek ve aratmak üzdü zaten tam alıştığım an meraktan dedemin zamanında aldığı oyuncaklara bakayım dedim.Googledan bile olsa ozaman çok severek oynadığım ve bunu alan kişinin de beni çok seviyor olması aklıma geliyor.Oyuncaklarin isimleri bile aklıma gelince uzulmeme sebep oluyor.