Sıkıntıyı gayet iyi anlayabiliyorum.
Fen lisesi mezunuyum. Neredeyse 500 tam puan alarak girmiştim. Yoğun tempo ile çalışmadan sonra lise 1'de tüm dersleri salmıştım, hatta neredeyse kalma tehlikesine bile girmiştim. Sonra babam iflas etti. Evimiz dahil her şeyimizi kaybettik ve ben ciddi bir bunalıma girdim. O dönemde bir hocam sağ olsun bana yardımcı oldu. Ve şuan ki tek kurtuluşumun çalışmak olduğunu söyledi. Kendisini hala ararım.
Birden çalışmaya başladım, çözemediğim sorularda kendimi zorladım. Gerekirse 1 saat bir soru üzerinde durdum ama öğrendim. Hiç ezber yapmadım. Notlarım ciddi oranda arttı. Her gün düzenli çalışabiliyordum artık. Çok çalışmadım ama düzenli çalıştım. Sınav döneminden önce NASA JPL'de bilgisayar mühendislerin ne iş yaptığına dair bir yazı okumuştum. Bu beni bilgisayar mühendisliği yazmaya itmişti. Kaldı ki o zamana kadar elektronik mühendisliği istiyordum. Ve sonunda ODTÜ - Bilgisayar Mühendisliğine yerleştim. Daha iyi de olabilirdi. Bizim zamanımızda Boğaziçi, Koç Uni., Bilkent en yüksek puanlı bilgisayar mühendislikleriydi. Ama memnundum.
Dediğim o dur ki gelecek notlar ve artan başarın, seni motive edecek. Sınav dönemi onun meyvesini alınca o yazın mutlu olmanın verdiği keyfi bir başka şey veremiyor.