Bu grubu sevemedim ve sevemiyorum.
Sanırım tüm üyelerinin ciddi derecede Berklee, G. I. T vb. müzik akademisi okumuş olmaları ile ilgili bir sorun.
Müziklerini dinlediğimde kulağıma çok fazla teknik ayrıntı ve matematik geliyor.
"Bir phrygian altyapı oluşturalım, 1 - b2 - b3 - 4 - 5 - b6 - b7min, min7, min7b9, 7sus4, mb6
Sonra armonize edelim, geçiş bölümünde modülasyon 1,5 ton çıksın, sonra tonun major kökte Ionian moduna dönelim, klavye pentatonik solo atsın" şeklinde planlanarak ortaya çıkarılan işler.
Bumblefoot adında bir gitarist var. 50 albüme sahip, yaptığı müzik tamamiyle bu matematik ve armonik unsurlar ile. Oturalım bir modda akorları arka arkaya dizelim. Geçişleri oluşturalım üstüne aynı mod varyasyonlarında basalım soloyu şeklinde bir egzersiz yapıyorsanız, yaptıklarınızı kaydedin. Siz de o sayıda albüme sahip olabilirsiniz. E tabii biraz da yetenekli olacaksınız ki yaptıklarınız dinlensin.
Evet müzik belli armonik temellere sahiptir ama esasında doğaçlama ve hissiyat meselesi. Siz ne kadar tekniğe ve teoriye girerseniz o kadar hissizleşmeye başlıyor. Çok fazla teknik üzerinde yoğunlaştığınızda da, duygudan ve doğaçlamadan uzaklaşmaya başlıyorsunuz. Klasik müzik virtüözlerinin doğaçlama çalamıyor olması da bu sebepledir.
Bilinen şekilde müzik üretmek öncelikle bir riff bulmak, ona sonraki aşamalarda hissettiğin şekilde bir gidişat çizmek ile ilgili. Led Zeppelin, Stairway to Heaven'ı bestelerken bunları düşünmedi.
