Duygularımdan Yoksun Yaşıyorum

Arkadaşlar merhaba. Öncelikle bu bir şaka/dalga geçme olayı değildir. Şu anda Aydın'da üniversite öğrencisi olduğum için, derslerimi aksatmamak düşüncesiyle hastaneye gidemiyorum. Vizelerden sonra psikiyatri bölümüne başvuracağım. Ben duygularımdan yoksun yaşıyorum, aile kavramım yok, arkadaşlık, sevgili, acıma, ağlama, üzülme (en son babamın cenazesinde üzüldüğümü hatırlıyorum 26 kasım 2016), hissetmeme, iyiyi kötüyü ayırt etmede aksaklıklar yani anlayacağınız Allah'a emanet yaşıyorum. Yaklaşık 7 senedir bu süreç git gide kötüye gidiyor. Başlarda ergenlik dendi ve terapiler yapıldı hatta ve hatta hocalara okutuldum. Burada açıklamak istemediğim bazı konularda da yardım aldım. Yaşadığımı hissedecek bir şey yok hayatımda. Sürekli bir ölüm isteği sürekli olarak hayatın boş olduğu düşüncesi beni yıpratıyor. Bu yaşıma (19) kadar nasıl geldiğimi bile bilmiyorum. Düzeltmek için çeşitli uğraşlar verdim hatta sulu boya bile yapıyorum kendime hediyeler alıyorum (arkadaşlarımda alıyor) kendi kendimi mutlu etmeye aşmaya çalışıyorum fakat becerip bir olguya varamıyorum. Derslere giriyorum dersten çıktıktan sonra aklımda bir şey kalmıyor. Ders çalışıyorum ve en fazla 6-7 dakika kafamda duruyorlar sonra puf. Yaşamanın temel kurallarını biliyorum fakat yeni bir bilgiyi hafızama yerleştirmekte zorlanıyorum. Ben ne yapacağım ?

Belki kendini keşfedemediğin için böyle düşünüyorsundur?

Hiç kendini sorunlu değilde farklı olduğunu düşündün mü ?

Bunların hiçbiri önemli değil. Bir hedef belirle ve geberene kadar çalış. Bunun verdiği zevk hiçbir şeyde yok.

Silinen üye dedi:

Bunların hiçbiri önemli değil. Bir hedef belirle ve geberene kadar çalış. Bunun verdiği zevk hiçbir şeyde yok.

Genişletmek için tıkla...

2 Hayatta kalma nedenimden birisi...

Kesinlikle kafana takılan bir şey var ve bu seni rahatsız ediyor. Lise zamanında fazla kitap okumadıysan ders sırasında konstantrasyon sorunu yaşaman doğal. Önerim biraz kafanı kurcala ve geçmişi unutup geleceğe yönemleyi dene.

Duygu konusunda aklıma bir şey gelmiyor, ben de senden pek farklı değilim. Tabiri caizse robot gibi yaşıyorum.

Allah sıhhat versin.

Bunun için tedavi görmen şart . Herkesin zaman zaman böyle zor anları oluyor ki ( bende ilaç tedavisi gördüm ) . Herkesin 4/4 lük hayatı olmadığını düşünmen seni biraz daha rahatlatacaktır. Çünkü emin ol ki senden daha kötü ruhen ve fiziken olsun daha kötü insanlar var. Bu da senin haline şükür sebeplerinden biri olacaktır emin olabilirsin.

Söylediğin semptomlar sosyopatlık ile uyuşuyor. En kısa zamanda, eğer halinden mutlu değilsen, yardım almalısın.

Psikolog desteği almalısın, sorununu çözeceklerdir.