Ben bir düşünce işçisiyim hayat yolunda öğrenciyim
Bazen çalışkan bazen tembel, gittikçe daha meraklı, üretken
Ürettikçe doluyor, doldukça taşıyorum ben bunu hep yapıyorum
Öğrenmenin sınırı yok diyorum sınırı ancak ben koyuyorum, bunu biliyorum
Sınırsızlık gözümü korkutuyor sınırlılık beni kısıyor
Böyle bir beşikte aşağı yukarı salınıyorum
Dengeyi nerede buluyorum ona bakıyorum
Bazen içimde, kendimde, bazen dışarıda, dünyevi hayatta
Kendim için ‘yapmak’ zamanından ‘olmak’ zamanına geçişi gözlemliyorum
İşte ben şu an böyle bir eşikte duruyorum
Eşiğin öbür tarafına geçtiğimdeyse, yolculuğumun hep sürmesini diliyorum varılması gereken limanların olmadığı denizlerde, sürekli yelken seyrinde
Ben Mahmut