En çok ağladığınız an

Shimada Sensei dedi:

Amcamların, halalarımın vs. hatta eşek kadar kadın babannemin bile sadece paramızın peşinde olduğunu, onu (parayı) kaybettiğimiz gün de kendi evimizde bizi aşağıladıklarını gördüm. Olay bu. Zaten gerginim, hayattan bezmişim, yorgunum, üzgünüm eve dönüyorum bir de o itleri görüyorum bilmiş bilmiş yok böyle yapsaydınız yok şöyle yapsaydınız siz öyle rezil insanlarsınız teröristsiniz şusunuz busunuz diye zılgıt çekiyorlar, kendi evimde yahu!

Genişletmek için tıkla...

Aynısını bizde yaşadık hocam, bunlar kendi ailenden birileri olunca daha çok koyuyor.

Reis bu benim için sevdiğim yemek gibi. Hangisini seçeyim?

Kanozmaz dedi:

Kötü olmuş geçmiş olsun. Önemli olan üniversite o yüzden ona odaklan bence.

Genişletmek için tıkla...

Şuanki hedefim o. Tabi iyi bir adrese dayalı olsa dahi niteliklinin yanından geçemiyor.
Artık köprünün altından çok sular geçti. Tek hedefim Üniversite sınavı. Ona da 2022 Haziran'da gireceğim.

Kendimi ağlatmaya çalıştığımda en çok ağlamıştım.

Dedem, anneannem ve eniştem öldüğünde bayağı kötü olmuştum o acı hiç geçmiyor 4 yıl olacak...

2008 yılında kız arkadaşımı trafik kazasında kaybettim. Çok uzun bir süre (haftalar) her aklıma geldiğinde ağladım çünkü ona olan davranışlarımdan dolayı çok pişmandım. Haberi alıp hastaneye gidip kendime geldiğim andaki halimi anlatmaya kelimeler yetmez. Hâlâ haberi aldıktan sonra hastaneye giderken arabada çalan Şebnem Ferah'ın bir şarkısını duyduğumda istemsizce gözlerim yaşarıyor.

Tabii bu bana ders oldu, bir daha sevdiğim kişilere narsist bir pislikmişim gibi davranmadım. Kendime şu soruyu soruyorum; 10 dakika sonra karşımda olan kişinin kötü bir haberini alınca çok şey kaybetmiş gibi hisseder miyim? Cevabı evetse o kişiyi üzecek bir şey yapmamak için elimden gelen her şeyi yapıyorum, daha da fazla değer verip mutlu etmeye çalışıyorum.

Babam bilgisayarı yasaklamıştı.

İnsan çok kişiyi kaybedince ne yazık ki hissizleşiyor. Ama ilk ölüm haberleri hep o yürekte bir başlangıç oluşturur. Sonrasında yerini "cız" etmeye bırakır.

Katana Zero'nun hikayesinde ağlamıştım. Bir de en çok ağladığım şey vardı. Rick & Morty'nin bir bölümünde başka bir gerçeklikte ki Rick'in hikayesi anlatılıyordu. O gerçeklikteki Rick karısı ve çocuğu tarafından terk edilmişti. Ondan sonrada kızını görebilmek için anıları duygularla birlikte yaşatabilen bir cihaz yapmıştı. Sonra ise o cihazı kafasına taktı. Hatırlamak istediği anı kızının doğum günüydü. Ve masada onun hediyesi yoktu...