Bundan 3 yıl öncesinde Fino cinsi bir köpeğim vardı. Çok üstüne düşerdik eğitimini herşeyini kendimiz yaptık. Göz incisi gibi bakıldı. Son 5 yılında kalp hastasıydı bildiğiniz insanlar gibi kalp ilacı kullanıyordu. Tam 17 sene yaşadı bizimle. Evet şaka değil tam 17 sene. En son kötü olduğu gün hiç ayrılmadık yanından. Veterinere götürdük bir umut diye yapacak bişey olmadığını söyledi kaç yaşında diye sormuştu 17 diyince adam şok yaşamıştı nasıl baktınız bu kadar yaşattınız demişti. Hala resimlerini görünce gözlerim dolmuyor değil.
Şimdi bir köpeğimiz daha oldu. Önümüzdeki ay 1 yaşına girecek. Sakın bidaha besleyemem diye düşünmeyin. Gidip parayla almayın. Barınağa gidin vs oralardan edinin. Bunu aldığımda 1 aylıktı önceki sahibi bakamıycam dedi ufak kızı varmış rahat vermiyor dedi. Ben bakarım dedim aldım sorumluluğunu. Geldiğinde göz çukurunda kanıyordu, burnunun üstü yaraydı. Annesi kıskanmış bu duruma getirmiş. Aldım antibiyotik kremler ilaçlar derken topladım. Şimdi yanımızda yüzümüze baktığında bildiğiniz yüzü gülüyor o derece mutlu. Ha noluyor derseniz öncekini tabiki unutmuyorsunuz bu çok zor. Ama inanın o kadar saf ve masumlar ki. Yerini doldurmaya çalıştığını hissedeceksiniz.
