Son zamanlarda biraz fazla canım sıkılıyor. O yüzden böyle bir yazı yazdım, umarım sizin hayatınız keyifli geçiyordur.
YouTube'ta gezinirken PintiPanda'yı gördüm. Çeşit çeşit oyun deneyimliyor. Eğleniyor falan. Ben ise her şeyi işkence gibi hissediyorum. Oyun oynama hevesimden ziyade yeni oyuna başlama hevesim olmadığını fark ettim. X oyunu açayım da oynayayım da öğreneyim derken üşeniyorum. Gidip LoL veya CS açıp vakit öldürüyorum.
Bir dönem deprasyon yaşadım 2 yıl kadar belki daha fazla. Sürekli geçmiş takıntım vardı. Şu sıralarda gelecek ve bilinmezlik takıntım var. Anı yaşayamıyorum. Sosyalleşemiyorum. Arkadaşım yok. Okul yok. İş yok. Bildiğiniz hayatım kalmadı. Hiçbir mesleği severek uzun süre yapabileceğimi düşünmüyorum. Ama çalışmam da gerekiyor. Kariyer yapamadım. 2 yıllık üniversite okudum bunu 4 yıllığa devam ettiremedim.
Ve artık her yerde siyaset konuşmaktan siyasi açıklamalar ve videolar görmekten de bıktım. Dedemin yanında CHP'li olduğum için terörist ilan edildim. Babamla konuşuyorduk CHP'nin yanlışlarını söyleyince vatan haini misin falan dedi. Yani insanlar kendilerini siyasilere çok fazla adamış haldeler.
Ben ise kendimi herkesten soyutluyorum. Çünkü insanların iyi bir canlı olduğunu düşünmüyorum. Bu yüzden arkadaş ortamlarında çekingen ve insanlarla çok iletişim kurmayan insanım. Okulda olan arkadaşım okulda kalır bunun dışında iletişim kurmam. Zaten insanlar bana yazmıyor diye bende genel de onlara yazmıyorum.
Bu arada bir ihtimal var. Hayatımın düzene girmesi için İstanbul'a gitmek. Teyzemler yaşıyor orada 3 kuzenim var. Onlar çok sosyal eğlenen insanlar. Bizim sülale depresif yaşamayı bilmeyen. En ufak olayı bile problem eden insanlar. Benim işim içinde orada daha fazla imkan var. Ancak yine tahmin edebileceğiniz üzere ailem ona da karışıyor. Onlardan bazen nefret etsem de onları seviyorum. Kırmakta istemiyorum. Son deprem olayları da tuz biber oldu İstanbul'a gidilmez diyorlar.
YouTube'ta gezinirken PintiPanda'yı gördüm. Çeşit çeşit oyun deneyimliyor. Eğleniyor falan. Ben ise her şeyi işkence gibi hissediyorum. Oyun oynama hevesimden ziyade yeni oyuna başlama hevesim olmadığını fark ettim. X oyunu açayım da oynayayım da öğreneyim derken üşeniyorum. Gidip LoL veya CS açıp vakit öldürüyorum.
Bir dönem deprasyon yaşadım 2 yıl kadar belki daha fazla. Sürekli geçmiş takıntım vardı. Şu sıralarda gelecek ve bilinmezlik takıntım var. Anı yaşayamıyorum. Sosyalleşemiyorum. Arkadaşım yok. Okul yok. İş yok. Bildiğiniz hayatım kalmadı. Hiçbir mesleği severek uzun süre yapabileceğimi düşünmüyorum. Ama çalışmam da gerekiyor. Kariyer yapamadım. 2 yıllık üniversite okudum bunu 4 yıllığa devam ettiremedim.
Ve artık her yerde siyaset konuşmaktan siyasi açıklamalar ve videolar görmekten de bıktım. Dedemin yanında CHP'li olduğum için terörist ilan edildim. Babamla konuşuyorduk CHP'nin yanlışlarını söyleyince vatan haini misin falan dedi. Yani insanlar kendilerini siyasilere çok fazla adamış haldeler.
Ben ise kendimi herkesten soyutluyorum. Çünkü insanların iyi bir canlı olduğunu düşünmüyorum. Bu yüzden arkadaş ortamlarında çekingen ve insanlarla çok iletişim kurmayan insanım. Okulda olan arkadaşım okulda kalır bunun dışında iletişim kurmam. Zaten insanlar bana yazmıyor diye bende genel de onlara yazmıyorum.
Bu arada bir ihtimal var. Hayatımın düzene girmesi için İstanbul'a gitmek. Teyzemler yaşıyor orada 3 kuzenim var. Onlar çok sosyal eğlenen insanlar. Bizim sülale depresif yaşamayı bilmeyen. En ufak olayı bile problem eden insanlar. Benim işim içinde orada daha fazla imkan var. Ancak yine tahmin edebileceğiniz üzere ailem ona da karışıyor. Onlardan bazen nefret etsem de onları seviyorum. Kırmakta istemiyorum. Son deprem olayları da tuz biber oldu İstanbul'a gidilmez diyorlar.
Son düzenleyen: Moderatör: