Saintes de Maries
Hectopat
- Katılım
- 25 Ağustos 2020
- Mesajlar
- 348
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Öncelikle selamlar, kendim hakkımda biraz fikre ihtiyacım olacak.
Fazla uzatmadan konuya giriş yapayım. 20 yaşına bu ay girecek olan bir bireyim. Korona zamanından beri hayattan ciddi anlamda keyif almıyorum. Korona bitişinde ufak bir Prime dönemi yaşadım kendim için. Bu zamanlar lise 3. sınıfıma denk geliyor. Mesele de 11.sınıfın bitişinde başladı benim. 12.sınıfı bir şekilde atlattım mezuna bırakmadan tekstil mühendisliği bölümüne yerleştim.
Hazırlık okurken ve bölümümü okurken aklımda hep bir şüphe oldu bölümümle alakalı. Sürekli olarak potansiyelimi gerçekleştiremediğimi ve kendime yazık ettiğimi düşünüyorum. Sınıfımdaki insanlar gerçekten ahmak denecek kadar boş insanlar ne sınıfımda ne de üniversitemde aradığım gibi bir hayat aradığım gibi bir hayal dünyasını bulamadım. Gözümde fazla abartmışım sanırım üniversiteyi her neyse. Bu kafamı meşgul eden sorunlardan biri. Ketum biriyim günlük hayatta fazla arkadaş çevrem yok. Bir arkadaş grubum vardı lise zamanında çok samimi olduğumuz. Herkes farklı alanlara farklı insanlarla uğraşmaya başladı. Aynı şehirde aramızda 10 dakikalık mesafe olmasına rağmen WhatsApp grubumuzdan bile yazışmıyoruz. Samimi kalan bir tek arkadaşım var günümün %30-35 civarını onunla bilgisayar oyunları oynayarak ya da sohbet ederek geçiriyorum.
Günlük hayatta fitness ve basketbol ile uğraşan ve bundan zevk alan biriyim fakat onlarla uğraşasım bile gelmiyor. Bütün günümü kendimi evde insanlardan izole ederek hiçbir şey yapmadan geçiriyorum. Zamanında ilişki anlamında gerçekten hızlı biriydim çok kolay ilişki yapardım insanlar beni beğenirdi. Ciddi anlamda öz güvenimi kaybettim. Fakat artık flört bile edemiyorum kimseyle. O kadar keyif almıyorum hiçbir şeyden. Cinsellik bile ilgimi çekmiyor. Sadece oyun oynayıp arkadaşımla sanaldan muhabbet ediyorum tek hoşuma giden bu kaldı hayatta. Günlük hayatta kafamı bile kullanamıyorum. Oturup düşünüyorum yaptığım her şeyi her konuşmayı refleks ile yapıyorum aslında. Neyi neden yaptığımı bilmiyorum. Hiçbir şeyi sorgulamıyorum. Dümdüz yaşayıp gidiyorum. İstediğim hayat bu değil aslında. Sosyal olmayı, günlük olarak hareketli bir hayatım olsun istiyorum. Ama bir türlü rayına sokamadım hayatımı. Uyku düzenim bozuk bu saatte entry girdiğimi gördüğünüz üzere.
Bu durumu düzeltmek için ilişki yapmayı denedim benim için mantıklı gelmişti, aslında işe de yaramıştı fakat sadece konuştuğum kişilerle yüzyüzeyken bu moddan kurtulabiliyordum. Anlayacağınız üzere bir çözüm değildi bu seçim benim için. Sınıftaki insanlarla arkadaş olayım diyorum fakat zor biriyim gerçekten. Hayatta aradığım gibi muhabbeti hoşuma giden birini bulamadım. İlerisini düşünüyorum hayatımda hep böyle mi gidecek işte bu yaşında sevgilin yok nasıl evleneceksin gibi sorular dönüyor kafamda sürekli.
Bu mentalden kurtulabilmem için ne yapmam gerekiyor? Her türlü fikre açığım. Vaktinizi çaldığım için kusura bakmayın.
Fazla uzatmadan konuya giriş yapayım. 20 yaşına bu ay girecek olan bir bireyim. Korona zamanından beri hayattan ciddi anlamda keyif almıyorum. Korona bitişinde ufak bir Prime dönemi yaşadım kendim için. Bu zamanlar lise 3. sınıfıma denk geliyor. Mesele de 11.sınıfın bitişinde başladı benim. 12.sınıfı bir şekilde atlattım mezuna bırakmadan tekstil mühendisliği bölümüne yerleştim.
Hazırlık okurken ve bölümümü okurken aklımda hep bir şüphe oldu bölümümle alakalı. Sürekli olarak potansiyelimi gerçekleştiremediğimi ve kendime yazık ettiğimi düşünüyorum. Sınıfımdaki insanlar gerçekten ahmak denecek kadar boş insanlar ne sınıfımda ne de üniversitemde aradığım gibi bir hayat aradığım gibi bir hayal dünyasını bulamadım. Gözümde fazla abartmışım sanırım üniversiteyi her neyse. Bu kafamı meşgul eden sorunlardan biri. Ketum biriyim günlük hayatta fazla arkadaş çevrem yok. Bir arkadaş grubum vardı lise zamanında çok samimi olduğumuz. Herkes farklı alanlara farklı insanlarla uğraşmaya başladı. Aynı şehirde aramızda 10 dakikalık mesafe olmasına rağmen WhatsApp grubumuzdan bile yazışmıyoruz. Samimi kalan bir tek arkadaşım var günümün %30-35 civarını onunla bilgisayar oyunları oynayarak ya da sohbet ederek geçiriyorum.
Günlük hayatta fitness ve basketbol ile uğraşan ve bundan zevk alan biriyim fakat onlarla uğraşasım bile gelmiyor. Bütün günümü kendimi evde insanlardan izole ederek hiçbir şey yapmadan geçiriyorum. Zamanında ilişki anlamında gerçekten hızlı biriydim çok kolay ilişki yapardım insanlar beni beğenirdi. Ciddi anlamda öz güvenimi kaybettim. Fakat artık flört bile edemiyorum kimseyle. O kadar keyif almıyorum hiçbir şeyden. Cinsellik bile ilgimi çekmiyor. Sadece oyun oynayıp arkadaşımla sanaldan muhabbet ediyorum tek hoşuma giden bu kaldı hayatta. Günlük hayatta kafamı bile kullanamıyorum. Oturup düşünüyorum yaptığım her şeyi her konuşmayı refleks ile yapıyorum aslında. Neyi neden yaptığımı bilmiyorum. Hiçbir şeyi sorgulamıyorum. Dümdüz yaşayıp gidiyorum. İstediğim hayat bu değil aslında. Sosyal olmayı, günlük olarak hareketli bir hayatım olsun istiyorum. Ama bir türlü rayına sokamadım hayatımı. Uyku düzenim bozuk bu saatte entry girdiğimi gördüğünüz üzere.
Bu durumu düzeltmek için ilişki yapmayı denedim benim için mantıklı gelmişti, aslında işe de yaramıştı fakat sadece konuştuğum kişilerle yüzyüzeyken bu moddan kurtulabiliyordum. Anlayacağınız üzere bir çözüm değildi bu seçim benim için. Sınıftaki insanlarla arkadaş olayım diyorum fakat zor biriyim gerçekten. Hayatta aradığım gibi muhabbeti hoşuma giden birini bulamadım. İlerisini düşünüyorum hayatımda hep böyle mi gidecek işte bu yaşında sevgilin yok nasıl evleneceksin gibi sorular dönüyor kafamda sürekli.
Bu mentalden kurtulabilmem için ne yapmam gerekiyor? Her türlü fikre açığım. Vaktinizi çaldığım için kusura bakmayın.
Son düzenleyen: Moderatör:
