Her gün robot gibi çalışmak

Ahmet40218

Centipat
Katılım
12 Temmuz 2022
Mesajlar
155
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Lisedeyim okuldan eve evde ayrıyeten çalış, bir de okul içinde zaten dersten kalkamıyorum dışarısı desem ne biriyle konuşuyorum. Boş boş kendime kendime düşüne düşüne çıldırtıyorum kendimi, ne konuşmaya cesaretim oldu ne de konuşacak ortamı bulabiliyorum.

Kendimi rahatlatmak için oluşturduğum karakterlerle konuşuyorum tanımadığım insanları önüme koyuyorum sanki konuşuyormuş gibisinden kendi kendime gülüşüp eğleniyorum beni o ortamdaymış hissiyatını veriyor büyük ihtimal empat olduğum için hissiyatı biraz kavrayabiliyorum. En azından düşüncelerimden uzaklaştırıp beni rahatlatıyor. Yolda yürüken kendi kendime gülüp sinirleniyorum milletin gördüğünü hissediyorum bazen ama sosyal bir hayatım olmadığı için kendimi bu şekilde tatmin ediyorum. Ne kadar anormal olduğunu biliyorum ama artık normal geliyor ve kendimi başka türlü rahatlatamıyorum. 19-20 yaşıma kadar beklemek istemiyorum.
 
İnsan oğlu sosyal bir hayvandır. Konuşmak zorunda birileriyle. Derdini anlatmak, Sevmek, İstemek. Dost, Arkadaş edinmek. İstek değil ihtiyaçtır. Ben 18 Yaşındayım. 2 Erkek arkadaşımdan başka hiç bir ortamım olmadı. Yalnızım. Bunu normalde dert etmem çünkü insan yalnız olunca kendini keşfeder. Fakat, İçten gelen Aşk ve İlişki arzusu da var. Maalesef önerebileceğim bir şey yok bende sizin gibiyim. Aşırı yalnız olmak sizi şizofreniye götürebilir. Tabi kendinizi kontrol edebiliyorsanız duygularınızdan sıyrılabiliyorsanız ne mutlu size. Artık arkadaş edinmek çok zor. Sevgili zaten aşırı zor. Kimse bir birinin yüzüne bile bakmıyor artık. Herkes soğuk kanlı. Bu yüzden de insanlara yanaşmaya korkuyorsun. Utangaçsan zaten imkanı yok.
 
Lisedeyim okuldan eve evde ayrıyeten çalış, bir de okul içinde zaten dersten kalkamıyorum dışarısı desem ne biriyle konuşuyorum. Boş boş kendime kendime düşüne düşüne çıldırtıyorum kendimi, ne konuşmaya cesaretim oldu ne de konuşacak ortamı bulabiliyorum.

Kendimi rahatlatmak için oluşturduğum karakterlerle konuşuyorum tanımadığım insanları önüme koyuyorum sanki konuşuyormuş gibisinden kendi kendime gülüşüp eğleniyorum beni o ortamdaymış hissiyatını veriyor büyük ihtimal empat olduğum için hissiyatı biraz kavrayabiliyorum. En azından düşüncelerimden uzaklaştırıp beni rahatlatıyor. Yolda yürüken kendi kendime gülüp sinirleniyorum milletin gördüğünü hissediyorum bazen ama sosyal bir hayatım olmadığı için kendimi bu şekilde tatmin ediyorum. Ne kadar anormal olduğunu biliyorum ama artık normal geliyor ve kendimi başka türlü rahatlatamıyorum. 19-20 yaşıma kadar beklemek istemiyorum.

Oluşturduğun karakterlere fazla bağlanmazsan aslında rahatlatıcı ve sevindirici bir şey bazen bende yapıyorum.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı