IceHackersTR
Kilopat
- Katılım
- 15 Ağustos 2014
- Mesajlar
- 161
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Bundan 7 yıl önceki 12 yaşındaki halime, forumdaki insanların açtığı teknolojik konulara cevap veren kendime, 7 yıl sonra 19 yaşında özel hayatınla alakalı sıkıntıları Technopat forumunda paylaşacaksın deseydim hayatta inanmazdım fakat şimdi artık dertlerimi ve sıkıntılarımı paylaşmamın benim için daha iyi olacağını düşünüyorum ve paylaşma ihtiyacında hissettim kendimi bu akşam aniden.
Beni 2 hatta 3 senedir boğan iç sıkıntım (sebepsiz), gereksiz yorgun hissetmem, motivasyonumu çabuk kaybetmem, bir şeyi çok mükemmel şekilde yapmaya odaklanıp, mükemmel yapmaya çalıştığım şeyden çabuk sıkılmam falan bunlar beni çok yordu arkadaşlar. Birkaç defa hayatıma son vermeyi düşündüm bile o derece kendimden beklentim düşük, psikiyatri ve psikoloğa gittim hatta şu anda devam eden tedavim var. Gelecekle ilgili hayaller kuruyorum harekete geçiyorum fakat birkaç gün sonra harekete geçtiğim şeylerden sıkılıyorum, hayat bana kabak tadı veriyor. Birçok kez ilişkim oldu fakat kaybeden tarafta hep ben oldum nedense değer veren ve kıymet bilen biriyim ama ne komiktir ki 3 kez aldatıldım bunlarında psikolojimde etkisi olduğu aşikar... Başarılı insanları rol model almaya çalışıyorum kendimi motive etmeye çalışıyorum ve ediyorum da ama içimdeki o yanan ateş hemen sönüyor ve ben kendime dair inancımı gün geçtikçe daha da kaybediyorum. İngiliz dili ve edebiyatı bölümünde okumaktayım bazen içimden makale yazmak geliyor, istek geliyor sonra da sönüyor içimdeki istek. Beni en çok üzen şey ne biliyor musunuz? Bu gidişle içimdeki potansiyeli bir türlü değerlendiremeyeceğim gerçeği ve bundan ötürü birkaç yıl sonra yaşıtlarımdan çok daha düşük yaşam şartlarına sahip olacağımı bilmek.
Kendimi hayata tekrar döndürmek için uğraşıyorum hatta ailem benden daha fazla uğraşıyor dersem hiç yalan olmaz.
Kısacık da olsa (evet bu kısa hali) içimi dökmek istedim.
Beni 2 hatta 3 senedir boğan iç sıkıntım (sebepsiz), gereksiz yorgun hissetmem, motivasyonumu çabuk kaybetmem, bir şeyi çok mükemmel şekilde yapmaya odaklanıp, mükemmel yapmaya çalıştığım şeyden çabuk sıkılmam falan bunlar beni çok yordu arkadaşlar. Birkaç defa hayatıma son vermeyi düşündüm bile o derece kendimden beklentim düşük, psikiyatri ve psikoloğa gittim hatta şu anda devam eden tedavim var. Gelecekle ilgili hayaller kuruyorum harekete geçiyorum fakat birkaç gün sonra harekete geçtiğim şeylerden sıkılıyorum, hayat bana kabak tadı veriyor. Birçok kez ilişkim oldu fakat kaybeden tarafta hep ben oldum nedense değer veren ve kıymet bilen biriyim ama ne komiktir ki 3 kez aldatıldım bunlarında psikolojimde etkisi olduğu aşikar... Başarılı insanları rol model almaya çalışıyorum kendimi motive etmeye çalışıyorum ve ediyorum da ama içimdeki o yanan ateş hemen sönüyor ve ben kendime dair inancımı gün geçtikçe daha da kaybediyorum. İngiliz dili ve edebiyatı bölümünde okumaktayım bazen içimden makale yazmak geliyor, istek geliyor sonra da sönüyor içimdeki istek. Beni en çok üzen şey ne biliyor musunuz? Bu gidişle içimdeki potansiyeli bir türlü değerlendiremeyeceğim gerçeği ve bundan ötürü birkaç yıl sonra yaşıtlarımdan çok daha düşük yaşam şartlarına sahip olacağımı bilmek.
Kendimi hayata tekrar döndürmek için uğraşıyorum hatta ailem benden daha fazla uğraşıyor dersem hiç yalan olmaz.
Kısacık da olsa (evet bu kısa hali) içimi dökmek istedim.
Son düzenleyen: Moderatör:
