Yalnızım. İlkokulda ve ortaokulda pek arkadaşım olmadı. Grup çalışmalarında bile yalnızdım. Zaten pek öyle diğer insanlarla iletişime geçmeyi de sevmem. Ancak bu içine kapanıklığın bedelini ağır bir şekilde ödüyorum. Sanal alemde bile çok rahat konuşamam.
Konuşamamın nedeni, çok değişik alışkanlıklarım var. Genellikle herkesten değişik olduğum için bana biraz mesafeli yaklaşırlar. Biraz da korkuyorum aslında. Ne bileyim, sanki hayatım son bulacakmış gibi hissediyorum. Zaten pek düzgün bir türkçemde yoktur konuşurken. Genellille takıla takıla konuşurum.
Hayatta en iyi dostum bir bilgisayarım bir de kardeşim. Ne yaparım bilemiyorum...