karuB_official
Hectopat
- Katılım
- 23 Ağustos 2020
- Mesajlar
- 549
- Çözümler
- 1
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
- Meslek
- Öğrenci
Ben de buna benzer bir şey yaşadım. 21 Kasım'da önce dedemi, 10 gün sonra da 2 Aralık'ta anneannemi kaybettim. Dedemi virüsten dolayı, anneannemi tam olarak virüs de olmasa kalbi çalışmıyordu son 4-5 senedir. Kalp pili takılmıştı ölmeden 3-4 ay önce. Dedemi hiç beklemiyordum, hatta önce anneannemin öleceğini düşünüyordum. Zira dedemde hiçbir sıkıntı yoktu ağır hastalık veya kronik rahatsızlığı. Ancak 20 yıl önceye kadar bir süre sigara içiyormuş. Sonra ölene kadar bırakmış. Ciğerlerinde hiç sıkıntı yoktu. Bir de anneannemde bazen ciğerleri su topluyordu.
Babaannem de ben doğmadan tam 1 yıl önce doğduğum gün olan 13 Ekim'de ölmüş. Onun da akciğer kanseri vardı. Ölmeden 3 ay önce tek akciğeri çalışıyormuş. Sonra o da öldü. Babaannemi hiç göremedim. Tek bir dedem kaldı o da biraz sıkıntılı. Hem prostat hem de şekeri var. Prostatı yok şu anda ancak şekeri var. İlginç gelen bir şey var o da diğer dedemin baston kullanırken hayatta olan dedemin bastonsuz gezip yaşının 74-75 civarı olmasına rağmen hala araç kullanabiliyor. Yaşayan dedeme pek gitmezdik bazı sıkıntılar ve işlerden dolayı. Hepsini düzelttik Allah'a şükür. Bu arada dedem babaannem öldükten sonra 2 defa daha evlendi. ilk evliliğinde kadın babaannem gibi kanser çıktı ve dedem onun tedavisi için 1-2 yeri satmak zorunda kaldı ve daha sonra öldü. Şimdiki evliliğinde ise 1 tane çocukları oldu. Çocuk şu anda 10-11 yaşında ve yeni ortaokula geçti. Tek bir korkum var o da dedemin bu çocuk tam olarak yetişkin olmadan ölürse ne olacağı. İçimdeki tek sıkıntı bu. Geçimlerini dedemin emekli maaşıyla ve ellerindeki fındıkları toplayıp satarak bir de diğer evlerinden aldığı kirayla geçiniyorlar. Merak etmeyin durumları orta düzeye yakın. Bir de bu dedemle daha çok zaman geçirmek istiyorum. İkisine de eşit zaman veya birbirine yakın bir süre boyunca yanlarında olmak istiyorum. Artık her yıl 2-3 haftalığına dedemlere gitmeye karar verdim. Rahmetli dedemin evine de gidiyorum ve yılda 2-3 defa mezarına gidiyorum aynı mezarlıkta 5 dk mesafede babaannemin de mezarı var. Böylece toplu bir şekilde halletmiş oluyorum. Ayrıca rahmetli dedemin evinin 2 katlı ve bahçeli bir ev. Kendisi yapmıştı ve alt katında teyzemler yaşıyor. Onun dışında diğer teyzem de buraya geliyor bazen.
Ben o kadar üzülmedim hiç aslında. Ne de olsa bir gün biz de onların yanına gideceğiz. Ayrıca hayat devam ediyor. Ayrıca normalde duygusal bir insanımdır ancak bir akrabam öldüğünde veya dedemle anneannemin ölmesinden sonra öyle günlerce ağlamadım ve sadece bir gece yarım saat boyunca sessizce ağladığımı hatırlıyorum. Mezarlarına gömüldüklerinden 3 ay sonra gittiğimde ise annem ve teyzelerim ağlarken babam ve ben hiç ağlamadık. Hatta size belki ''deli misin?'' dedirtebilir hatta selam verdim ve belli bir süre sohbet ettiğimi hatırlıyorum. Bu arada hiç psikolojik bir travmam veya sıkıntım olduğunu düşünmüyorum.
Kısacası @reddline , dostum acının biri çok da eski değil, biri de taptaze. Gerçekten kolay değil. Üstüne üstlük 12. sınıftasın ve ameliyatlı olduğunu ve rahat bir şekilde ders çalışamadığını söylüyorsun. Büyük ihtimalle ki öyle mental olarak çöküş yaşamışsın. Bence ders çalışmayı kendini iyi hissedene kadar bırak. Kendini iyi hissettirecek şeyler yapmaya çalış. Belli bir süre dinlen, kafanı dağıt. Ancak bu şekilde kendini toplayabilirsin ve geleceğine bakıp odaklanırsın. Tekrardan başın sağolsun, ruhları şad olsun. Allah kimseye göstermesin.
